. صداها يا #تصاوير ذهني اي كه به صورت يكنواخت در #ذهن مرور مي شوند تأثير #خواب_آور دارند. شما مي توانيد براي كودكتان از روش معروفِ #شمردن_گوسفندان استفاده كنيد. لازم نيست كه #فرزند شما حتما گوسفنداني را تصور كند كه در ذهن خود به آنها اجازه عبور مي دهد. از طرفي نبايد آنها را بشمارد چون اين به معني تلاش و زحمتي است كه كودك شما را مجبور به بيدار ماندن مي كند. به فرزندتان بگوييد #بره هاي ناز، بچه #گربه ها يا #پروانه هاي #رنگارنگ را تجسم كند كه در صفي طولاني سلانه سلانه از مقابل چشمان او عبور مي كنند.

. این کاملا طبیعی است که شما نگران فرزندتان باشید و لازم باشد به او توصیه هایی کنید. اما یادتان باشد هشدارهای همیشگی شما سر هر مساله ای اولا باعث می شود کم کم این هشدارها عادی شود و اثر مطلوب خود را در جای لازم از دست بدهد، دوما موجب می شود کودتان احساس #ناامنی کند و #ترس یار همیشگی اش شود و سوما، با این کار شما کسی می شوید که همواره در حال گوشزد کردن است و خب، اینجور آدم ها حوصله همه را سر می برند.

. هرگاه #خواب ترسناكي #كودک شما را اذيت مي كند از او بخواهيد آنچه را كه در خواب ديده #نقاشي كند. سپس بگذاريد تمام چيزهايي را كه در نقاشي اش كشيده براي شما توضيح دهد. پاي حرف هاي كودكتان بنشينيد تا درباره #هيولا يا صحنه ترسناكي كه در خواب ديده است دقيقاً توضيح دهد. با اين روش به تدريج تلخي آن خواب را از او بگيريد. وقتي كودک در روشنايي روز خواب ِ بد خود را تعريف مي كند وحشت و هراس آن #كابوس رنگ مي بازد و از بين مي رود. همچنين كودک مي تواند خواب هاي قشنگ خود را هم نقاشي كند. به كمك ترسيم خواب هاي قشنگ، #بچه مي تواند خواب خود را بسط دهد و شما هم بدين ترتيب مي توانيد از روي اين #رويا هاي زيبا در شب هاي آينده #قصه هاي خوبي براي او نقل كنيد.

به #پارک کنار خیابان رفته بودیم. #گنجشک ها این طرف و آن طرف زمین سر و صدا راه انداخته بودند. پسرم پرسید: این جوجه ها هم غذا میخورن؟ گفتم: تو چی فکر میکنی؟ - لابد باید بخورن وقتی گرسنه میشن! - اوهوم...منم با تو موافقم. فکر میکنی بتونن سیب زمینی سرخ کرده هم بخورن؟ - آره حتما خیلی دوست دارن. - ولی خب دهان اونا اندازه تو بزرگ نیس! فک میکنی جا بشه؟ - آره تیکه ش میکنن خب بعد میخورن. - تو سیب زمینی رو با چی تیکه میکنی؟ - با دستام. - اوهوم...با انگشتات! خب انگشت این جوجه کجاس؟ - نداره... ولی پر داره. - آره خب ولی پرهاش خیلی ظریفه... مثل پارچه لباست. - خب پس، چه جوری غذاشون و میخورن؟ - باید بتونن با نوکشون بردارن. - اون خیلی کوچیکه، پس غذاشونم باید کوچیک باشه! نه؟ اندازه #شکلات؟ - میدونی تو شکلات و میجوی! دیدی اینا دندون داشته باشن؟ - ندیدم! - منم ندیدم! نوکشون خیلی کوچیکتره از اون که دندون توش جا بشه، نه؟ - پس چیکار کنن؟ -خب، غذاشون باید خیلی ریز باشه... -چقدری یعنی؟ -مثلا اندازه دونه های برنج! -سیر میشن؟؟؟ -اونا خیلی کوچولوان! شکمشون کوچیکه و زود سیر میشن.. شما هم امثال این گونه گفتگوها را با فرزندتان تمرین کنید. به جای اینکه بلافاصله بعد از سوالش جواب شسته رفته ای بدهید، کمی او را به #چالش بکشید تا ذهنش جستجو کند و سعی کند خوب محیط اطرافش را ببیند. حتی گاهی می توانید جواب را ندهید تا کمی در ذهنش باقی بماند.

بچه ها با زیرکی تفاوت سبک تربیتی والدینشان با هم را احساس می کنند. شاید یکی از #والدین برای کنترل بی ادبی فرزندش سریع تر واکنش نشان دهد و دیگری به ریخته شدن آب میوه روی مبل #همسایه، با راحتی بیشتری برخورد کند. محققان می گویند کودکانی که والدین آن ها سبک فرزندپروری متفاوتی دارند، بیشتر در معرض مشکلات رفتاری قرار می گیرند. از طرفی اینکه دو نفر دقیقا مانند هم فکر و رفتار کنند توقع غیرواقع بینانه ای است. اما کلید ماجرا این است که از وارد شدن به #جنگ_قدرت با همسرتان اجتناب کنید و به یک #اصول_تربیتی مشترک دست یابید. 1. با همسرتان درباره نظام تربیتی که هر یک با آن بزرگ شده اید صحبت کنید. الگوهای #فرزندپروری معمولا تکرار می شوند. 2. از همسرتان بپرسید چرا این روش را انتخاب کرده. بدون قطع کردن حرفش به او گوش دهید و سپس فکر کنید که چرا شما با او مخالفید و روش هر کدامتان چه نتایجی در بر دارد. 3. از همسرتان بپرسید چه تردیدهایی درباره سبک تربیتی شما دارد. 4. تمام گزینه های روی میز را با هم بررسی کنید و پیامدهای هر رفتاری را یادداشت کنید. اصولی که سر آن ها توافق دارید را با هم اجرا کنید. 5. با شروع #استراتژی جدید اشتراکی ، میزان قابل ملاحظه ای از مشاجرات کم خواهند شد و در محیط آرام و به دور از نزاع به راهکارهای بهتری خواهید رسید. 6. توافق کنید که بچه ها روی #اتحاد شما را ببینند. اگر بچه ها ببینند که شما با هم کار می کنید کمتر می خواهند تا شما را به مقابله وادارند. هرگز در مقابل بچه ها با هم به بد زبانی صحبت نکنید. 7. وقتی بچه می خواهد از تقابل نظر شما پوئن بگیرد: - بابا اجازه می دی من بعد از تمیز کردن میز تلویزیون ببینم؟ - خب باید ببینی نظر مامانت در این زمینه چیه! و حواستان باشد همیشه لازم نیست همان لحظه از شما بله یا نه را بگیرد.

سبک جدید #زندگی، خانه هایی #تاریک و #کوچک که تمام فضای موجود آن را اثاثیه ها پر کرده اند، و بچه هایی که مجبورند در همین فضا "بچگی" کنند ولی به سبک آدم بزرگها... همه این ها به گفته روانشناسان، می تواند صدمات زیادی به خانواده و بچه ها بزند. روان‌ شناسان می ‌گویند زندگی در خانه‌ های کوچک و کم ‌#نور نه‌ تنها تنش‌ های خانوادگی را افزایش می ‌دهد بلکه حتی میل به جنایت و پرخاشگری را نیز افزایش می ‌دهد. شاید فکر می ‌کنید مساله ارتباط بین نور و حالات روانی انسان ‌ها بیشتر به باوری عامه شبیه است تا حقیقتی علمی، اما واقعیت این است که روانپزشکان سال‌هاست این ماجرا را دریافته ‌اند و حتی معتقدند برخی انواع #افسردگی مثل افسردگی فصلی در فصل‌ های #پاییز و #زمستان، به دلیل کاهش نور دریافتی بدن و در پی آن کاهش هورمون #ملاتونین مغز رخ می‌ دهند و بر همین اساس هم آنها شیوه نور درمانی را برای درمان این گروه از بیماران ابداع کرده‌ اند. نور نقش بسیار مهمی در #آرامش افراد دارد و در زندگی آپارتمانی این نعمت تا حدود زیادی گرفته شده است. گاهی زندگی در چنین خانه ‌هایی فرد را پرخاشگر و به انجام جرایم خشن ترغیب می ‌کند. ساکنان این قبیل منازل، خانه را محیطی مناسب برای گذراندن اوقات فراغت نمی ‌دانند و از محیط خانه دلزده می ‌شوند و تغییر در روحیات شان در کنار عوامل دیگری مثل #فقر، نبود امکانات تفریحی در محیط زندگی، عدم بازدارندگی قوانین، تربیت نادرست و ناتوانی در کنترل نفس باعث می ‌شود برای تفریح به جرایمی خشن دست بزنند. در همین زمینه دکتر عارفه مبشر، روانپزشک به ایسنا می ‌گوید: « خانه‌ هایی که در گذشته وجود داشتند دارای فضای بزرگ ‌تر، حیاط، باغچه، حوض و معماری زیبا و دلنشین بودند و از شیشه‌ های رنگی و نور در خانه‌ های قدیمی بسیار استفاده می ‌شد اما در زندگی آپارتمانی کنونی، خانه‌ ها کوچک و تاریک شده‌ اند و سر و صدای خیابان‌ های اطراف وارد خانه می ‌شود که این عوامل استرس ‌زای زندگی آپارتمانی موجب تنش میان خانواده می ‌شود. زمانی که خانه کوچک باشد #کودک نمی ‌تواند انرژی خود را تخلیه کند و دچار افسردگی یا #لجبازی می ‌شود که تنش در کودک به #مادر و دیگر اعضای خانواده نیز منتقل می‌ شود.