ابتدا مطمئن گردید که کودکتان به خودش، دیگران و اسباب و اثاثیه منزل آسیبی وارد نمی‌کند. سعی کنید #خونسرد و #آرام باشید. #عصبانیت شما فقط شرایط را وخیم‌تر خواهد کرد و اگر فکر می‌کنید؛ ممکن است #کنترل خود را از دست بدهید، از اتاق خارج شوید چرا که در غیر این صورت، موجبات #نحسی مجدد او را فراهم خواهید کرد. برای #استدلال و توضیح وقت خود را تلف نکنید. او نمی‌خواهد حرف شما را بشنود بنابراین به حرفتان گوش نخواهد کرد. در نظر داشته باشید که در اغلب موارد بچه‌ها در محیطی امن و جدای از دیگران زودتر از نحسی خارج می‌شوند اگرچه در برخی دیگر از کودکان این مسئله وضعیت را بدتر و وخیم‌تر می‌کند. وقتی مطمئن شدید که کودک نمی‌تواند به کسی یا چیزی آسیب برساند، از اتاق خارج شوید. #کودکان_نوپا وقتی بزرگ تر می شوند برای اینکه بتوانند کار مورد علاقه‌شان را انجام دهند؛ #نمایش نحسی را اجرا می‌کنند که بهترین راه خنثی کردن آن، بی‌تفاوتی و بی‌توجهی به آنان می باشد. #مادر_کافی

. کودکان باید به طور کامل با #حد_و_حدود و #خط_قرمز ها آشنا باشند و به وضوح بدانند چه کارهایی پذیرفته و کدام یک غیر قابل قبول هستند. با حد و حدود برای فرزندتان مشخص می کنید، از وی چه انتظاری دارید و تعیین محدوده #آزادی_عمل او تا کجاست. #مادر_کافی

مهم ترین نکته در آموزش #توالت رفتن این است که این کار را در زمان مناسبی آغاز کنید، زیرا اگر این آموزش را زودتر شروع نمایید، به‌طور حتم بعدها دچار مشکل خواهید شد. آموزش توالت رفتن به هیچ وجه نباید قبل از دو تا دو و نیم سالگی آغاز گردد زیرا تا هجده‌ماهگی بچه هیچ کنترلی بر #روده و #مثانه خود ندارد. در ضمن کودک با گذشت زمان است که موفق به درک رابط علّت و معلولی شده و متوجه می‌گردد چه مسئله‌ای سبب رخ دادن چه اتفاقی می‌شود. در نظر داشته باشید؛ زمانی که فرزندتان از نظر جسمی و ذهنی آمادگی کافی پیدا کرده است - پس از دو تا سه سالگی - آموزش توالت رفتن را آغاز نمایید زیرا در این هنگام او به آسانی توالت رفتن را یاد می‌گیرد. آموزش توالت رفتن را به شکل #بازی انجام دهید. هم کارتان راحت‌تر می‌شود و هم کودک سریع‌تر و بهتر آن را فرا می گیرد. برای آموزش توالت رفتن، ابتدا باید #لگن_پلاستیکی را به‌ عنوان یکی از وسایل خانه به بچّه معرفی و سپس او را به نشستن روی لگن تشویق نمایید. بهتر است، برای زور زدن اصرار نکنید بلکه بگویید «اگر نمیاد پاشو بریم» و اگر موفق به دفع #ادرار یا #مدفوع شد، او را تشویق کنید. #مادر_کافی

#هشدار دو نوع است. در هشدار نوع اول برنامه بعدی روزانه را به اطلاع کودک می رسانید. برای مثال به او اطلاع می دهید که بزودی باید آماده رفتن به #رختخواب شود یا اینکه تا چند دقیقه دیگر #سفره غذا پهن می شود. در هشدار نوع دوم رفتار نامناسب فرزندتان را به او گوشزد می کنید و در واقع به او فرصت می دهید تا رفتار خود را تصحیح کند. #مادر_کافی

کودک خود را نزد یکی از آشنایان یا #پرستاری که برای او آشناست و وی‌ را دوست دارد، بگذارید اما او را با افراد نا آشنا یا #غریبه تنها نگذارید. از فردی که قرار است از کودکتان مراقبت نماید خواهش کنید؛ مدتی پیش از رفتن شما در منزل حضور به هم رساند چرا که اگر به محض مراجعه فرد مورد نظر، خانه را ترک کنید؛ حضور آن شخص با توجه به اینکه مصادف با رفتن شما و تنها ماندن کودک می‌شود، برای وی ناخوشایند بوده و کودک آن را به معنی #جدایی از شما تلقی می‌کند. هنگامی که قصد دارید از منزل خارج شوید، کودکتان را در #آغوش بگیرید، ببوسید و بگویید: «کارم که تمام شد برمی‌گردم». با #آرامش و رفتاری مناسب خانه را ترک کنید. به خودتان یادآوری نمایید؛ پیش از اینکه به #خیابان برسید، #گریه کودکتان به‌ پایان خواهد رسید. این شیوه را بارها و بارها و در موقعیت‌های مختلف تکرار کنید تا فرزندتان با این الگو آشنا شود و به آن خو بگیرد. #مادر_کافی

حفظ #حد_و_حدود و #خط_قرمز ها با رعایت #نظم امکان پذیر می شود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. برای برقراری نظم راه های متفاوتی مانند قاطعیت در صحبت کردن با هشداری ساده با حرکت انگشت سبابه وجود دارد، اما نکته پر اهمیت این است که هرگز نباید نظم را با استفاده از #خشونت و #تنبیه برقرار کنید. #مادر_کافی