سر جلسه مادران از سبک تدریس معلمان صحبت هایی بیان میشد که من روحم خبر نداشت، من فقط حواسم به قطع و وصل شدن اینترنت بود و این که وسایلی که لازم داره دم دست باشه و برگه مربوط به تکالیف هفتگی که کجا را باید امروز حل کنند! این که بین او و معلمان و بقیه بچه ها چی میگذره در حیطه دخالت من نیستند! برای من فقط زمانی که بعد از کلاس از اتاق بیرون میاد و چشم هاش برق میزنه کفایت میکنه! بعد از دو هفته بازگشت از سفر و شلوغی و مریضی توانستیم اتاقش را کامل زیر و رو کنیم، برای اسباب بازی هایی که رفتند بالای کمد گریه کرد. ولی بعدش دید کشو ها برای کتاب و دفتر و لوازم تحریر خالیه آرامش را احساس کرد. حالا که جای دفتر و مداد رنگی ها معلومه هم من دیگه وظیفه ای ندارم. خودشون در زمان لازم میرند سرجاشون. مشق و تکالیف تا ساعت ۷ قراره تموم بشه چون بعدش تایم بازیه، استفاده از ساعت شنی برای سرمشق نوشتن هم پیشنهاد خودش بود. و در استفاده کردن و نکردن از آن من دخالتی ندارم. دارم سعی میکنم مسیر را از بین کنترل گری، بیش حمایتی و غفلت‌ و بی توجهی پیدا کنم. تجربه شما چیه از قدم برداشتن در این میانه راه؟ #والدین_آگاه #کودک_شاد #کودک_موفق #نیاز_روانی #حمایت #کنترل گری #درمانگر #درمانگر_روانپویشی #روابط_والدین_فرزندان

در والد گری بر خلاف روزهای طولانی و ناتمام، سالها مثل برق و باد می‌گذرند؛ و ما خیلی زود دنبال اون دست و پاهای کوچولو و کلمات نصف و نیمه ادا شده توی گالری موبایل و لب تابمون میگردیم. روزهایی می‌رسند که دیگه چاییمون سرد نمیشه. با خیال راحت سر صبحانه کارد را توی بشقابمون میذاریم و نگران بریده شدن دستهای کنجکاو و برگردوندن کاسه مربا نخواهیم شد. هر چند این گذر زمان مهمه که چه طور اتفاق می‌افتد. به نظر من اولین قدم در این راستا اینه که مادر و پدر در نقش خودشون درست و همراه با سلامت روان حضور داشته باشند. مثل این که: ✔این که نقش های جدید و قدیم را بزاریم کنار هم و خودمون را توی هر دوش دوباره پیدا کنیم. ✔هویت جدیدمون را شناسایی کنیم. آنچه که از دست دادیم و آنچه بدست آوردیم را باز بینی کنیم. ✔خودمون را از بیرون تماشا کنیم و ببینم حالمون چه طوره و مود خلقی مون در چه وضعیتی قرار داره؟ ✔چه قدر زمان برای استراحت و رسیدگی به خودمون داریم؟ ✔راهکارهایی برای گسترش و بهبود روابطمان پیدا کنیم . ✔یاد بگیریم که حمایت بگیریم. در مورد هر کدوم از این جملات میشه ساعت ها حرف زد و کارگاه رفت. شاید بعدها یه دفترچه راهنما در این رابطه را با هم پر کردیم. شما از چه تکنیک هایی برای بهبود سلامت روان خودتون و خانوادتون استفاده میکنید؟ #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری #افسردگی، #افسردگی_بعد_از_زایمان #والدین_موفق #کودکانه #نوزاد #نرگس_کرمانی_مشاوره

وسایل و امکانات فراهم شده در روزگار کنونی باعث شده، به محض دیدن هر مشکل و علامتی شروع کنیم به سرچ در گوگل ، اینستاگرام یا وسایلی از این دست ، و ببینیم برای لجبازی، بد غذایی، شب ادراری، ناخن جویدن و هزاران مشکل دیگه چه باید کرد؟ اگر در این میانه از برچسب های به ظاهر علمی که فرزند ما خواهد خورد در امان باشیم! راه را بیراهه رفته ایم. چون مسیر اصلی کنجکاوی در درون کودک ماست و پیدا کردن لایه های پنهانی که نمود بیرونی دردش اینگونه به ما نمودار شده! #والدین #والدین_موفق #سلامت_روان

حدودا نه یا ده سال پیش، دو تا بودند. دم ایستگاه اتوبوس سرکوچه ما ایستاده بودند، نه اون قدر بلند قد و تنومند ، نه خیلی نازک و بچه سال، در مورد سن درخت ها چیزی نمیدونم، ولی احتمالا شش سال داشتند، همسال و هم‌ جنس، پاییز بود و من هر روز که منتظر اتوبوس می‌ایستادیم خواسته یا ناخواسته نگاهم بهشون می‌افتاد. یکی پاییزی شده بود. با برگ های زرد و قرمز و نارنجی، ولی دومی چنان سبزی را در خودش حفظ کرده بود که گویی هیچ رنگی به جز سبز شایسته ستایش نیست. و من گمان میکردم عجب مقاومتی! ‏درخت اول رنگ به رنگ شد تمام زرد و قرمز تجلی کامل پاییز. دومی همچنان سبز باقی ماند، انگار که زیر بار پاییز نرفته باشد. سرمای زمستان اما قوی تر از آن بود که بخواهد تمام سال را دوام بیاورد! یک ماه نشد که برگ ها همان طور سبز ولی بی جون و بی رمق ریختند. و هر دو درخت بی برگ آماده زمستان شدند. آن یکی پاییز را به تمامی چشیده و با رنگ رنگ‌ برگ ها چشم رهگذران را نوازش کرده بود. و دومی با مقاومت در برابر فصل برگ ریز بدون هیچ تغییر رنگی از فصل عبور کرد. قصه این دو درخت در پاییز آن سال عبرت روزگار من شد‌، گاهی مقاومت در برابر تغییر و اصرار بر سبزی گذشته رنگارنگ پاییزمان را بی رمق می‌کند.

وینیکات (روان درمانگر مشهور کار با کودکان و خصوصا نوزادان) معتقده ما کودک تنها و والد تنها نداریم. یک زوج والد و کودک داریم. که نمی تونیم هیچ کدام از اونها را به تنهایی ببینیم. این ترکیب هست که قابل بررسی و تحلیل و تغییره! وی معتقده رشد نوزاد در یک فرآیند بین اذهانی شکل میگیرد. در واقع نوزاد با توجه به تدارکات زیستی، روانی و عاطفی که برای او فراهم میشود، خودش را میشناسه و به ادراک از جهان بیرون دست پیدا میکنه. هر انسانی با ظرفیت بالایی از بلوغ به دنیا میاد و این قدرت تسهیل گری والد است که تعیین میکنه چه قدر این قدرت به رشد برسه یا به بن بست برخورد کنه. و برای همه اینها یک " والد به اندازه کافی خوب" کافی است.

پروفسور بونابو، استاد روانشناسی بالینی از دانشگاه کلمبیا در آمریکا در کتاب اخیر خود که سپتامبر ۲۰۲۱ منتشر شده به نام: "چگونه دانش جدید درباره تاب آوری، تصور ما نسبت به استرس پس از سانحه تغییر خواهد داد" به ما نشان می‌دهد که تحقیقات در مورد تاثیر واقعه یازده سپتامبر در نیویورک تصور دانشمندان روانشناسی را نسبت به تاب آوری و به دنبال آن عارضه استرس پس از سانحه تغییر داد. بلافاصله پس از وقوع حادثه، تیم های روانشناسی و مشاوره زیادی به منهتن اعزام شدند. هزینه زیادی در نظر گرفته شد که افرادی که به شدت ترسیده بودند بتوانند به مشاوره رایگان دسترسی پیدا کنند. نکته جالب توجه تحقیقات نشان می‌داد مردم نیویور‌ک حدودا سی درصد دچار استرس پس از سانحه بودند و مردم آمریکا در شهرهای دیگری که هزاران کیلومتر با نیویورک فاصله داست حتی خیلی بیشتر و حدود شصت درصد تحت فشار و استرس روانی قرار گرفته بودند. ولی نتیجه تحقیقات پس از یک سال، روانشناسان را شوکه کرد. استرس پس از سانحه در افراد گزارش شده به کمتر از یک درصد رسیده بود. و این درصد در افرادی که ساکن منهتن بودند حتی پایین تر بود. گویی محققان انتظار این همه تاب آوری را از جامعه نداشته اند. در واقع تحقیقات نشان داد پس از وقوع واقعه غیر منتظره و به شدت آسیب رسان گوش به زنگی، صحبت کردن و اشتغال ذهنی بی اختیار در مورد آن و حتی دیدن خواب های مرتبط، همه و همه علائم کاملا طبیعی هستند که به وسیله مغز برای جلوگیری از خطر احتمالی بعدی فعال می‌شوند و بعد از مدتی بر قراری امنیت، خود به خود به حالت طبیعی باز خواهند گشت. در واقع بازیابی سلامت روان خیلی زودتر از آنچه که ما فکر می‌کنیم رخ خواهد داد. در سال ۲۰۱۸ ، تعداد پنجاه و چهار پژوهش در زمینه آسیب شناسی بعد از حادثه نشان داد که سلامت روان به خودی خود بازیابی خواهد شد و دو نفر از هر سه نفر آسیب دیده به راحتی و بدون کمک حرفه ای می‌تواند به سلامت از آن عبور کنند. در واقع آنچه ما در روزهای ابتدایی حادثه می‌بینیم که حاکی از ناراحتی و ناآرامی شدید ناشی از اتفاق است همگی راهی هستند که افراد بهتر بتوانند اتفاق رخ داده را حضم کرده و از آن عبور کنند. از نظر جامعه شناختی شاید شاهد واکنش های مختلف افراد به حادثه کمتر یا بیشتر باشیم. ولی اکثریت افراد می‌توانند به سلامتی از آن عبور کنند. #تابآوری #تاب_آوری #کودکان_ش#والدگری_ذهن_آگاهانه #تابآوری #تاب_آوری #کودکان_شاد #والدگری #والدین_سمی #استرس_اضطراب_افسردگی #ptsd #از_شیر_گرفتن #تروما #اضطراب #از_پوشک_گرفتن #جراحی #شکستن_دست #فرزندپرو