مگه میشه ازش غافل شد؟🤯 . همه ذوق عید به عیدی گرفتنه، حالا چرا؟؟؟ و چه جوری؟؟؟ فیلم رو ببینید🤗⬆️ . یکی از چیزهایی که حسابی عید های بزرگ و عزیز مثل غدیر رو برای بچه ها ماندگار میکنه، هدیه و عیدی دادنه😇 . ✅عیدیِ عید غدیر یه فرصت فوق العاده ست که خوبه در حد توانتون انجام بدید 🙃 . ⭕این از دومین پیشنهاد ما برای غدیر، منتظر باشید که تو پست بعدی یه پیشنهاد دیگه برای شما و بچه ها داریم😉 پس پست رو سیو کنید و بقیه هم به این پویش دعوت کنید❗❗❗ . 🌸شما برای عید غدیر تاحالا چیکار کردید؟؟؟ برامون بنویسید 👇🏻😊 #پویش_غدیر#اطعام_غدیر #عید_غدیر#عیدی_غدیر #خاطره_خوب#چمرانی_ها #غدیر#هدیه#عیدی

بالاخره بهترین سن شروع امتحانات کیه⁉️🤔🧐 حالا که نزدیک فصل امتحانات هست براتون یه سری مطلب اساسی و مهم درباره آزمون گرفتن از بچه ها آماده کردیمـــ... 😇 . نکات رو ورق بزنید و بخونید⬆️😊 . ✅این پست رو ذخیره کنید و منتظر پست های بعدی مون باشید‼️ . #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #چمران_فقط_یک_مدرسه_نیست #امتحان#امتحانات_ترم#مدرسه #آموزش_کودک #آموزش_پرورش

مدرسه آرزوها( قسمت چهارم: تیمی فیلر) . تیمی فیلیر یک پسر دبستانی است، یک پسرِ متفاوتِ دبستانی.😊 . دقیقا از لحظه ای که پدرش او و مادرش را ترک میکند و از خانه میرود، خرس قطبی بزرگی وارد زندگی تیمی میشود، وارد زندگیِ خیالی اش. او یک شغل برای خودش دست و پا کرده، یک شغل واقعا جدی! او کارآگاه است و خرس سفید، دستیارش.🧐 اما معلمش از او راضی نیست. او معتقد است تیمی درسخوان نیست و درجا میزند. تیمی صحبت های تهدیدآمیز معلمش را در عالم خیال جور دیگری می بیند و اتفاقا معتقد است اصلا جای نگرانی نیست چون امسال، سال آخر تحصیل اش است و قرار است دفتر جدیدی برای شغلش اجاره کند. 😇 دعوای بین معلم و تیمی ادامه دارد تا مشاور مدرسه سراغ تیمی می آید... . ادامه دارد ... . پ.ن: ما دقیقه ای از فیلم رو برای این پست انخاب کردیم و قرار دادیم اما متاسفانه توسط اینستاگرام حذف شد. اما میتونید با اسم تیمی فیلر فیلم رو در آپارات ببینید 🤗 . #مدرسه_آرزوها#معلم_آرزوها #معلم_سخت_گیر#فیلم_سینمایی #تیمی_فیلر#کاراگاه_کوچولو #کودکانه

🙋‍♂️ شده تا حالا بازی کم بیارید و فکر کنید که دیگه چه بازی هایی میشه با بچه ها کرد.؟ فعالیت های دست ورزی هم خیلی تنوع داره و هم قابلیت ارتقا. حالا چی هستن؟ بازی با ابزاری مثل گل، خمیر، آرد، نمک رنگ و حتی ماکارونی های پخته شده جزو فعالیت های دست ورزی محسوب می‌شن. اولین مرحله اینه که شما ابزار خام رو به بچه ها بدین. و بعد کم کم تو بازی های بعدیتون میتونین ابزاز هایی مثل چوب، دکمه، صدف، چسب و چیزای دیگه رو بهش اضافه کنین. چهارساله های چمرانی هر روز یه فعالیت دست ورزی دارن. و کلی چیزای جدید میسازن. بچه های چهار ساله از فعالیت های تکراری خسته نمیشن. پس فقط کافیه بستر بازی رو براشون فراهم کنیم و باهاشون هم بازی بشیم. #چهار_ساله_ها #حسینیه_کودک_شهید_چمران #بازی#دست_ورزی #مجتمع_آموزشى_شهيد_چمران

💧 شما مدرسه، خونه، ماشین و خلاصه هر جایی که بچه هاتون اونجا هستن رو چه طور تمیز می کنین؟ ۱- ما اجازه نمیدیم بچه هامون و شاگردامون دست از پا خطا کنن مبادا همه جا کثیف بشه. ۲- ما با خون دل اجازه میدیم بچه ها یه کارهایی بکنن ولی پشت سرشون راه میریم و همه جا رو تمیز می کنیم و البته داریم تمام اعضا و جوارحمون رو از دست میدیم از بس همه جا رو تمیز کردیم و مهمتر از همه ذهنمون به هم می ریزه از کثیفی. ‌ ۳- اجازه میدیم بچه ها فعالیت کنن و صبر می کنیم، بچه ها در نظافت هم مشارکت کنن. البته حرص میخوریم ولی به مرور بچه ها هم یاد می گیرن چه کار کنن. 🌼 بسی مسلم است که قرار نیست بچه ها مثل ما نظافت کنن و ایراد گرفتن از اونها باعث نمیشه به مقوله تمیزی علاقه مند بشن، چه بسا باعث بشه متنفر هم بشن.!! #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران #نظافت #مسئولیت_پذیری

#ورق_بزنید . خوابگاه دختران . 📝قسمت دوم . جنگ تمام شد. مملکت داشت نفس راحتی می کشید. در بین نفس های بریده بریده ی مردم، ما دختران دهه شصتی به سن مدرسه رفتن رسیدیم. خانواده هایمان که با کلی زحمت ما را تا آن‌سن بزرگ کرده و به سرانجام رسانده بودند ماندند در چند راهیِ انتخاب مدرسه های جورواجور. مدرسه های دولتی کماکان مورد توجه بود، مدارس شاهد خیلی سر زبانها افتاده بود و کم کم زمزمه های تاسیس غیر انتفاعی ها، نمونه دولتی ها و فرزانگان هم در جامعه پیچیده بود. . من خودم دوران ابتدایی را در مدرسه شاهد گذراندم. مدرسه ای که در هر کلاس فقط چند نفر بودیم که پدر داشتیم. اینقدر تعداد بچه های شهدا زیاد بود که آدم از پدر داشتن خودش همیشه خجالت زده بود. غم های دوستانمان، زندگی متفاوتشان و خاطراتی که در عالم بچگی می شنیدیم باعث شده بود خیلی هم بچه نمانیم. هنوز هم قیافه آن بچه ها و خاطراتشان به وضوح در ذهنم مانده. ما در مدرسه قانون هایی داشتیم که لازم الاجرا بود. به طور مثال بالشت های کوچکی همراه خودمان به مدرسه برده بودیم و باید بعد از ساعت ناهار بالش را روی نیمکت گذاشته و می خوابیدیم. هرچقدر الان دنبال فرصتهای چند دقیقه ای برای خواب هستیم در کودکی از هر فرصتی که منجر به خواب میشد بیزار بودیم و در نتیجه باعث ناراحتی معلممان میشدیم. نمونه دیگری از این قانونها این بود که باید مقنعه هایمان را در می آوردیم و حتما هم تل سفید رنگی روی موهایمان میزدیم. غیر از دیدن ناخنها، چک کردن سر و وضع ظاهری هر روز تلها هم چک میشدند و اگر یادمان رفته بود توبیخ میشدیم. در حیاط مدرسه نباید خیلی می دویدیم یا کارهای عجیب و غریب می کردیم. یک بار نمیدانم چه اتفاقی افتاده بود که گفتند مدیر مدرسه حیاط رفتن را ممنوع کردند. معلمها از هر کلاس چند نماینده انتخاب کردند و در یک مدل کمی نمایشی ما را به دفتر مدیر بردند که از ایشان عذرخواهی کنیم. این افتخار را داشتم که یکی از نمایندگان باشم.من خودم قیافه مدیر را تا قبل از آن خیلی ندیده بودم و دفترش در عالم بچگی به نظرم خیلی با ابهت آمد. خلاصه با جملاتی که یادمان داده بودند عذرخواهی کردیم و ایشان بچه ها را بخشیدند. . ادامه مطلب در کامنت اول 👇