همانطور که شاهد شکوفا شدن و تبدیل کودک یک‌ساله‌تان به یک کودک مستقل هستید، مشاهده خواهید کرد احساسات او به صورت پاندولی از مقاومت سرسختانه در یک لحظه به خزیدن مشتاقانه به آغوش والدین در لحظه دیگر در نوسان است. کوچولوی کاشف و شجاع شما بدون ترس تاتی‌تاتی می‌کند. اما یک صدای بلند او را می‌ترساند و چنان پای شما را در بر می‌گیرد که گویی دنیا زیر پای او در حال فرو ریختن است. در هنگام قدم زدن در خیابان، با #خنده شادمانه‌ای از شما دور می‌شود اما هنگامی که او را فرا می‌خوانید حاضر نیست به‌سوی شما برگردد و طوری رفتار می‌کند که گویی نمی‌تواند برگردد. او نیاز دارد شما به طرفش بروید و گریه کنان در جای خود می‌ایستد تا اين کار را انجام دهید. کودک یک‌ساله در لحظه‌ای، محکم به والدینش می‌چسبد و در لحظه دیگر، آن‌ها را رها می‌کند. هنگامی که می‌خواهید او را محکم در آغوش بگیرید او میل به #جدایی دارد، اما اگر قبل از آمادگی لازم شما او را رها کند، حتی محکم‌تر از قبل به شما می‌چسبد. برای پدر و مادر تفسیر آنچه کودک در این لحظات احساس می‌کند یا نیاز دارد، بسیار مشکل است. خود کودک هم این مسئله را نمی‌داند. اگر سیر رشد و #پیشرفت کودک پیوسته و یکنواخت باشد، والدین بیشتر می‌توانند به فرزندانشان برای رسیدن به #استقلال کمک کنند. کودکان در این مسیر، یک قدم به جلو برمی‌دارند و گاهی نیز جهش می‌کنند، ولی بعد دو قدم به عقب برمی‌گردند. کودکان با مهارت یافتن در یک زمینه از امور زندگیشان اغلب انگیزه فعالیت در زمينه دیگر را از دست می‌دهند. درست بعد از یادگیری یک مورد جدید و هیجان‌ انگیز، او ممکن است دوباره به #آغوش شما بخزد و دوباره به نوزاد تبدیل شود، گویی می‌خواهد برای آماده شدن برای #چالش بعدی از شما نیرو بگیرد. هنگامی که کودکان درباره دنیای اطرافشان مطالبی می آموزند غالبا دچار واهمه می‌شوند. ترس آن‌ها، به‌نظر والدین که می‌دانند کودکشان در معرض خطر قرار ندارد، ممکن است منطقی نباشد. در هر صورت دانستن آنچه کودک یک #تهدید تلقی می‌کند، مشکل است. چون تجربه او از جهان بسیار محدود است. یک صدای بلند، #گوش‌ های کودک را آزار می‌دهد آیا این صدای بلند چیز بدی نیست؟ یک #دلقک با یک فرد عادی متفاوت است. پس او چه کاری ممکن است انجام دهد؟ کودک در هنگام ترس برای حمایت و حفاظت به دامان والدینش پناه می‌برد و پدر و مادر باید به او اطمینان دهند می‌تواند روی آن‌ها حساب کند. به کار بردن کلمه «نترس» کمکی به کودک نمی‌کند، چون او قادر به کنترل احساساتش نیست. در چنین مواقعی، والدین باید آرام بمانند و به کودک اجازه دهند با تجربه جدید خو بگیرد و به‌تدریج احساس راحتی و #امنیت کند. ممکن است مدتی طول بکشد تا کودک #شجاعت کافی برای رها کردن شما پیدا کند و شاید لازم باشد از قرار دادن کودک در موقعیت‌هایی که هنوز برخورد با آن‌ها برای کودک زود است، اجتناب شود. به مرور زمان و با افزايش سن کودک، او می‌تواند بیاموزد که آژیر بلند برای این است که مردم از نزدیک شدن ماشین #آتش‌_نشانی باخبر شوند و دلقک‌ها افرادی عادی هستند با #آرايش صورت یا صورتک‌های مختلف. اما کودک یک‌ساله این توضیحات را نمی‌فهمد. او فقط به احساس ایمنی نیاز دارد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

بسیاری از یک‌ساله‌ها، برای #آرامش یافتن به شیء مخصوص و معینی وابسته می‌شوند. این اشیای مورد علاقه، گاهی #اشیای_انتقالی نامیده می شوند. این اشیاء به طفل کمک می‌کنند #گرما و احساس آرامش و راحتی را که در نوزادی در #آغوش مادر تجربه کرده است به شیء قابل در آغوش گرفتن، منتقل کند و دوره نوزادی را ترک کرده، رویارویی با دنیای بزرگ‌تری را آغاز کند. فرزندتان ممکن است شیء محبوبی را انتخاب کند که با احساسات دوران نوزادی مانند #مکیدن، #بوییدن یا احساس بافت معینی روی صورتش، در ارتباط باشد. #پتو ها، #حیوانات پشمالو یا حتی #ژاکت‌ ها، می‌توانند به #شیء_مورد_علاقه تبدیل شده و وابستگی‌های شدیدی را در کودک ایجاد کنند. گاهی والدین درباره اينکه علاقه کودشان به یک چنین شیئی به معنی احساس #عدم_امنیت است، نگران می‌شوند ولی درحقیقت کودکی که می‌تواند برای آرام کردن خودش به شیء مخصوص عادت و دوباره احساس امنیت کند، شایستگی و لیاقت زیادی از خود نشان داده است. زمانی که کودک یک ساله شروع به جدا شدن از منبع اولیه #امنیت - والدینش - می‌نماید، می تواند احساس استقلالش را با حمل یک #شیء_جایگزین ارتقا بخشد. اگر والدین در زمان خواب کودک یک #حیوان پشمالو یا یک پتو - که قابل #درآغوش‌_گرفتن باشد - کنار او قرار دهند، کودک ممکن است علاقه‌مند شود ولی این شگرد همیشه موثر نیست. به‌نظر می‌رسد بعضی کودکان هرگز به چنین شیئی احتیاج ندارند و بعضی دیگر در وابستگی به شیء شور و #حرارت از خود نشان می‌دهند. چنانچه کودکتان شیء معینی را برای آرامش یافتن انتخاب کرده است، به این نیاز او احترام بگذارید. در فکر باشید که یکی دیگر از آن را خریداری کنید تا کودک بتواند هنگامی که یکی را می‌شویید از دیگری استفاده کند. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

هنگامی که کودک یک ‌ساله فردی را #گاز می‌گیرد، همه کسانی که در اطراف او حضور دارند #عصبانی و برآشفته می‌شوند. چندین دلیل خوب برای این نوع واکنش وجود دارد. #گاز_گرفتن دردآور است و حتی یک طفل کوچک می‌تواند با دندان‌هایش چنان فشاری وارد اورد که پوست قربانی را خراش داده یا پاره کند. اغلب گاز گرفتن، بدون دلیل مشخصی اتفاق میفتد، بنابراین قربانی و اطرافیان از این عمل غافلگیر می‌شوند. در نظر عده زیادی از والدین گاز گرفتن عمدتاً گزنده‌تر از #کتک_زدن و #هل_دادن است که به‌عنوان بخشی از بازی عادی کودک تلقی می‌شود. هنگامی که کودک گاز می‌گیرد، معمولاً او به وسیله احساسات تجاوزگرانه تحریک نشده است. چون گاهی کودکان دو یا سه‌ساله برای نشان دادن عصبانیت خود به این روش متوسل می شوند، بیشترین توصیه و نصیحتی که درباره کنترل گاز گرفتن کودک خواهید شنید فقط این است، کودکی که گاز می گیرد باید بیاموزد در هنگام عصانیت، به دیگران آزار نرساند. کودک یک‌ساله هنوز در مرحله‌ای است که برای کشف دنیای اطرافش به استفاده از دهانش نیاز دارد. احتمال دارد #اسباب_بازی‌ ها، بطریشیر و هر شیء دیگری را که او به آن دست می‌زند، به دهانش ببرد. از آنجا که او هر چیز را به‌واسطه دهانش تجربه می‌کند، اغلب کودک دیگر و یا حتی والدینش را گاز می‌گیرد تا بداند زیر دندان چگونه حس می‌شوند. اين تمایل به تجربه است که موجب این تغییر ناگهانی می‌گردد. مخصوصاً اگر پدر یا مادر با پايین گذاشتن او از آغوششان و گفتن «گاز گرفتن ممنوع» به‌سرعت و با قاطعیت واکنش نشان دهند. اما کودکی که دارای تمرکز دهانی قوی‌تری است ممکن است در واکنش به #غرایز_فطری درونی به گاز گرفتن ادامه دهد. برای اينکه کودک کار اشتباهش را تشخیص دهد توصیه می‌شود والدین واکنش‌های محکم و مصرانه‌ای به‌طور مکرر نشان دهند. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

یکی از کارهای مهمی که کودک یک‌ساله‌تان در این سال انجام می‌دهد تمایل به #مستقل شدن از شماست. داشتن احساس خوب در کودک نسبت به خودش به‌عنوان یک فرد باارزش و #دوست‌_داشتنی به نحوه مراقبت و #محبت‌ های شما در زمان نوزادی بستگی دارد. اگر احساس نماید در محاصره بزرگسالان مهربان و قابل اعتمادی است که در هنگام نیاز به آن‌ها نسبت به او واکنش نشان می‌دهند، آموخته است که شخص بسیار مهمی است. اين احساس مهم بودن، پایه و اساس رشد و پیشرفت سالم روانی برای بقيه دوران زندگی او خواهد بود. تمام عشق و محبتی که در طول سال گذشته نثار فرزندتان کرده‌اید اینک او را در ایستادن بر پای خود توانا می‌کند. انديشه درباره تلاش یک کودک نوپا برای #استقلال هنگامی که او هنوز بسیار به والدینش نیازمند است، شاید به‌نظر نامعقول باشد، اما اگر عجز و ناتوانی او در زمان تولد را با توانایی‌های امروز او مقایسه کنید می‌توانید ببینید او هم‌ اینک تا حدود زیادی از شما مستقل شده است. به‌ تدریج که فرزندتان رشد می‌کند، نیاز او به استقلال موجب می‌ شود نسبت به افرادی که بیشترین تکیه‌گاه او هستند، رفتار متفاوتی داشته باشد. او در اغلب اوقات، به یک روش منفی، وجود خود را اثبات می‌کند. هنگامی که تلاش‌های بی‌وقفه برای مستقل شدن، او را از پای درمی‌آورند، برای جلب #حمایت #آغوش والدینش را می‌طلبد. ضرب‌المثلی می‌گوید «هنگامی که آرامش #باغ و #بوستان کافی نیست، همیشه مقابله با دنیا وجود دارد. هنگامی که مقابله با دنیا کافی نیست، همیشه آرامش باغ و بوستان وجود دارد.» #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

به یاد داشته باشید اغلب کودکان یک‌ساله پر سروصدا و #هیجان‌_زده هستند و اگرچه رفتار آنان گاهی ناخوشایند است، اما این واکنش‌های شدید، خیلی غیرعادی نیستند. بعضی اوقات کودک یک‌ساله ملایمی که معمولاً به اندازه سایر همسالانش #عصبانی و ناراحت نمی شود ممکن است به گونه دیگری رفتار کند. کودک شما چه #احساساتی باشد و چه دارای خلق و خوی ملایم، مهم‌ترین وظیفه شما به‌عنوان والدین، آموختن واکنش به احساساتی است که او برای ابراز وجود به کار می‌برد که البته همیشه کار ساده‌ای نیست. اگر کودکتان بسیار #پرتنش و احساساتی است، همیشه قادر به درک احساس او نخواهید بود. او ممکن است در زمان #عصبانیت يا ناراحتی فریاد بزند چون از نظر او چیز بسیار ناراحت‌کننده‌ای اتفاق افتاده است. همچنین ممکن است وقتی کمی عصبی است از مسئله‌ای که اصلاً مشکل اساسی به‌نظر نمی‌رسد، ناراحت باشد، #فریاد بزند. شما باید سعی کنید زمانی که او واقعاً تحت فشار است آرام واکنش نشان دهید اما هنگامی که دچار هیجان کاذب است، سرکشی و طغیان‌های او را کم اهمیت تلقی کنید يا نادیده بگیرید. در تلاش برای توضیح و تشریح واکنش‌های او، ممکن است دچار اشتباهات زیادی بشوید، اما هرچه با دقت بیشتری رفتارهای او را مورد مشاهده قرار دهید، واکنش بهتری می‌توانید نشان دهید. اگر کودکتان دارای خلق و خوی بسیار ملایمی است کنار آمدن با او بسیار ساده‌تر از کودک احساساتی است. اما او در هرحال به کمک شما احتیاج خواهد داشت، چون به اندازه سایر کودکان #پر_سروصدا یا #مطالبه‌_گر نخواهد بود. شما برای برآورده کردن نیازهایش در منزل و در دنیای خارج از خانه، باید به او کمک کنید. کودک ملایم گاهی از طرف والدین یا سایر بزرگ‌ترها نادیده گرفته می‌شود. #آموزگار ممکن است از او به‌عنوان «دانش آموزی که اصلاً دردسری ندارد» یاد کند و همین مسئله سبب شود کودک در کلاس توجه لازم را دریافت نکند، چون کودکانی که بسیار احساساتی و پر سروصدا هستند تمام توجه آموزگار را جلب می‌کنند. در این سن، نمی‌توانید به او بیاموزید #جسور و #پرمدعا باشد، بلکه شما باید به‌جای او #سمج و #پرجرئت باشید. با بالا رفتن سن کودک می‌توانید به او بیاموزید #استوار و #راسخ باشد و از #حقوق خودش دفاع کند، حتی اگر این کار را با روش آرام مخصوص به خودش انجام دهد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

اگرچه #اولین_قدم فرزندتان از نظر احساسی برای شما اهمیت فراوانی دارد ولی زود به‌ راه افتادن يا تاخیر در آن اثری در موقعیت‌های آتی کودک ندارد. یک کودک سالم معمولاً بین سنین نه تا هفده‌ماهگی شروع به راه رفتن می‌کند. یک کودک دوازده‌ماهه معمولی «تاتی کردن» یعنی #قدم_برداشتن با کمک گرفتن از اشیائی مانند یک #میز کوتاه یا لبه یک #صندلی را می‌آموزد. اگر برای #راه_رفتن مجبور باشد دست‌هایش را بالا بگیرد شاید هنوز نتواند درحالی‌که دست‌های شما را گرفته است راه برود. قبل از برداشتن #اولین_گام لازم است کودک ایجاد #تعادل و پایداری روی بدن و پاهایش را بیاموزد. اغلب کودکان از این طریق می‌توانند وضعیت‌هایی را که بیشتر احساس #امنیت می‌کنند، بیابند. تا زمانی که کودکتان آمادگی لازم را برای راه رفتن به دست نیاورده هیچ گونه کمکی از دست شما برنمی‌آید. زمان راه افتادن کودک به رشد عوامل درونی او بستگی دارد و نه عوامل بیرونی. توجه کنید تا هنگامی که کودک آمادگی لازم را برای راه رفتن به‌دست نیاورده، او را مجبور به انجام چنین کاری نکنید، کاملاً او را از شکست در این تجربه برحذر بدارید. هیچ دلیلی وجود ندارد به والدینی که کودکشان دیر به راه می‌افتد گفته شود از #بغل کردن کودکشان خودداری کنند تا #تنبل بار نیاید. به‌ هر صورت پدر یا مادر می‌توانند از تلاش‌های کودک برای یادگیری راه رفتن به نحوی که #اعتماد_به‌_نفس مداومی به‌وجود بیاورند، #حمایت کنند. وقتی کودکتان سعی می‌کند سرپا بایستد، تاتی تاتی کند و راه برود، می‌توانید محیط امنی همراه با کشف، #تشویق و #دلگرمی #آرامش‌_بخش و واکنشی که بازتاب لذت او از این دستاوردش باشد در اختیار او قرار دهید. هنگامی که کودک بدون دست گرفتن به چیزی، به‌طور مستقل اولین گام‌های خود را برمی‌دارد؛ و تلوتلو خوران با پاهای گشاده و راه رفتن #اردک‌ وار تابلویی از راه رفتن کودک نوپا را به‌وجود می‌آورده شما درخشش شوق و ذوق را در صورت او مشاهده خواهید کرد. پس از مدتی شاهد دست و پنجه نرم کردن او برای برداشتن گام‌های محکمی که بیش‌ از حد تحمل و توان جسمانی اوست، خواهید بود. کودک یک‌ ساله تازه به‌راه افتاده، ممکن است به خوابیدن، خوردن یا بازی با اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش - اگر این کارها به منزله #اتلاف_زمان تمرین راه رفتن برای او باشد - بی میل شود. خلق او ممکن است شکننده و از تلاش برای مهارت یافتن در انجام کار خسته و آزرده شود. البته هم‌زمان با رشد مهارت‌ها، خلق و خوی او نیز بهبود خواهد یافت. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318