#خونسرد بوده و بر اعصاب خود مسلط باشید. بدون شک تصمیم نهایی بر عهده شما والدین است. نافرمانی را نباید با #خشم و #فریاد پاسخ دهید. همچنین اجازه ندهید، کودکان به سهولت با اعصابتان بازی کنند. #مادر_کافی

اغلب والدین از اینکه کودکشان #لوس شود در هراسند امّا باید بدانید - برخلاف گفته‌های اطرافیان - در شش ماه اول زندگی، هیچ نوزادی توانایی کنترل و تسلط بر والدینش را ندارد. هر چند که کودک بلافاصله این موضوع را نیز فرا خواهد گرفت. بنابراین اگر در طی ماه‌های اول به #گریه نوزادتان واکنش نشان دهید، او را #لوس نمی‌کنید بلکه طعم گرمای #محبّت_مادرانه را به او می‌چشانید و به وی اطمینان خاطر می‌دهید که هميشه و هر وقت که به شما 'نیازمند باشد، نیازش را برآورده خواهید کرد. انتظار نداشته باشید؛ اگر هنگام گریه نوزاد - در چهار ماه اول زندگی - به جای توجه و برآورده کردن نیازهایش، او را به حال خود رها کنید تا حسابی گریه کند، یاد می‌گیرد برای رفع نیازهای آتی خود اندکی صبور بوده یا اينکه به جای گریه کردن ساکت باشد و بخوابد؛ بلکه با این کار به بچه پیام می‌دهید که هیچ کس به وی و نیازهایش اهمیتی نمی‌دهد و گریه کردن - تنها کاری که از دستش برمی‌آید - نیز بی‌فایده است. همان طور که نگرانی از لوس شدن کودک در ماه‌های نخست به‌ طور کامل بی‌مورد است. تلاش برای آموزش #نظم به آن‌ها نیز در طی این دوران کاری بیهوده بوده و در تربیت آنان نقشی نخواهد داشت. البته توجه داشته باشید؛ برقراری روالی مشخص برای شیرخوار اطمینان و آرامش‌خاطر به ارمغان می‌آورد، اگر چه در هفته‌های اوّل هیچ روال و قاعده‌ای را نمی‌توان برای #خوابیدن و #شیر_خوردن نوزاد در نظر گرفت اما پس از سه تا شش هفته می‌توانید تا حدودی زمان خواب یا #گرسنگی شیرخوار را پیش‌بینی کنید. اين نکته را هم در نظر داشته باشید که برای برقراری رویه‌ای مشخص, وقت خواب را پس از #شیردهی قرار دهید. به احتمال فراوان می‌توانید تا دو ماهگی برای شیر خوردن فرزندتان، نظم خاصی را در نظر بگیرید امّا در مورد خواب چنین کاری تا حدودی غیرممکن است. به هر حال اغلب نوزادان سه تا شش ماهه باید هر دو تا چهار ساعت یک‌بار شیر بخورند البته اگر نوزاد شما خوش‌ اشتها باشد، به‌ طور حتم به #شیر بیش‌تری نیاز دارد. در ضمن به‌ خاطر بسپارید که نوزادان در فاصله سه تا شش هفتگی نیز به شیر بیش‌تری نیاز خواهند داشت. #مادر_کافی

حفظ #حد_و_حدود و #خط_قرمز ها با رعایت #نظم امکان پذیر می شود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. برای برقراری نظم راه های متفاوتی مانند قاطعیت در صحبت کردن با هشداری ساده با حرکت انگشت سبابه وجود دارد، اما نکته پر اهمیت این است که هرگز نباید نظم را با استفاده از #خشونت و #تنبیه برقرار کنید. #مادر_کافی

. در دهه های اخیر جامعه ما دستخوش تغییرات بسیاری شده و تربیت کودکان برای #والدین بسیار دشوارتر از نسل های گذشته گردیده، زیرا خانواده های گسترده - که در آن چندین نسل یعنی #پدربزرگ، #مادربزرگ، #فرزندان و #نوه ها در کنار هم زندگی می کردند - جای خود را به خانواده کوچک (هسته ای) داده اند که فقط پدر، مادر و فرزندان در کنار هم حضور دارند. از این رو تعداد افرادی که از کودکان مراقبت می کردند، کاهش یافته است. به علاوه مسئله #مادران_شاغل - که در نسل های گذشته کمتر وجود داشت - مشکلات مربوط به #تربیت_کودک را افزایش می دهد. در گذشته تعداد بچه ها بیش تر از امروز بود و این موضوع علاوه بر آن که باعث می شد کودکان همبازی های بسیاری داشته باشند، بر گرمای عاطفی خانواده نیز می افزود و افراد می آموختند، هر چه دارند با یکدیگر تقسیم کنند. در نهایت کودکان کم تر محور خانواده می شدند، از سوی دیگر امکانات و منابع خانواده نیز بین چند فرزند تقسیم می شد. اگرچه امروزه تعداد فرزندان در خانواده ها کم تر است و امکانات موجود صرف یک یا دو بچه می شود اما آن ها کمبود #همبازی دارند، تنها تر از قبل هستند، در فضای تنگ و کوچک آپارتمان ها زندگی می کنند و گاهی نیز تمرکز و توجه بیش از حد والدین، آن ها را به کودکانی پر توقع و لوس مبدل می سازد. علاوه بر این گسترش سریع #فناوری های روز مانند #تلویزیون، #رایانه و #اینترنت، والدین را با #چالش های جدی و جدید تری مواجه کرده است. #مادر_کافی

هنگامی که کودک #راه_رفتن را آغاز می‌کند. اشیا برایش جالب‌تر به نظر می‌رسند و بدون وقفه و خستگی به همه جا سرک خواهد کشید. از نظر او اشیا وسیله‌ای برای #بازی و #تفریح هستند و از خُرد یا تکه تکه کردن آن‌ها هم هیچ ابایی نخواهد داشت. در این دوره کودک نمی‌تواند بخوبی صحبت کند. او فقط چند کلمه یاد گرفته است که البته هميشه یکی از این کلمات «نه» می‌باشد و هنوز مهارت‌های جسمانی، ذهنی و اجتماعی کافی ندارد ( اولین مهارت‌ها را در نخستین روزهای مدرسه یاد خواهد گرفت ). بنابراین #کودک_نوپا در مرحله بینابینی قرار دارد یعنی نه مانند دوره نوزادی ناتوان می‌باشد و نه مهارت‌های یک کودک دبستانی را آموخته است. گاهی هجده‌ماهگی تا سه سالگی دوره خوبی برای شما و کودکتان می‌باشد و گاهی هم برعکس زیرا برای اولین بار در اين دوره است که شما با #نحسی او مواجه می‌شوید. تا پیش از هجده‌ماهگی دنیا برای کودک مکانی شگفت‌ انگیز است. که در آن باید به کشف مسائل پرداخت اما برای کودک نوپا چنین نیست؛ او بلافاصله متوجه می‌شود که در این دنیای شگفت‌انگیز هرکاری به دلخواه او پیش نمی‌رود و نمی تواند به تمامی خواسته‌هایش پرسد. کودک نوپا توانایی مقاومت در برابر وسوسه #آزمایش کردن را ندارد بخصوص که اکنون توانایی جسمانی کافی برای انجام این کارها را نیز دارد. او از توانایی‌ها و امیالش آگاهی یافته و مطابق میل خود و به‌طور مستقل به انجام کارها می‌پردازد در حالی که هنوز برای داشتن اراده #مستقل آمادگی ندارد و بخشی از مغزش که وظيفه کنترل را بر عهده دارد، هنوز بخوبی تکامل نیافته است. بنابراین اگرچه کودک نوپایتان به سختی تلاش می‌کند تا مستقل باشد ولی بشدت به شما وابسته است. حتی وقتی که فرزندتان چند جمله‌ای حرف می‌زند و به‌نظر می‌رسد که حرف‌های شما را می‌فهمد، مغز او متفاوت با #مغز شما کار می‌کند. به‌خاطر بسپارید؛ کودکان حداقل تا دو و نیم سالگی نمی توانند بسیاری از کارها را انجام داده و بسیاری از مسائل را درک کنند. دوره نوپایی یا همان دوره‌ای که هیچ وسیله‌ای از دست کودکتان در امان نیست شامل دو مرحله می‌باشد. مرحله اوّل که در ابتدای آن - به‌طور معمول پیش از دوسالگی - بچه کنترلی بر خواسته‌های ناگهانی خود ندارد و اغلب از ناتوانی خود در انجام دادن خواسته‌هایش، سرخورده می‌شود اما در انتهای این دوره و آغاز مرحله دوم - حدود سه سالگی یا کمی بعد از آن - کودکتان به اندازه کافی #رشد کرده است که از وی انتظار داشته باشید تا حدی _ نه خیلی زیاد - بر رفتارش #کنترل داشته باشد. دوره نوپایی، دوره‌ای چالش برانگیز است امّا اگر انتظارهای بجا و مناسب از فرزند نوپای خود داشته باشید دوره بدی نخواهد بود. کودکان نوپا اغلب #غیرمنطقی و غیرقابل #پیشبینی بوده و مادر و پدر را عصبی و خسته می‌کنند اما از طرف دیگر بامزه، دوست داشتنی، پر محبّت و سرشار از شور زندگی هستند. پس سعی کنید؛ تا حد امکان از دوره نوپایی فرزندتان لذت ببرید. #مادر_کافی

باید بدانید؛ نوزادان نه از وجود خود آگاه هستند نه از وجود دیگران. نوزاد به هیچ وجه شناختی از خودش، مادر، پدر و حتی کسی که او را در #آغوش گرفته ندارد و تمایزی هم بین خود و دیگران قائل نمی‌شود. نوزاد فقط بر اساس غریزه قدرتمند بقا می‌داند که برای زنده ماندن نیاز به مراقبت دائمی فرد دیگری دارد بنابراین علاقمند و مشتاق #چهره، #صدا و آغوش شماست. نتيجه تحقیقات ثابت کرده #جنین در رحم مادر می‌تواند صداها را بشنود بنابراین نوزادان از بدو تولد صدای مادرشان را تشخیص می‌دهند امّا مادران نیاز به گذشت زمان دارند تا صدای #گریه فرزند خود را از نوزادان دیگر تشخیص دهند و زمان بیش‌تری به طول می‌انجامد تا معنای گريه آنان را درک کنند. یعنی متوجه شوند که گرسنه است يا پوشکش را کثیف کرده و يا سردش شده. با این حال معنای گریه کودک هرچه باشد، کار خودش را می‌کند و مادر متوجه نیاز وی می‌شود. مادر در نخستین ماه‌های پس از تولد فرزندش - به ویژه در مورد فرزند اوّل - از نظر عاطفی تعادل ندارد. درست مانند اینکه سوار #الاکلنگ شده است. بدین ترتیب لحظه‌ای در اوج لذت و زمانی دیگر در قعر درماندگی بوده و در بیش‌تر اوقات احساس #خستگی می‌کند. با اين حال مادران در اين ماه‌ها بیش از هر زمان دیگری آموزش بچه‌داری می‌بینند. به‌ یاد داشته باشید؛ مهم‌ترین نکته در روزها و ماه‌های اول این نیست که تا چه اندازه در بچه‌داری مهارت دارید بلکه نکته اصلی آن است که چگونه #نیازهای_نوزاد و البته خودتان را برآورده می‌کنید. #مادر_کافی