. ما همیشه سعی میکنیم #احساسات خودمان را به کودکان القا کنیم! وقتی می گوید زمین خورده و همه به او خندیدند، به جای درک حسی که ممکن است به او دست داده باشد می گوییم: تو همیشه همه چیز و شلوغش می کنی این اصلا چیزی نیست که حتی بهش فکر کنی! #فرزند شما، لابد به این می اندیشد که هیچکس حال او را درک نمی کند و #سرخورده می شود.

برای افزایش نور و آرامش خانه راهکار های زیر پیشنهاد می شود! حواسمان به #پنجره ها باشد: مهم است خانه ای که انتخاب می کنیم اگر قرار است فضای کوچکی داشته باشد، حداقل پنجره های خوبی داشته باشد! و اینکه این پنجره ها را با پرده های گران قیمتی که فقط جنبه تزیین و تجمل دارند، برای همیشه نپوشانیم! پرده ها را کار بزنید تا نور فضای خانه تان را شادابی ببخشد. از #گیاهان غافل نشوید: اگر #حیاط بزرگی نداریم، اما لااقل میتوانیم بالکن کوچکمان را به #باغچه زیبایی تبدیل کنیم که #آب دادن به گل ها و سبزیجاتش حالمان را عوض کند، عطر آنها فضای خانه را تلطیف کند و وجود زنده شان فضا را زنده تر کند.حتما چند #گلدان و #گیاه طبیعی را هم داخل خانه تان جای دهید. اثاث غیرضروری : خانه 80-90 متری را طوری با #مبل و #میز و #صندلی پر می کنیم که دیگر جای راه رفتن هم به زور داریم! چه برسد به اینکه بچه طفل معصوم بخواهد بدود، بالا پایین بپرد و در فضا کند و کاو کند! همیشه باید مراقب اشیای اطرافش باشد و ما مدام نگران باشیم که چرا بچه مان آرام و قرار ندارد؟ بهتر است فضای منزل را تا جای امکان، خالی کنید! واقعا چقدر از میز ناهار 8نفره استفاده می کنیم؟ یا چه لزومی دارد این همه مبل های بزرگ را جای دهیم؟ به راحتی خودمان و رشد مناسب فرزندمان فکر کنیم و تمام وسایل غیرضروری و #تجملی را کنار بگذاریم. #طبیعت : درست است که دیگر از آن حیاط های بزرگ با حوض وسطشان خبری نیست؛ ولی لااقل پارک نزدیک خانه مان که هست؟ #کشور ما مناطق طبیعی بسیار جذابی دارد که واقعا لازم است بچه ها را در معرض آنها قرار دهیم... کودک 1ساله هم با دیدن #کوه و #رود و #دریا،می تواند ذهن جستجوگر و رشد مناسب تری را دارا باشد.

#کودک_راحت: در نوزادی به سرعت با برنامه های روزمره، خو می گیرد. در مجموع #سرحال است و به راحتی با تجربیات تازه سازگار میشود. #کودک_دشوار: برنامه های روزمره #نامنظم دارد، تجربیات تازه را به کندی قبول می کند و به صورت منفی و شدید واکنش نشان می دهد. #کودک_کندجوش: نافعال است، واکنش های ملایم و کند به محرک های محیطی نشان می دهد، خلق منفی دارد و به کندی با تجربیات تازه سازگار میشود. *توجه کنید 35% کودکان در هیچ یک از این طبقات جای نگرفتند و در عوض آمیزه ای از خصوصیات #خلق_و_خو را نشان می دهند.

شاید این یکی از سوالاتی باشد که تقریبا تمام بچه‌ها از والدینشان می‌پرسند و آنها را با یک معضل مواجه می‌کنند. بچه‌ها تا قبل از 7سالگی هنوز قدرت انتزاع ندارند فلذا نمی‌توان از آنها انتظار داشت بفهمند خدا هست ولی دیده نمی‌شود یعنی چه! آنها می‌خواهند خدا را تصور کنند، بدانند کجا زندگی می‌کند، چه می‌خورد و چه‌طور حواسش به همه جا هست؟ جواب والدین به این پرسش‌ها اهمیت به سزایی در شکل‌گیری تصور کودکان دارد و مبنایی برای تصورات و باورهای بعدی او خواهد شد. پس مهم است بدانیم چگونه به خطا نرویم و آنها را هم دچار اشتباه نکنیم. خیلی از بچه ها وقتی دو سه سالشون میشه و میبینن که ما خدا رو شکر میکنیم، از خدا کمک میخوایم و کارایی رو برای رضایت خدا انجام میدیم، براشون سوال میشه، پس این #خدا چه شکلیه؟ - بابا! خدا کجاست؟ -خدا همه جا هست. هرجایی که تو باشی و ما باشیم. -چرا نمیبینمش؟ از کجا میفهمیم هست؟ -ممم...سوال خوبیه! راستی به نظرت مامانت ناهار چی درس کرده؟ -قیمه! -تو دیدی؟ -نه ولی بوی قیمه داره میاد! -مگه تو بوی قیمه رو میبینی؟ -نمیبینم! -از کجا پس میفهمی هست. - ... -حسش کردی، نه؟ -اوهووم -ما خدا رو نمیبینیم ولی حسش میکنیم. -خدا چه شکلیه؟ -خدا مثل یه #نور قشنگ... که همه جا هست... -تو میبینیش؟ -نه! منم حسش میکنم. خدا تو رو به ما داده و ما خیلی بابت این ازش ممنونیم ☺ سعی کنید خیلی این بحث رو کش ندید چون بچه ها سوالای عجیب و غریب میپرسن! اما طوری هم رفتار نکنید که فک کنه دارید می پیچونیدش و یادتون باشه قرار نیست تا ته سوالاش و جواب بدین! تا یه جایی جواب بدین و باهاش بحث کنید تا با هم به یه نتیجه برسید، اما خوبه که ذهنش کمی هم درگیر ماجرا بمونه. و همین که وقفه کوتاهی شد موضوع رو سمت دیگه ای ببرین؛ مثلا: خب حالا میتونیم بریم ببینیم مامانت برای آماده کردن میز چه کمکایی میخواد!

. ادامه از پست قبلی : #راهکار این گفته را خیلی شنیدیم که #مادران در جواب این راهکارهای ساده ما گفتند: وای چقدر شما ساده اید. واقعا تصور می کنید با این جواب او قانع شود و دست از #لجبازی بردارد؟ در #پاسخ مادران فقط می گوییم کمی صبوری کنید و امتحان کنید. شاید برایتان عجیب باشد اما اگر از راه درستش با بچه ها وارد تعامل شوید، اوضاع بهتر از آنی که فکر می کنید پیش می رود. فقط چند بار امتحان کنید و به اصطلاح زود پا پس نکشید. شما هم می توانید تجربیاتتان را با ما در میان بگذارید تا درباره آن ها بحث کنیم.

به #پارک کنار خیابان رفته بودیم. #گنجشک ها این طرف و آن طرف زمین سر و صدا راه انداخته بودند. پسرم پرسید: این جوجه ها هم غذا میخورن؟ گفتم: تو چی فکر میکنی؟ - لابد باید بخورن وقتی گرسنه میشن! - اوهوم...منم با تو موافقم. فکر میکنی بتونن سیب زمینی سرخ کرده هم بخورن؟ - آره حتما خیلی دوست دارن. - ولی خب دهان اونا اندازه تو بزرگ نیس! فک میکنی جا بشه؟ - آره تیکه ش میکنن خب بعد میخورن. - تو سیب زمینی رو با چی تیکه میکنی؟ - با دستام. - اوهوم...با انگشتات! خب انگشت این جوجه کجاس؟ - نداره... ولی پر داره. - آره خب ولی پرهاش خیلی ظریفه... مثل پارچه لباست. - خب پس، چه جوری غذاشون و میخورن؟ - باید بتونن با نوکشون بردارن. - اون خیلی کوچیکه، پس غذاشونم باید کوچیک باشه! نه؟ اندازه #شکلات؟ - میدونی تو شکلات و میجوی! دیدی اینا دندون داشته باشن؟ - ندیدم! - منم ندیدم! نوکشون خیلی کوچیکتره از اون که دندون توش جا بشه، نه؟ - پس چیکار کنن؟ -خب، غذاشون باید خیلی ریز باشه... -چقدری یعنی؟ -مثلا اندازه دونه های برنج! -سیر میشن؟؟؟ -اونا خیلی کوچولوان! شکمشون کوچیکه و زود سیر میشن.. شما هم امثال این گونه گفتگوها را با فرزندتان تمرین کنید. به جای اینکه بلافاصله بعد از سوالش جواب شسته رفته ای بدهید، کمی او را به #چالش بکشید تا ذهنش جستجو کند و سعی کند خوب محیط اطرافش را ببیند. حتی گاهی می توانید جواب را ندهید تا کمی در ذهنش باقی بماند.