نوع #انتظارات و همچنین #بازخواست کودک در دوره‌های مختلف رشد متفاوت است. اساسا در دوره اول رشد بازخواست شدید نداریم. اما #تغافل کردن نیز در هر جایی لزومی ندارد. کودک اگر کار اشتباه می‌کند باید او را متوجه کرد. مثلا اگر کسی را #گاز می‌گیرد اگر ما همواره تغافل کنیم متوجه اشتباه بودن کارش نمی‌شود و بدتر می‌شود. نوع انتظارات در این دوره عدم باید و نباید مستقیم و همراه با اکراه است، نه اینکه بچه را کلا #محدود نکنیم. بسیاری از اوقات لازم است نشان دهیم از چیزی #ناراحت هستیم یا از چیزی #خوشحال شده‌ایم. اين #هنر والدین است که چگونه برخورد کنند. مثلا در مورد کودکی که دیگران را گاز می‌گیرد، می‌توان در قالب قصه پیامدهای منفی کار را بیان کرد و مثلا قصه بچه‌ای را گفت که دیگران را #کتک می‌زد و اذیت می‌کرد و دیگر کسی با او دوست نمی‌شود. یا به طور عینی او را متوجه پیامد کارش کرده و می‌گوییم هر وقت کسی را گاز بگیری یکی از #اسباب‌_بازی‌ هایت را برمی‌دارم و يا تو را روی تختت می‌گذارم تا کمی فکر کنی. همچنین می‌شود از خودش پرسید دلش می‌خواهد کسی او را گاز بگیرد؟ لازم است این موضوع مورد توجه قرار بگیرد که در صورتی ناراحتی والدین موجب تکرار نشدن کار اشتباه توسط کودک خواهد شد که والدین همواره #شاد و با محبت باشند و وقتی ناراحت می‌شوند حالت ایشان برای کودک محسوس باشد و عدم تکرار آن کار برایش مهم گردد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

آنچه ما درباره #تربیت_دینی فکر می‌کنیم لزوما چیزی نیست که باید به کودک در این سن آموزش داد. آموزش احکام، توحید، عبادت و شریعت مربوط به این سن نیست. مقدمه آموزش معارف و فهم آن، رابطه عاطفی خوب با پدر و مادر و مشاهده رفتارهای دینی است. در محیط طیّب بودن و در معرض دیدنی‌ها و شنیدنی‌های طیّب بودن؛ اینها همگی مقدمه #خداشناسی و #توحید هستند. اگر #آموزش را زودتر از موعد شروع کنیم، مانع از شکل‌گیری تفکر و احساس نیاز در کودک می‌شویم. نکته دوم اينکه باز نشدن مفاهیم انتزاعی به این معنا نیست که اصلا از خدا و #قرآن و... صحبتی نکنیم، اتفاقاً #حفظ_قرآن در این سنین در صورتی که همراه با میل و رغبت کودک باشد و کودک نسبت به آن کراهت نداشته باشد بسیار عالی است و سبب انس کودک با قرآن و کلمات طیّب می‌شود. ما درباره خدا و امام و... می‌توانيم با کودک صحبت کنیم ولی مسائل را متناسب با سطح درک و فهم کودک برایش توضیح می‌دهیم. مشاهده #نماز خواندن والدین در تربیت دینی کودک بسیار موّثر است و سبب انس او با نماز می‌شود. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در صورتی که این رفتن به کلاس همراه با میل و رغبت کودک باشد و نیز کلاس، همراه با #بازی و نشاط بوده و خالی از قوانین زیاد و امر و نهی های شدید باشد، بسیار خوب است و موجب انس کودک با #قرآن می شود . در هفت سال اول هیچ آموزشی نباید همراه با اکراه و بی میلی باشد ، زیرا این بی میلی در کودک تثبیت می شود. در این دوره کودک سید است و خودش تعیین می کند که چه چیز را دوست دارد یا ندارد و پدر و مادر او را #هدایت می کنند. همچنین لازم به توجه است که بهترین آموزگاران و معلمان والدین و همسالان هستند. همانگونه که کودک #زبان و حرف زدن را از والدین خود یاد می گیرد، قرآن را نیز از ایشان یاد خواهد گرفت. چنانچه #سوره های قرآن در خانه ای مدام ذکر شوند و خود والدین نیز به حفظ سوره ها اهتمام داشته باشند، علاوه بر اینکه کودک مشتاقانه آن را از خانواده اش می آموزد، رغبت و تمایل بیشتر نیز به کلاس حفظ نشان خواهد داد. در مرحله بعد بهترین معلمان، خواهرها و برادرهای بزرگ تر و یا همسالان هستند. سپردن مسئولیت یاد دادن و خواندن قرآن به فرزندان بزرگ تر علاوه بر اینکه حس بزرگتر بودن و مسئولیت داشتن نسبت به کودک کوچکتر را در فرزند بزرگ تر القا می کند، تمایل به یادگیری در کودک کوچک‌تر را نیز بیشتر خواهد نمود. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

درباره #کندن_پوست_لب به نظر می‌آید ناشی از #اضطراب باشد. در درجه اول باید علت #نگرانی و اضطراب را پیدا کرد. مادر دقت کند چه وقت این کار بیشتر است. در جمع یا خانه، در #مهد یا #مهمانی، پنهان یا در برابر دیگران و به این ترتیب منبع و منشا اضطراب را پیدا کند. می‌توان پوست لب را چرب کرد که نتواند آن را بکند. اگر این رفتار  خیلی شدید است، می‌توان ماده تلخی به لبش بزنند.

. بسیاری از این سوالات را می توان پاسخ نداد و حواس کودک را پرت کرد، زیرا فهم خدا نیاز به #درک_انتزاعی دارد و اگر پاسخی داده شود کودک آن با #ادراک_حسی خود می فهمد و تصویر اشتباهی از #خدا در ذهنش شکل می گیرد که ممکن است تا آخر عمر همراه او باشد. برای کودکانی که در اواخر دوره اول هستند خدا را می توان #نور معرفی کرد. وقتی نور هست همه چیز را می توان دید و وقتی نیست هیچ چیز دیده نمی شود، این تمثیل سبب می شود کودک خدا را شبیه انسان نداند و وقتی بزرگ تر شد همه چیز را در سایه هستِ خدا ببیند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

#خلاقیت یعنی توان تفصیل بهتر و #کشف مسیرهای جدید و نو برای مسائلی که با آن مواجه می‌شویم. این توان به طور فطری در همه افراد وجود دارد و دوره اول فرصت خوبی برای #پرورش آن است. چند راه برای افزایش خلاقیت در کودکان پیشنهاد می‌شود: ۱. پرسش از کودک در مورد راه‌ حل‌ های مختلف. ۲. پرهیز از #رفاه کامل و موقعیت‌های خوشایند. ( بهتر است موقعیت‌های سخت و #مشکل_آفرین و نیز تفریحاتِ نیازمند به #صبر و پایداری را برای کودک ایجاد کرد.) ۳. ارتباط بیشتر با #طبیعت و مشاهده موجودات و #حیوانات. ۴. پرهیز از تجربه #استرس‌های مکرر و شدید مانند #دعوا و مشاجرات... ۵. مواجهات بیشتر و بهتر با اسباب‌بازی‌ها و محیط و استفاده از #اسباب‌بازی‌ هایی که کودک در آن فعال است نه منفعل. ۶. دادن #مسئولیت به کودکان و پذیرش اشتباهات آنها. ۷.‏ خواندن #کتاب‌ های متعدد و کتاب‌های مربوط به #فلسفه کودک. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ