در مورد #بد_غذایی ابتدا باید کودک از لحاظ #فیزیولوژی بررسی شود که به خاطر عدم تعادل #هورمون ها نباشد. اگر نبود #طبع کودک‌ را شناسایی کنیم که به چه غذاهایی تمایل دارد، غذاهای #سرد، #گرم، غذاهای انگشتی یا مایع و از طریق غذاهایی که دوست دارد مواد غذایی مفید دیگر را هم در غذایش بگنجانیم. یکی از علت های بدغذایی کودکان، خوردن #تنقلات است که بایستی حذف شود. یکی دیگر از علت های روانشناختی بد غذایی، اصرار بی جای والدین است. برای اصلاح الگو باید مدتی بی خیال غذا خوردن کودک شد و اجازه داد کودک برخی مواقع #گرسنه بماند، سپس به تدریج با پخت غذای مورد علاقه کودک و بازی های مختلف مانند اینکه خانه بسازیم و برویم داخل آن غذا بخوریم و #عروسک ها را هم بیاوریم و با هم غذا بخوریم و یا اسم #حیوانات مختلف را بگوییم و کودک نشان دهد که آن ها چطور غذا می خورند، غذا خوردن را برای کودک لذت بخش کنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

هر فضایی به طور طبیعی باید و نبایدهایی دارد، همین که کودک در فضای #مدرسه یا #مهد قرار می گیرد محدودیت هایی برایش ایجاد می شود و خودش نیز متوجه آن است. پذیرش باید و نبایدها در بدو ورود به مدرسه برای کودکان مطلوب است و جای نگرانی نیست. در عین حال پیش از #دبستان و پس از ورود به آن می شود #قانون هایی را به بچه ها پیشنهاد داد مثلا بچه ها موافقید #زباله ها را در #سطل_زباله بیاندازیم؟ در این راستا می شود شعری خواند و سطل را جذاب کرد. یا اینکه بچه ها موافقید هرکس خواست بیرون برود به من بگوید و اجازه بگیرد؟ یا اینکه دوست دارید #نقاشی بکشید یا #کاردستی درست کنیم؟ و یا از آنها پرسید برای اینکه بتوانند اسباب بازی هایی را که با آنها بازی کرده اند، دوباره پیدا کنند، چه پیشنهاداتی را دارند، بعد با مشارکت خود آنها به پیشنهاداتشان عمل کرد. با این پیشنهادات می توان در عین آزادی ، کودک را با رضایت خودش محدود کرد. بچه ها را کلا بدون هیچ باید و نبایدی #آزاد نمی گذاریم، ولی #محدودیت ها باید بدون #اجبار باشد و کودک خودش با طيب خاطر قانون را بپذیرد. در واقع در این سن باید کودک احساس #آزادی داشته باشد نه اینکه آزاد باشد. می توان کودک را با بازی و قصه آموزش داد ولی توقع اجرای آن را از کودک نداشت. باید و نبایدهای ما یا باید حکم خدا و قرآن باشد یا حکمتی پشت آن باشد و سخت گیری بی جا نباشد. بچه ها وقتی به روال طبیعی پیش بروند خود به خود علاقمند به رعایت باید و نبایدها می شوند . #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

اگر ارتباط والدین با فرزند قوی و با کیفیت باشد، کودک بیشترین اثر را از پدر و مادر خویش می‌گیرد؛ فارغ از اینکه دیگران چه رفتار، خصوصیات و شرایطی دارند. اما این باعث نمی‌شود که ما از ارتباطاتی که داریم غافل شویم، چون دیگران هم به نوبه خود بر کودک ما اثر دارند به خصوص در سنین نوجوانی. پدر و مادر باید از ابتدا سعی کنند تا روابط خوبی برای کودک ایجاد کنند به این معنا که با خانواده‌هایی رفت و آمد کنند که با آنها هماهنگی بیشتری دارند؛ خانواده‌هایی که بچه‌های همسن با فرزندان آنها دارند و از لحاظ #عقیدتی و سبک زندگی شبیه‌شان هستند. توصیه ما این نیست که با #اقوام قطع ارتباط شود نه! این اشتباه است. اما می‌توان روابط با اقوام را در صورت لزوم محدود کرد و درکنار آن حتما روابطی را جایگزین کرد. مثل روابطی که می‌شود با دوستان #مسجدی و #هیئتی و خانواده‌های هم سبک خود برقرار کرد. این حلقه‌ها و شبکه‌ها می‌تواند بسیار مفید و موثر باشد و پدر و مادر باید برای این جمع‌ها، برنامه‌ها و #هیئت‌ها برنامه داشته باشند تا هم به بچه‌ها خوش بگذرد و هم متناسب با سن‌شان از جمع بهره‌مند شوند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

آنجایی که #دوقلوها معمولا زیاد از جانب دیگران #مقایسه می‌شوند و خودشان هم خود را با یکدیگر مقایسه می‌کنند، بهتر است در کلاس‌های جداگانه باشند. در این صورت هم رشد بهتری را تجربه می‌کنند و هم استعدادهایشان را کشف می‌کنند و هم از حس #تحقیر یا برتری يا احساساتی که محصول مقایسه است در امان می‌ماند.

روانشناس نمی تواند قبل از سن ۴ سالگی تشخیص #بیش_فعالی بدهد. بعدها هم اگر چنین تشخیصی بدهند، بیش فعالی به مرور زمان تا حد زیادی بهتر می شود و بخش کمی از آن ممکن است باقی بماند که اسم #اختلال به خود می گیرد. در سنین ۴-۳ سالگی هر قدر پدر و مادر بیشتر کودک را #تکریم کنند، در #آغوش بگیرند، ببوسند و به او #محبت کنند، احتمال اینکه رفتارهای کودک اصلاح بشود بیشتر می شود. به این منظور، محبت کردن به این کودکان پرتحرک، باید مکرر و زیاد در طول روز انجام شود که تفاوت واضحی با وضعیت عادی داشته باشد. در مورد کارهای خطرناک کودک گاهی لازم است #تنبیه کوچکی صورت بگیرد، مانند #محروم شدن از چیزی، به اتاق رفتن و فکر کردن، #ترشرویی والدین و...، این کارها در کنار محبت شدید و زیاد می تواند کمک کننده باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

نوع #انتظارات و همچنین #بازخواست کودک در دوره‌های مختلف رشد متفاوت است. اساسا در دوره اول رشد بازخواست شدید نداریم. اما #تغافل کردن نیز در هر جایی لزومی ندارد. کودک اگر کار اشتباه می‌کند باید او را متوجه کرد. مثلا اگر کسی را #گاز می‌گیرد اگر ما همواره تغافل کنیم متوجه اشتباه بودن کارش نمی‌شود و بدتر می‌شود. نوع انتظارات در این دوره عدم باید و نباید مستقیم و همراه با اکراه است، نه اینکه بچه را کلا #محدود نکنیم. بسیاری از اوقات لازم است نشان دهیم از چیزی #ناراحت هستیم یا از چیزی #خوشحال شده‌ایم. اين #هنر والدین است که چگونه برخورد کنند. مثلا در مورد کودکی که دیگران را گاز می‌گیرد، می‌توان در قالب قصه پیامدهای منفی کار را بیان کرد و مثلا قصه بچه‌ای را گفت که دیگران را #کتک می‌زد و اذیت می‌کرد و دیگر کسی با او دوست نمی‌شود. یا به طور عینی او را متوجه پیامد کارش کرده و می‌گوییم هر وقت کسی را گاز بگیری یکی از #اسباب‌_بازی‌ هایت را برمی‌دارم و يا تو را روی تختت می‌گذارم تا کمی فکر کنی. همچنین می‌شود از خودش پرسید دلش می‌خواهد کسی او را گاز بگیرد؟ لازم است این موضوع مورد توجه قرار بگیرد که در صورتی ناراحتی والدین موجب تکرار نشدن کار اشتباه توسط کودک خواهد شد که والدین همواره #شاد و با محبت باشند و وقتی ناراحت می‌شوند حالت ایشان برای کودک محسوس باشد و عدم تکرار آن کار برایش مهم گردد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ