امکان ندارد که فرزند شما دوران نوپایی را پشت سر بگذارد اما یکی از آن نمایش‌هایی را که به‌طور معمول روی زمین اجرا می‌شود و به آن #نحسی می‌گویيم برایتان اجرا نکند. البته بعضی از آن‌ها استعداد بیش‌تری در این زمینه دارند و زودتر #نحس می‌شوند! وقتی #کودک_نوپا با واقعیت دنیای بیرون مواجه می‌شود - که هميشه به خواسته‌هایش پاسخ مثبت داده نمی‌شود و شرایط به دلخواه او تغییر نمی‌کند - شروع به نحسی می‌نماید. عوامل بسیاری بر نحسی فرزند نوپای شما موثرند امّا همواره علّت اصلی آن، نوعی احساس #درماندگی ناشی از عدم توانایی کافی برای انجام امور مربوط به خودش، شرایطی که مطابق میلش نیست و يا به طور کلی کاهش تحّمل عاطفی وی است. به هر حال علت این مسئله هرچه باشد، به محض فعال شدن چاشنی، #انفجار صورت می‌گيرد. نحسی کودک حتی در خانه برای والدین امری بسیار ناخوشایند است. حال تصوّر کنید اگر این مسئله در مغازه، ماشین، خیابان، خانه دیگران و یا به‌ طور کلی خارج از منزل اتفاق بیفتد تا چه اندازه پدر و مادر را خجالت‌زده می‌نماید، ولی باید منطقی برخورد کنید تا از جنجال‌های آینده جلوگیری شود. به‌یاد داشته باشید؛ شما می‌توانید احساس درماندگی کودک نوپایتان را کاهش دهید اما هرگز از بند آن به‌طور کامل رها نخواهید شد زیرا نحسی بخشی از فرآیند یادگیری اوست. با استفاده از شیوه‌های ذکر شده در این کتاب، گاهی اوقات می‌توانید از نحسی کودک جلوگیری کنید ولی باید بدانید این کار هميشه میسر نیست. فراموش نکنید؛ زمانی که فرزندتان نحسی می‌کند، به هیچ وجه نباید خود را درگیر او کنید زیرا اگر درگیر نحسی کودکتان شوید و به او توجه نشان دهید؛ در واقع به وی ثابت کرده‌اید که نحسی، در جلب توجه شما موثر است و باید از آن به بعد منتظر باشید تا این نمایش بارها و بارها تکرار شود. ممکن است کودک در هنگام نحسی و درست در زمانی که از شدت #خشم در حال انفجار است و به قول معروف دیگر به هیچ چیز توجه نمی‌کند، با کارهایش موجبات #ترس خود و در نهایت والدینش را فراهم سازد زیرا در این مواقع برخی از آنان به این سو و آن سو می‌دوند، #جیغ می‌کشند، روی زمین می‌نشینند يا می‌خوابند و پا یا #مشت بر زمین می‌کوبند و برخی دیگر نیز سر خود را به شما و اثاثیه منزل می‌کوبند. #مادر_کافی

هنگامی که کودک #راه_رفتن را آغاز می‌کند. اشیا برایش جالب‌تر به نظر می‌رسند و بدون وقفه و خستگی به همه جا سرک خواهد کشید. از نظر او اشیا وسیله‌ای برای #بازی و #تفریح هستند و از خُرد یا تکه تکه کردن آن‌ها هم هیچ ابایی نخواهد داشت. در این دوره کودک نمی‌تواند بخوبی صحبت کند. او فقط چند کلمه یاد گرفته است که البته هميشه یکی از این کلمات «نه» می‌باشد و هنوز مهارت‌های جسمانی، ذهنی و اجتماعی کافی ندارد ( اولین مهارت‌ها را در نخستین روزهای مدرسه یاد خواهد گرفت ). بنابراین #کودک_نوپا در مرحله بینابینی قرار دارد یعنی نه مانند دوره نوزادی ناتوان می‌باشد و نه مهارت‌های یک کودک دبستانی را آموخته است. گاهی هجده‌ماهگی تا سه سالگی دوره خوبی برای شما و کودکتان می‌باشد و گاهی هم برعکس زیرا برای اولین بار در اين دوره است که شما با #نحسی او مواجه می‌شوید. تا پیش از هجده‌ماهگی دنیا برای کودک مکانی شگفت‌ انگیز است. که در آن باید به کشف مسائل پرداخت اما برای کودک نوپا چنین نیست؛ او بلافاصله متوجه می‌شود که در این دنیای شگفت‌انگیز هرکاری به دلخواه او پیش نمی‌رود و نمی تواند به تمامی خواسته‌هایش پرسد. کودک نوپا توانایی مقاومت در برابر وسوسه #آزمایش کردن را ندارد بخصوص که اکنون توانایی جسمانی کافی برای انجام این کارها را نیز دارد. او از توانایی‌ها و امیالش آگاهی یافته و مطابق میل خود و به‌طور مستقل به انجام کارها می‌پردازد در حالی که هنوز برای داشتن اراده #مستقل آمادگی ندارد و بخشی از مغزش که وظيفه کنترل را بر عهده دارد، هنوز بخوبی تکامل نیافته است. بنابراین اگرچه کودک نوپایتان به سختی تلاش می‌کند تا مستقل باشد ولی بشدت به شما وابسته است. حتی وقتی که فرزندتان چند جمله‌ای حرف می‌زند و به‌نظر می‌رسد که حرف‌های شما را می‌فهمد، مغز او متفاوت با #مغز شما کار می‌کند. به‌خاطر بسپارید؛ کودکان حداقل تا دو و نیم سالگی نمی توانند بسیاری از کارها را انجام داده و بسیاری از مسائل را درک کنند. دوره نوپایی یا همان دوره‌ای که هیچ وسیله‌ای از دست کودکتان در امان نیست شامل دو مرحله می‌باشد. مرحله اوّل که در ابتدای آن - به‌طور معمول پیش از دوسالگی - بچه کنترلی بر خواسته‌های ناگهانی خود ندارد و اغلب از ناتوانی خود در انجام دادن خواسته‌هایش، سرخورده می‌شود اما در انتهای این دوره و آغاز مرحله دوم - حدود سه سالگی یا کمی بعد از آن - کودکتان به اندازه کافی #رشد کرده است که از وی انتظار داشته باشید تا حدی _ نه خیلی زیاد - بر رفتارش #کنترل داشته باشد. دوره نوپایی، دوره‌ای چالش برانگیز است امّا اگر انتظارهای بجا و مناسب از فرزند نوپای خود داشته باشید دوره بدی نخواهد بود. کودکان نوپا اغلب #غیرمنطقی و غیرقابل #پیشبینی بوده و مادر و پدر را عصبی و خسته می‌کنند اما از طرف دیگر بامزه، دوست داشتنی، پر محبّت و سرشار از شور زندگی هستند. پس سعی کنید؛ تا حد امکان از دوره نوپایی فرزندتان لذت ببرید. #مادر_کافی

#بوسیدن آنا. تماس فیزیکی از قبیل در #آغوش گرفتن، #ماساژ دادن و #نوازش. #لمس صورت شما، چرا که بهترین اسباب‌ بازی #نوزاد در هفته‌های اول چهره انسان است. حرکاتی مشابه حرکات #ننو. #آهنگ و لحن صدای شما. اشیا و #اسباب_بازی‌ های #رنگارنگ و پر نقش و نگار که در فاصله نزدیکی از صورتشان حرکت کند. #مادر_کافی

کودکان در نهایت روزی بزرگ خواهند شد پس به آن ها اجازه #رشد بدهید. به آنان امکان دهید، کارهای کوچک را خودشان به تنهایی انجام دهند و موفقیت های هر چند ناچیز به دست آورند تا اعتماد به نفسشان پرورش یابد و #مهارت های زندگی و توانایی های اجتماعی در آنان تقویت گردد. اما یادآوری می کنم که انتظارهای شما باید متناسب با سن و توانایی های آنان باشد، در غیر این صورت به جای #برنده شدن، #بازنده بودن را به فرزند خود می آموزید. #مادر_کافی

در شش ماه نخستِ زندگی تغیبرات شگرفی در فرزندتان به‌ وقوع می‌پیوندد. او که هنگام تولد موجودی ناتوان بود، اکنون می‌تواند سرش را بالا بگیرد و بچرخاند. اسباب‌بازیش را بردارد، لبخند بزند و بخندد، آغون واغون کند و در این هنگام است که والدین و خواهر و برادرهايش را می‌شناسد. او از شش ماهگی خوردن غذاهای جامد را تجربه کرده و می‌تواند مایعات را از لیوان بنوشد. کودک در این دوره چهار دست و پا یا سینه خیز حرکت کرده و به زودی نخستین قدم‌های زندگیش را برمی‌دارد و به‌طور معمول اندکی پیش از اوّلین جشن تولد و حداکثر تا حدود هجده ماهگی شاهد راه رفتن وی خواهید بود. افزايش تحرک فرزندتان به این معناست که او دیگر منتظر نمی‌ماند تا اشیا را به سمتش بیاورید بلکه خودش به جستجوی آن‌ها خواهد رفت و با یافتن آنان، وسیله را سریع به سمت دهانش برده و آن را امتحان خواهد کرد. در این زمان باید خانه را امن کنید و اقدام‌های بهداشتی بیش‌تری در نظر بگیرید. البته بهتر است این کارها را پیش از فرا رسیدن این دوران انجام داده باشید. از اين زمان به بعد و با سپری شدن هر روز, کودکي شما بیش‌تر شبیه به یک آدم کوچک شده و ویژگی‌های فردی خود را نمایان می‌سازد. برخی مسایل سبب رضایت خاطر او گردیده و در مقابل بعضی دیگر موجب ناخوشنودیش خواهند شد. در این دوران خواباندن و غذا دادن به او برایتان آسان‌تر می‌شود. در عين حال ما هم روش‌هایی را معرفی می‌کنيم تا کارهایتان با سهولت بیش‌تری انجام شود. نکتة مهم این است که تا یک سالگی باید با کودکتان مانند یک نوزاد رفتار نمایید یعنی قبل از یک‌سالگی باید به محض گریه کردن، به کمکش بشتابید زیرا گریه او به اين معناست که به شما احتیاج دارد يا چیزی موجبات آزارش را فراهم کرده و یا از اینکه به میل او رفتار نکرده‌اید. دلخور است. بنایراین تا یک‌ سالگی باید مطابق میل کودک رفتار کنید و نگران لوس شدن فرزندتان نباشید. #مادر_کافی