چند دلیل ساده برای #دروغگویی بچه های بالای 5-6 سال وجود دارد. ۱. #جلب_توجه و #محبت (وقتی #دروغ گفت و متوجه شدید برای جلب #محبت شما این کار را کرده، خنثی عمل کنید، زمانی او را مورد محبت قرار دهید که با دروغ گویی اش فاصله داشته باشد و نتواند ربطی منطقی بین آن ها بیابد.) ۲.آرزوهای برآورده نشده (همیشه دلش میخواسته یک مشت بزند توی صورت #دوست قلدرش! حالا برای شما ماجرای دعوایشان را که چه طور این کار را عملی کرده تعریف میکند! او را به دروغگویی متهم نکنید و یا تحقیرش نکنید! از او بپرسید "واقعا این کارو کردی؟ " و اگر همچنان ادامه داد سکوت کنید.) ۳. #ترس از گفتن #حرف_راست (می داند اگر بگوید #گلدان را او شکسته یک دعوای حسابی در راه است. پس می گوید خبر ندارد، بهتر است بگویید برایتان مهم نیست که الان گلدان شکسته و فقط دلتان میخواهد حقیقت ماجرا را بدانید.) ۴. #خیرخواهی برای دیگران (او دیده که دوستش موشک را وسط کلاس پرت کرده اما نمی خواهد رفیقش را به معلم لو بدهد پس می گوید ندیده چه کسی این کار را کرده! به او یاد دهید در این مواقع میتواند بگوید "بله من میدونم ولی اگر اجازه بدین نگم و اونم دیگه این کار و نمیکنه" ) خلاصه: اگر بدانید چرا فرزندتان دروغ می گوید، به جای این جمله های تکراری "خیلی دروغگو شدی دیگه دوست ندارم، این بار که دروغ بگی #دیو میاد سراغت و..." که فقط انواع حس های منفی را به فرزندتان منقل میکند و هیچ کارایی دیگری ندارد، می توانید طوری برخورد کنید که او احساس امنیت کند و این کار را ادامه ندهد.

آيا فکر مي کنيد اينکه #فرزند شما چندمین فرزند #خانواده باشد، مي تواند بر شکل گيري شخصيت او تاثير گذار باشد؟ در ادامه شما را با ویژگی های فرزندان وسط خانواده آشنا می کنیم. " فرزندان وسط خانواده " نقاط مثبت: #فرزندان_وسط، افرادي خانواده دوست هستند که ديگران از بودن با آن ها لذت مي برند. مهم ترين نياز آنها، آرام نگاه داشتن اقيانوس پر تلاطم زندگي است و شعار آنها " آرامش به هر قيمتي " است. افرادي بسيار آرام و بي سر و صدا، شيرين و دوست داشتني هستند و شنوندگان خوبي به شمار مي روند. مهارت زيادي در حل مشکلات دارند چون هميشه هر دو جنبه ي يک مشکل را بررسي مي کنند و دوست دارند همه را خوشحال کنند. همين مسئله باعث مي شود که مشاوران و ميانجي‌ گران خوبي باشند. نقاط منفي: نسبت به فرزندان اول خانواده، احساس سلطه گري کمتري دارند، اما دوست دارند همه آن ها را ستايش کرده و دوست بدارند يا حداقل با آن ها احساس شادي و خوشبختي کنند. از آنجا که سعي در راضي نگاه داشتن همه دارند، ممکن است به افرادي وابسته تبديل شوند. نمي توانند خوب تصميم بگيرند تا جايي که باعث رنجاندن ديگران مي شود. همچنين براي شکست و اشتباهات ديگران، خود را سرزنش مي کنند.

وقتی کارتان را با بدو بیراه گفتن پیش می برید: "- امروز چه سوزی داره هوا! تو هم که یه ژاکت نازک پوشیدی! چقدر باید احمق باشی تو آخه؟ بخدا این کارا رو فقط یه احمق میکنه! - بدار خودم #دوچرخه تو میزون کنم! تو همیشه دست و پا چلفتی بازی درمیاری و فقط کار و خراب تر میکنی! - اه تو واقعا با این طرز غذا خوردن حالم و بهم میزنی! - برای اینهمه کثیف نگه داشتن این اتاق واقعا باید #شلخته باشی!حیوونا اینجوری زندگی نمیکنن که تو میکنی! " و احساسی که در فرزندتان برمی انگیزانید، به گفته خود بچه ها، از این قبیل است: " - حسابش و می رسم! اصلا دفعه دیگه هم ژاکت نمیپوشم! - اون راس میگه! من یه احمقم که از هیچ کاری پس برنمیام! - واقعا که ازش متنفرم! یه دفعه منم اینو بهش میگم! - آره! باز داره شروع می کنه! اصلا چرا به خودم زحمت بدم! " و کم کم #واژگان شما و فرزندتان تغییر میکند و این تغییر در واژگان، مستقیما روی حس شما به یکدیگر و #احترام بین طرفین تاثیر منفی دارد!

#کودکان دوست ندارند اسامی و صفات منفی ای که خود را با آن می نامند، از طرف والدین مورد استفاده قرار بگیرد: وای من وقتی می خندم وحشتناک می شم! تنها چیزی که دیده میشه این بند و بساط توی دهنمه. واقعا زشتم و این خیلی ناامید کننده س. به جای اینکه پدر و مادر بگویند: اوه آره این #پلاک واقعا تو رو #زشت کرده! احتمالا جواب مناسبی که می توانند به او بدهند چیزی شبیه این خواهد بود: خب البته با این بند و بساط اونطوری که می خوای به نظر نمیای و احتمالا دونستن اینکه تو به هر حال قشنگترین قیافه رو برای من داری، کمکی بهت نمی کنه!

برای موقعیت های زیر یکی از مهارت هایی را که آموخته اید به کار ببرید که فکر می کنید تاثیر گذاری بیشتری را دارد: موقعیت A: "شما دارید بسته ای را می پیچید ولی قیچی را پیدا نمی کنید. فرزند شما برای خودش یک #قیچی دارد اما مدام قیچی شما را برمی دارد و آن را برنمی گرداند." الف) جمله ای که معمولا به کار می بردید و احتمالا اصلا به درد بچه شما نمی خورد: ...؟ ب)پاسخ ماهرانه: ...؟ شما از کدام مهارت استفاده کردید؟ موقعیت B: باز هم فرزندتان بعد از برگشت از پیش دبستانی #کفش های کتانی اش را روی #فرش وسط هال رها کرده و رفته. الف) عبارتی که تا به حال به کار می بردید و احتمالا اصلا به درد بچه نمی خورد. ب) پاسخ ماهرانه: ...؟ از کدام مهارت استفاده کردید؟

۱. کودک: پدر، فرید منو با مشت زد ... گوش می دی؟ پدر: ادامه بده گوش می کنم! - خب بعدش منم خوابوندم زیر گوشش ولی اون باز یه لگد به من زد! ... هی گوش می کنی؟ - کلمه به کلمه گوش می کنم! - نه گوش نمیدی داری تلویزیون می بینی! - من می تونم هم برنامه رو ببینم هم به حرفای تو گوش بدم. ادامه بده. - اصلا ولش کن! ☹ *نتیجه :کودک سرخورده ای که احتمالا دفعه بعدی که #کتک_کاری می کند به شما نخواهد گفت و نگفتن ها در او تقویت می شود. ۲. کودک: پدر فرید منو با مشت زد...گوش می دی؟ پدر #تلویزیون را خاموش می کند و به سمت فرزندش برمی گردد و می شنود: اوهوم! - خب بعدش منم خوابوندم زیر گوشش ولی اون باز یه لگد به من زد! اون خیلی عوضیه... - (فقط در سکوت به او گوش می دهد) - می دونی چیه بابا؟ من دیگه با علی بازی می کنم اون چپو راست آدم و نمی زنه! اینطوری اون فریدم آدم می شه! نتیجه: شما هیچ کار خاصی انجام نداده اید ولی، توضیح برای پدر و مادری که گوش می دهند خیلی راحت تر است. در خیلی از مواقع گوش دادن در سکوت از روی همدردی همان چیزی است که کودک به آن نیاز دارد. می توانید به احتمال بالایی مطمئن باشید ماجرای دعواهای بعدی را برای شما خواهد گفت!