همانطور که شاهد شکوفا شدن و تبدیل کودک یک‌ساله‌تان به یک کودک مستقل هستید، مشاهده خواهید کرد احساسات او به صورت پاندولی از مقاومت سرسختانه در یک لحظه به خزیدن مشتاقانه به آغوش والدین در لحظه دیگر در نوسان است. کوچولوی کاشف و شجاع شما بدون ترس تاتی‌تاتی می‌کند. اما یک صدای بلند او را می‌ترساند و چنان پای شما را در بر می‌گیرد که گویی دنیا زیر پای او در حال فرو ریختن است. در هنگام قدم زدن در خیابان، با #خنده شادمانه‌ای از شما دور می‌شود اما هنگامی که او را فرا می‌خوانید حاضر نیست به‌سوی شما برگردد و طوری رفتار می‌کند که گویی نمی‌تواند برگردد. او نیاز دارد شما به طرفش بروید و گریه کنان در جای خود می‌ایستد تا اين کار را انجام دهید. کودک یک‌ساله در لحظه‌ای، محکم به والدینش می‌چسبد و در لحظه دیگر، آن‌ها را رها می‌کند. هنگامی که می‌خواهید او را محکم در آغوش بگیرید او میل به #جدایی دارد، اما اگر قبل از آمادگی لازم شما او را رها کند، حتی محکم‌تر از قبل به شما می‌چسبد. برای پدر و مادر تفسیر آنچه کودک در این لحظات احساس می‌کند یا نیاز دارد، بسیار مشکل است. خود کودک هم این مسئله را نمی‌داند. اگر سیر رشد و #پیشرفت کودک پیوسته و یکنواخت باشد، والدین بیشتر می‌توانند به فرزندانشان برای رسیدن به #استقلال کمک کنند. کودکان در این مسیر، یک قدم به جلو برمی‌دارند و گاهی نیز جهش می‌کنند، ولی بعد دو قدم به عقب برمی‌گردند. کودکان با مهارت یافتن در یک زمینه از امور زندگیشان اغلب انگیزه فعالیت در زمينه دیگر را از دست می‌دهند. درست بعد از یادگیری یک مورد جدید و هیجان‌ انگیز، او ممکن است دوباره به #آغوش شما بخزد و دوباره به نوزاد تبدیل شود، گویی می‌خواهد برای آماده شدن برای #چالش بعدی از شما نیرو بگیرد. هنگامی که کودکان درباره دنیای اطرافشان مطالبی می آموزند غالبا دچار واهمه می‌شوند. ترس آن‌ها، به‌نظر والدین که می‌دانند کودکشان در معرض خطر قرار ندارد، ممکن است منطقی نباشد. در هر صورت دانستن آنچه کودک یک #تهدید تلقی می‌کند، مشکل است. چون تجربه او از جهان بسیار محدود است. یک صدای بلند، #گوش‌ های کودک را آزار می‌دهد آیا این صدای بلند چیز بدی نیست؟ یک #دلقک با یک فرد عادی متفاوت است. پس او چه کاری ممکن است انجام دهد؟ کودک در هنگام ترس برای حمایت و حفاظت به دامان والدینش پناه می‌برد و پدر و مادر باید به او اطمینان دهند می‌تواند روی آن‌ها حساب کند. به کار بردن کلمه «نترس» کمکی به کودک نمی‌کند، چون او قادر به کنترل احساساتش نیست. در چنین مواقعی، والدین باید آرام بمانند و به کودک اجازه دهند با تجربه جدید خو بگیرد و به‌تدریج احساس راحتی و #امنیت کند. ممکن است مدتی طول بکشد تا کودک #شجاعت کافی برای رها کردن شما پیدا کند و شاید لازم باشد از قرار دادن کودک در موقعیت‌هایی که هنوز برخورد با آن‌ها برای کودک زود است، اجتناب شود. به مرور زمان و با افزايش سن کودک، او می‌تواند بیاموزد که آژیر بلند برای این است که مردم از نزدیک شدن ماشین #آتش‌_نشانی باخبر شوند و دلقک‌ها افرادی عادی هستند با #آرايش صورت یا صورتک‌های مختلف. اما کودک یک‌ساله این توضیحات را نمی‌فهمد. او فقط به احساس ایمنی نیاز دارد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

در دومین سال زندگی، کودکتان آموخته است افراد موردعلاقه‌اش، حتی هنگامی که با او نیستند، وجود دارند. یاد شما در خاطر او به او این امکان را می‌دهد حتی وقتی در کنارش نیستید شما را برای خود نگه دارد. او می‌تواند بدون از دست دادن شما، آغوشتان را ترک کند. این تصویر ذهنی برای او اين امکان را به‌وجود می‌آورد که با سایر توانایی‌هایی که کسب کرده قدم‌ به‌ قدم از شما دور شود و #جهان را بدون از دست دادن پایگاه امن خانه‌اش کشف کند. این #سفر اکتشافی سفر آسانی نخواهد بود. کودک یک‌ساله بین تمایل به ترک و یا ماندن در کنارتان مرتباً در شک و تردید و دودلی خواهد بود. شما هر روز این نبرد درونی را درحالی‌که او با شور و علاقه برای کسب #استقلال مبارزه می‌کند، شاهد خواهید بود. به کودک خود هنگامی که در اتاق مشغول بازی هست، بنگرید. ممکن است در ضمن بازی، حضور شما را نادیده بگیرد و ظاهراً #مستقل به‌نظر بیاید. اما به‌محض اینکه اتاق را ترک کنید، احتمالاً بازی را متوقف کرده و به دنبال شما راه می‌افتد و یا برای برگشتتان داد و فریاد راه می‌اندازد. او همواره به وجود شما در کنارش نیاز دارد، تأمین این نیاز #امنیت_روانی او را تضمین می‌کند. کودک یک‌ساله می‌آموزد خودش باشد و ثابت کند با والدینش تفاوت دارد. معمولا این نیاز بین سنین پانزده تا بیست‌ و یک‌ ماهگی شکوفا می‌شود. گرچه این زمان برای کودکان مختلف بیش از اندازه متفاوت است. هنگامی که #کودک_نوپا نیاز به جدا شدن را احساس می‌کند، شما آن را درخواهید یافت، چون راه آگاه کردن شما، کنار زدنتان از خودش به هر طریق ممکن است! به‌نظر می‌رسد در اغلب موارد کلمه مورد علاقه‌اش «نه!» باشد، گویی او مجبور است خلاف خواسته شما رفتار کند و در نتیجه لحظاتی را تجربه خواهید کرد که احساس می‌کنید هرچه بگویید یا هر عملی انجام دهید اشتباه است. والدینی که به کودک یک‌ساله #مطیع و سربه‌راه عادت دارند، هنگام ورود کودکشان به این مرحله، دچار سردرگمی می‌شوند درحالی‌که جایی برای #نگرانی وجود ندارد. این حالت به همان اندازه که کودک راه رفتن و صحبت کردن را می آموزد، اتفاقی طبیعی و قابل پیش‌بینی است. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

اگر به کودکتان هنگام بازی توجه کنید، متوجه خواهید شد او اغلب بسیار جدی، با آنچه که انجام می‌دهد درگیر می‌شود. چه مشغول #آزمایش کردن یک #ماشین اسباب‌بازی و جلو و عقب بردن آن روی سطح میز باشد چه سرگرم کوبیدن چند #قاشق به یکدیگر و یا بازی با دکمه‌های دستگاه #تلویزیون. در این سن، کودک شبیه دانشمندی است که قبل از رسیدن به نتیجه باید به آزمایش بپردازد. ولی در هرصورت، برخلاف #دانشمند که می‌تواند از #تجربه دیگران بیاموزد، کودک یک‌ساله در هنگام آموختن به تجربیات شخصی خود نیاز دارد. به‌علاوه به علت اینکه هنوز #حافظه کودک در مقایسه با کودکان بزرگ‌تر ضعیف‌تر است، برای یادگیری باید کارها را بارها و بارها تکرار کند. کودک ممکن است یک اسباب‌بازی #پلاستیکی را در دست بگیرد و به میز بکوبد. از این کوبش صدای جالب توجهی ایجاد می‌شود. بنابراین کودک آن را تکرار می‌کند. او هر بار این کار را شدیدتر تکرار می‌کند و به تغییر ایجاد شده در صدا گوش فرا می‌دهد. بعد ممکن است اسباب‌بازی دیگری بردارد و به میز بکوبد و به اختلاف #صدا و احساسی که در او به‌ وجود می‌آید توجه کند. بعد از آزمایش با چند اسباب‌بازی، احتمالا یک #فنجان پلاستیکی را برمی‌دارد و چندین بار به میز می‌کوبد. سپس وسیله‌ای غیر از #اسباب‌_بازی را به میز می‌کوبد. شما ممکن است ضربات آرام را نادیده بگیرید ولی وقتی #ضربه شدیدی وارد می‌کند و صدای بلندی تولید می‌شود، جلوی او را بگیرید. از دیدگاه کودکتان هر بار که او ضربه‌ای می زند چیز جالب توجهی می آموزد. برای او مهم نیس که بقیه نسبت به صدای تولید شده و یا رفتارش چه تصوری دارند. جای شگفتی نیست که کودک یک‌ساله، آنچه را که به‌ نظر شما تکرار عمل قبلی است مکرراً انجام می‌دهد. از نظر او کارها هر بار متفاوت و جالب توجه هستند. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

تغییرات فیزیکی، رشدی و عاطفی که در کودک دوازده تا بیست و چهارماهه پیش می‌آید، ممکن است برای هر پدر یا مادری، #تغذيه کودک را به یک مسئله تبدیل کند. بسیاری از والدین از نوع واکنش و تغییر #اشتها و الگوهای تغذیه‌ای مورد انتظار در طول دومین سال زندگی طفل، اطلاع کافی ندارند. کودکی که توقع می‌رود با میل و اشتیاق به غذا خوردن واکنش نشان دهد، تبدیل به کودکی سرسخت و لجوج نسبت به این امر می‌شود. احساس رضایتی که شاید از خوش‌اشتهایی کودکتان داشته‌اید، ممکن است با مشاهده بی‌نظمی در خوردن و غیرقابل پیش‌بینی شدن اشتهای او از بین برود. اگر سعی کنید کودک در حال #رشد خود را مانند یک نوزاد تغذیه کنید، عملاً با مخالفت او مواجه می‌شوید. چون در طول روز چندین بار به کودک خود غذا می‌دهید، الگوهایی که ایجاد می‌کنید، همراه با رشد نظر او نسبت به غذا خوردن، اهمیت زیادی خواهند داشت. آنچه فرزندتان به‌عنوان یک طفل درباره غذا خوردن می‌آموزد بر چگونگی تغذيه او به‌عنوان کودکی بزرگ‌تر و نیز بعدها به‌عنوان یک فرد #بالغ اثر خواهد گذاشت. همچنین در این سن، کودک میل دارد در غذا دادن به خودش همکاری فعال داشته باشد. نیاز کودک به استفاده از دست‌ها و مهارت یافتن در انجام حرکات دقیق و ظریف و تنظیم کار هماهنگ ماهیچه‌های کوچکش، او را مصمم می‌کند شخصاً غذا بخورد؛ آن هم با #انگشت‌ هایش و گاهی نیز با یک #قاشق. حتی اگر بسیار #گرسنه باشد، خوردن قطعات بسیار ریز غذایی را که شخصاً می‌تواند به دهان برد به قاشق بزرگ پر از غذایی که شما به او پيشنهاد می‌کنید، ممکن است ترجیح بدهد. چنانچه بتوانید قطعات کوچک غذا را به اندازه‌ای که بتواند با دست میل کند، جلویش بگذارید، به‌صورتی که احساس کند شخصا غذا می‌خورد احتمالاً در حالی‌ که سرگرم است به شما اجازه می‌دهد گاه‌گاهی قاشقی غذای دیگر به او بدهید. اگر به‌صورت غیر رسمی ولی مشتاقانه یاریگر او باشید، کودکتان از اينکه به شما اجازه می‌دهد در غذا خوردن کمکش کنید، لذت می‌برد؛ همان‌طور که به شما اجازه می‌دهد با او و #اسباب‌_بازی‌ هایش بازی کنید. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

در طول دوران نوزادی #دهان کودک اصلی‌ترین قسمت ایجاد لذت و #رضایت اوست. او از مکیدن سینه مادر یا #شيشه و نوشیدن #شیر گرم یا مکیدن انگشت‌ها یا شست خود لذت می‌برد. تقریباً با رسیدن به شش‌ماهگی، او وارد مرحله #دندان درآوردن می‌شود و علاوه بر خوشی و آرامشی که با مکیدن و از راه دهان به آن دست پیدا می‌کند از گاز زدن به اشیای اطراف خود هم لذت می‌برد. البته کودکان فقط برای #لذت و #آرامش هرچیزی را در دهان خود نمی‌گذارند، بلکه آنها از دهان خود برای #کشف کردن نیز استفاده می‌کنند. آنها با چشیدن اشیاء چیزهای مربوط به آنها را یاد می‌گیرند، حالت آنها را احساس و آنها را #آزمایش می‌کنند. تا رسیدن به سن دوسالگی کودک هر چیزی را که با آن بازی می‌کند در دهانش می‌گذارد. او هر چیزی را از روی زمین برمی‌دارد و در دهانش می‌گذارد. حتی بندی را هم که او را روی #صندلی #کالسکه می‌بندد، می‌جود و حتی سعی می‌کند دسته کلیدهای پدر و مادرش را هم در دهان بگذارد. برای کودک در این مرحله مفهوم #خطرناک یا بی‌خطر معنا ندارد. والدین باید به دقت از او #مراقبت کنند. اگر کودکتان در مرحله شناخت دهانی است، شما باید کرک و موهایی که روی زمین می‌ریزد، خرده‌های #نان و #اسباب‌_بازی های کوچک را مرتباً از روی زمین جمع کنید تا او آنها را به طور اتفاقی در دهان نگذارد تا در گلویش گیر کند. همچنین باید مطمئن شوید اشیایی که او در دهانش می‌کند تمیز هستند. شاید از نظر شما این مرحله از رشد طولانی و خسته کننده به نظر برسد اما اگر حتی اشیای بی‌خطر را هم، از دهان کودکتان بیرون بکشید یا به او بگویید که «فقط باید غذا را در دهانش بگذارد» او را از لذت بردن و استفاده از فرصت کشف کردن محروم کرده‌اید. در عوض سعی کنید این حقیقت را بپذیرید که او به این دلیل هر چیزی را در دهانش می‌گذارد که برای کودک، دهان تنها وسیله‌ای است که می‌تواند محیط اطراف خود را بشناسد. #مراقبت_از_کودک #مراقبت_جسمی_کودک "منبع: کتاب راهنمای کامل والدین " :https://www.bamano.life/post/19791

طفلی که از کسب #تجربه‌ های جدید دوری می‌گزیند «دیرجوش» نامیده شده است. این توصیف بسیار مفید است. فرد باتجربه‌ای که در تماس با کودکان زیادی است توضیح می‌دهد: اگر به کودک #دیرجوش آمادگی و #حمایت کافی برای کسب تجربه‌های جدید داده شود او می‌تواند مانند هر کودک دیگری با #شادی و #موفقیت با موقعیت‌های جدید خو بگیرد. درهرصورت این واقعیت را نباید فراموش کرد که اگر #کودک_دیرجوش را به خاطر عدم واکنش سریع، تحت فشار قرار دهیم يا از او #انتقاد کنیم او احتمالا بیشتر به دامان پدر و مادر پناه خواهد برد و از #اجتماع کناره گیری خواهد کرد و شاید با #احتیاط و #ترس بیشتری عمل کند. چنانچه احساس کردید فرزندتان گاهی یا هميشه دیرجوش است؛ زمانی صرف کنید تا دریابید کسب چه نوع تجربه‌ای برای کودک مشکل‌ترین نوع تجربه است. بیشتر کودکان، اگر مکرراً در موقعیت معینی قرار داده شوند، به سرعت بیشتری احساس #آرامش خواهند کرد. چنانچه مکرراً در منزل دوستی به دیدن او بروید، کودک برای شروع بازی به وقت کمتری نیاز خواهد داشت. اغلب کودکان به گروه‌های کوچک، زودتر از گروه‌های بزرگ ملحق می‌شوند و اغلب با بزرگسالی که برای نشان دادن واکنش به آنان فشار وارد نمی‌آورد، بهتر #تعامل دارند. اگر پدر و مادر کودکان دیرجوش، درباره مکانی که خواهند رفت، افرادی که در آنجا حضور خواهند داشت و اتفاقاتی که در آنجا پیش خواهد آمد، با کودکان صحبت کنند، به آنان کمک کرده‌اند. کودک دیرجوش حتی در محل زندگی خودش برای ملاقات افراد و تجربه‌های جدید به آمادگی نیاز دارد. آنچه شاید مهم‌تر از بقيه موارد باشد این است که کودکی که از تجربه‌های جدید دوری می‌گزیند، نیازمند حمایت و درک والدین خود است. لازم است کودک احساس کند والدینش برای او ارزش قائلند و از بی‌رغبتی او #ناراحت و #شرمنده نیستند. اگر والدین احساس خوب و درستی نسبت به او داشته باشند، او نیز احساس خوبی نسبت به خود خواهد داشت و به‌تدریج اعتماد به‌ نفسی را که لازمه روبه‌رو شدن با تجربیات جدید است به‌دست خواهد آورد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلیدهای رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318