عمیق ترین دریافتی که از نظریه وینیکات (روانکاو مشهور در کار با نوزادان) داشتم این بود که در دوره های فرزند پروری به مادران نگید کی بچه را شیر بده. از شیر بگیر . غذا بده. از پوشک بگیر و... ماهیت نوزاد را به مادر نشون بدید و بعد نوزاد و مادر را در آرامش بگذارید تا خودشان با هم آشنا بشند و درون همدیگر را کشف کنند. و از نیرویی به نام عشق برای این جستجو کمک بگیرند.

من یادمه از وقتی شروع کردم به مدرسه رفتن، بابام میگفت تو ریاضی ات خیلی خوبه! ریاضی تو خون ما است! دبستان و راهنمایی ریاضی مثل بقیه درس ها جالب بود، ولی هر چی پیش تر رفت، حس کردم من اون عشقی که بابا میگه را به ریاضی ندارم! برعکس سر کلاس ادبیات به وجد میام! و اون موقع هایی که معلم فیزیک حرف های جامعه شناسی میزنه، منو به فکر فرو میبره! ولی خانواده ما اصلا نمی‌توانستند هضم کنند که کسی با معدل خوب بره رشته انسانی! من سال کنکور کودتا کردم، گفتم که دیپلم ریاضی را گرفتم، ولی به هیچ کدوم از رشته های فنی در دانشگاه علاقه ندارم، من آدم ها را دوست دارم، خبر از راه رسم زندگی و ذهن و روح زندگی حال من را خوب میکنه! یادمه برای مقابله با میراث عشق به ریاضی که در من وجود نداشت، با عموم بحث میکردم که چه طور ادبیات سرنوشت جوامع را تغییر میده، به فرض با تکنولوژی سرعت همه چیز بالا رفت، و کلی زمان خالی پیدا کردیم ، به فرض که با پزشکی از مرگ و بیماری نجات پیدا کردیم، اون رشته ای که میگه حالا با زندگی کردن چه کنیم را من دوست دارم، هدفم تبلیغ روانشناسی نیست، قطعا همه زمینه‌ها برای بهبود زندگی بشر لازم و ضروری هستند، ولی من تو خانواده خودمون خیلی جنگیدم تا ارزش مسیری که انتخاب کردم را ثابت کنم. بد نیست، یک لحظه‌ متوقف بشیم، و فکر کنیم، آیا ما اونها را پرورش میدیم که جانشین ما بشند؟ این چه حسی در آنها به وجود مياره؟ چه قدر دلمون میخواد، همون مسیر ما و یا آرزوهای دست نیافته ما را برای زندگی انتخاب کنند ! #استقلال #خودمختاری #والدین #کودک #هویت #هدیه #انگیزه #شادی #روانشناسی #فرزند_پروری #عشق #آرامش #موفقیت #کنکور #آرزو

چندین بار ازم پرسیده بودید که منتالیزیشن چیه؟ این تعریف اکادمیک از مادری با قابلیت ذهنی سازي با همه پیچیدگی هاش شاید بتونه کمی توصیف کنه که چه طور میتونیم تاثیر افکار و احساسات خودمون را در دیگران تماشا کنیم. این که از خودمون بیایم بیرون و از بیرون شروع کنیم به تماشا کردن خودمون. هیچ تا حالا فکر کردیم که وقتی ناراحتیم چه شکلی هستیم. چه طوری داریم با نگرانی رفتار میکنیم؟ عذاب وجدان هامون را در رابطه با فرزندمان چه طوری خودش را داره بروز میده؟ شاید توجه به این که کدوم یک از این روش ها را از روشی که والدینمون داشتند وام گرفتیم؟ و بدون اینکه حواسمون باشه داریم ادامه میدیم؟ اگه دلتون خواست جواب این سوال ها را در کامنت برام بنویسید تا با هم روش فکر کنیم. #منتالیزیشن #ذهنی_سازی #ظرفیت_تاملی #فرزندپروری_آگاهانه #مادر #خودکاوی #خودشناسی

معرفی کتاب: میدونم، واقعا به عنوان یک مادر میدونم که چه قدر سر و کله زدن با نافرمانی و سرتق بازی سخته! همه احساسات بد را در آدم بالا میاره. احساس طرد، بی کفایتی، خشم. غم و تنهایی و ... ولی وسط همه ناراحتی ها و اعصاب خوردی ها و راهکارهای مقابله یه لحظه فکر کنیم عجب فکر باحالی کرده ها در مخالفت با ما! یا روشی استفاده کرده که با ذهن ما خیلی فاصله داشته! و یک احتمال کوچیک بدیم که اگر من سرکوبش نکنم و نخواهم همه چیز مطابق پیش فرض های من پیش بره شاید اتفاقات خیلی تازه ای بیفته! منبع کتاب: استعداد نافرمانی، نوشته فرانسسکا جینو، ترجمه یاسمین شاکری. " ماجراهای فوق العاده،دانش فراوان و توصیه های عالی و کاربردی درباره این که چگونه و چرا و چه وقت می توانیم قوانین را بشکنیم" #نافرمانی_کودک #لجبازی #استعداد_ویژه #والدین_موفق #کودک_شاد #والدین_آگاه

واقعیت اینه که مدل غذاخوردن و حتی دارو خوردن بچه ها میتونه در امتداد رابطه ای باشه که بین او و والدین برقراره ! باید چیزهایی این وسط وجود داشته باشند که بیارزه، اون مایع بد رنگ و بدمزه را راحت و بی دردسر قورت داد؟ اگر قبول داشته باشیم که با موجودی فهیم و دارای فکر و احساس طرفیم حتما یه مدل دیگه رفتار میکنیم. دارو دادن دقیقا جائیه که هم باید مهربان باشی هم مقتدر، هم عاقل، انگار او به همه اینا به اندازه هم نیاز داره، به مامانی که درکش میکنه و میتونه بهش اعتماد کنه که اگه میگه باید بخورم پس درست میگه. و مامانم میدونه که چه قدر بد مزه است. و مامانم فهمید من چه طور از پس این کار سخت بر اومدم. ممکنه بعضی وقتها ما بدون هیچ توجهی به احساس بد بچه ها فقط به صورت منطقی بهشون بگیم که باید دارو بخوره. و اون هیچ تصویری از مفید و ضروری بودن دارو نداره، همین طور که ما تصوری از ذهن او نداریم. و یا ممکنه اون قدر نگران اذیت شدنش باشیم و که او هم استرس را از ما بگیره و بره تو فضای دفاعی و بخواهد خودش را از خطر احتمالی حفظ کنه! "حتما خیلی چیز بدیه که مامان هم این همه مضطربه! پس منم باید از خودم مراقبت کنم." چون انگار مامان اون قدر قوی نیست که بشه بهش اعتماد کرد! #دارو_خوردن_بچه ها #مریضی_بچه #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری #ورژن_جدید_کرونا #آیکون #شادی #سلامتی

از دو جنبه میشه موضوع نگاه کرد، یکی برچسبی که وقتی افراد به مشاور مراجعه می‌کنند جامعه میزنه و حتی خودشون احساس می‌کنند. و دوم احساس بی کفایتی و شرمی که از خوندن و دیدن پیج های روانشناسی ایجاد میشه؟ روز ده بار باید بچه را بغل کنی! یک یا دو ساعت باید حتما باهاش بازی کنی، فلان ساعت بخوابه! فلان سن از شیر یا پوشک بگیری! انگار انسان بودن یه پکیج راهنما داشته که تازه کشفش کردند! شما نظرتون چیه؟