به جای سوال کردن و پند دادن، #احساس کودکان را با کلمه ای #تصدیق کنید: 1. کودک: مامان یه نفر #مداد منو دزدیده! مادر: خب وقتی همیشه وسایلتو پخش و پلا میکنی دیگه چه انتظاری داری؟ - نه اینجوری نیس! وقتی می رفتم روی میز بود! - اوه بس کن این بار اولت نیست! صد دفعه تا حالا شده که وسایلتو گم کردی و صد دفعه هم بهت گفتم انقد وسایلتو اینور اونور نذار! تقصیر خودته که حرف گوش نمی دی! - اه ولم کن ! *نتیجه: در بهترین حالت احساس #پشیمانی می کند و در عین حال به شما احساس بدی دارد که اصلا حالش را نفهمیدید! و در بدترین حالت ممکن است دفعه بعد، حتی یک مداد از جایی کش برود تا مورد #توبیخ قرار نگیرد! برای کودکان دشوار است در حالی که کسی آن ها را سوال پیچ می کند یا پند می‌دهد، مثبت و واضح فکر کنند. 2. کودک: مامان یه نفر مداد منو دزدیده! مادر: اه جدی؟ - وقتی می رفتم اون روی میز بود! - هومممم... - این سومین باریه که مدادم گم می شه! - آهاا - از این به بعد وقتی از اتاق برم بیرون اونو توی کشو قایم می کنم! - آفرین! *نتیجه: در بیان ساده "هومم ... آها ... آفرین" کمک بسیاری نهفته است. کلماتی شبیه این ها توام با تصدیق احساسشان، تشویقی است برای کودک تا افکار و احساسات خود را کشف کند و احتمالا راه حل را هم بیابد.

- موقعیتی را برای شما تصویر می کنم. با توجه به 5 #راهکار سخن گفتن با کودکان، برای این موقعیت 5 راهکار بنویسید: "داخل اتاق خوابتان می شوید و می بینید کودکتان که تازه از حمام درآمده، #حوله خیسش را روی تخت شما انداخته و احتمالا این هزارمین بار است که این کار را می کند." الف) اول جملاتی را بنویسید که معمولا به کار می برید و احتمالا هیچ به درد بچه نمی خورد! ب) حالا با استفاده از 5 راهکاری که قبلا به شماگفته ایم، 5 جواب بنویسید: آنچه را که می بینید توصیف کنید. اطلاعات را در اختیار کودکتان قرار دهید. منظورتان را با کلمه ای بیان کنید. درباره احساساتتان صحبت کنید. برایش یادداشت بگذارید. حالا شما 5 مهارت را برای یک موقعیت واحد تمرین کرده اید.

آنچه #كودكان را بيش از #تنبيه بدني آزار مي‌دهد، تنبيه_رواني است. به كار بردن كلماتي كه به سرعت از دهان خارج مي‌شود، چنان اثر مخربي در #شخصيت كودك به جا مي‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفي و عدم اعتماد به نفس در كودك بروز مي‌كنند. روانشناسان معتقدند : جملات گزنده به عزت نفس كودك آسيب مي‌رساند و موجب تخريب #رشد شخصيتي او مي‌شود. به كار بردن الفاظ منفي همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بي ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش مي‌دهد، بلكه او را به سمتي كه او را با آن نام يا #لقب خوانده‌ايم مي‌كشاند. يكي از نيازهاي اساسي انسان، مورد توجه قرار گرفتن است. كودكان نيز نياز به توجه دارند و تمايل دارند اين نياز از سوي #والدين برطرف شود، اما گهگاه ديده مي‌شود كه برخي از والدين، با روش هاي مختلف، نه تنها اين نياز را در جهت مثبت برطرف نمي‌كنند، بلكه با روش هاي غلط و توجه به موارد منفي موجب بروز رفتارهاي منفي در كودك شده، او را به سوي ايجاد عدم اعتماد به نفس، بروز رفتارهاي منفي سوق مي‌دهند. از جمله اين رفتارها و روش هاي غلط مي‌توان به روش ها و تنبيه‌هاي رواني اشاره كرد. تنبيه‌هاي رواني مثل : #مقايسه كودك با فرزندان خانواده يا ديگران، سپر بلا قرار دادن كودك بابت مشكلات رفتاري والدين، (تو من را عصباني مي‌كني، تو من را مريض كردي ) عدم پذيرش (كاش هيچ وقت به دنيا نمي‌آمدي ) ، منفي‌گرایی يا پيش‌داوري منفي (تو هيچ وقت به هيچ كجا نمي رسي! ). با اين تنبيه‌هاي رواني، توانايي ها و نقاط مثبت كودك به فراموشي سپرده مي‌شود و كم كم نقاط منفي جايگزين شده، به صورت پر رنگ تر خود را نشان مي‌دهد. بنابراين ضروري است جهت ارتباط صحيح با آنان ارتباط عاطفي برقرار كنيم و با توقعي در حد توان و سن آنان، تنبيه رواني براي آنان ايجاد نكنيم و آن ها را به اين وسيله نيازاريم. كودكان كاملاً متكي به واكنش والدين هستند كه بفهمند آيا خوبند يا بد؟ باهوش هستند يا كم هوش؟ دوست داشتني هستند يا غير قابل تحمل؟ كودك به واكنش ها پاسخ مي‌دهد و سعي مي‌كند مطابق آنچه ديده، رفتار كند. الفاظ والدين كودك را به سمت آنچه از زبان آن ها بيان شده مي‌كشاند، به اين ترتيب در بسياري از موارد اعتماد به نفس خود را از دست داده و شخصيت شان تخريب مي‌شود. والدين بايد بدانند كه كودكان نيازمند #توجه و #عشق بدون قيد و شرط هستند. والدين با توجه به موقعيت، ابراز #محبت كلامي و غيركلامي، #نوازش كودك، در #آغوش كشيدن او، تلقين‌هاي مثبت، توجه به موارد مثبت رفتاري و شخصيتي و دوري از #انتقاد هاي منفي و عيب جويي، بايد آنان را در شكل گيري يك شخصيت #سالم ياري دهند.

. ورق بزنید 😊 ۱) خودت تصمیم بگیر: این جمله، شما را از داشتن نقش منفی نجات می دهد، زیرا آن ها می دانند این #تصمیم آن ها بوده که منجر به این نتیجه شده است. به این ترتیب #کودک مسئول عمل خودش است. ۲) من تو را #دوست_دارم ولی این کار تو را نمی پسندم: اگر می خواهید لفظی را به کودک بیاموزید، کار خوب و بد را برایش مشخص کنید. به او بیاموزید ما کار خوب و کار بد داریم، نه بچه خوب و بچه بد. ۳) از تو می خواهم مشکل مرا حل کنی: اگر کودک کاری را انجام می دهد که باعث رنجش شماست، به او بگویید که دچار مشکل شده اید و از او بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند. ۴) احساس تو را درک می کنم: وقتی کودک #عصبانی است جملاتی را به کار می برد تا دیگران را متوجه #احساس خود کند. مثلا ً می گوید: “از تو متنفرم” یا “خیلی بدی” این تنها جملاتی است که همه ذهن او را پرکرده. شما می توانید به او کمک کنید تا جمله مناسب را به کار ببرد. منبع: مجله پزشكي #دكتر_سلام.

شما هم قطعا دوست ندارید فرزندتان #دروغگویی را یاد بگیرد! پس حواستان به نکات زیر باشد: 👇🏻 1. به #وعده هایی که می دهید عمل کنید! وعده های غیرعملی به او ندهید! (اینو بخوری فردا قدت بلند میشه!) 2. از #شوخی های #دروغ گانه بپرهیزید! (تمام شکلاتای دنیا مال پسر منه! ) 3. در مقابل دروغ هایش برخورد قاطع و کدورت آمیز داشته باشید. (وقتی حرفی میزنی که واقعا #حقیقت نداره جدا منو دلخور میکنی) 4. کاستن از رمز و رازهای #بزرگسالانه (جلوی #خاله و #عمه نگو این هفته داریم میریم #مسافرت بگو به خاطر بابام ماهم جایی نمیریم) (کارگاه تربیت پیش از دبستان دکتر #محمدعلی_فیاض_بخش)

هیچ کس دوست ندارد شاهد #شکست #فرزند خود باشد اما باید این نکته را در نظر داشته باشید که #اشتباه_کردن بخشی از زندگی است و کودکان از اشتباهاتشان درس می گیرند و بهتر است #والدین به کودک اجازه اشتباه کردن بدهند تا بتواند از اشتباهاتش درس بگیرد. به کودک #فرصت دهید اشتباه کند. به او اجازه دهید دهان شویه را روی دستشویی بریزد، زانوهایش را #زخم کند، توپش را در حیاط #همسایه بیندازد و یا جواب خیلی از سوالات را نداند، البته به این نکته دقت کنید که در مورد کارهای #خطرناک صحبت نمی کنیم و در صورت وجود کوچکترین خطر برای کودک باید وارد عمل شوید اما #اشتباهات ساده، فرصت کسب تجربیات ارزشمندی را به کودک می دهد.