بچه بزرگ کردن در هر سنی که باشند با چالش هایی همراهه. پس اولین قدم اینه که زحمتی که والدین می‌کشند دیده بشه و ارزش گذاری بشه ! قابل درکه که برخی افراد عادت به توصیه های این چنینی دارند و توصیه هایی می کنند که زیاد حمایت کننده نیستند! این به این معنا نیست که نیت آنها واقعا کنایه زدن و حمایت نکردن باشه. بیاید تمرین کنیم از جملات حمایت آمیز برای خانواده ها استفاده کنیم. ممکنه ندونیم زمانی که داریم با یه نفر حرف میزنیم تا چه حد خسته و دلمرده است ودر این لحظه چه قدر به کلمات حمایت گرانه ما نیاز داره! اولین قدم بدون شک اینه که در فضاهای مجازی شبیه این دست از قضاوت برداریم و حمایت کردن و حمایت گرفتن را یاد بگیریم. کدوم یک این جملات غیر حمایت گرانه براتون آشناست و از اطرافیانتان شنیدید؟ بهترین جمله حمایت گرانه ای که شنیدید و بهتون چسبیده کدوم بوده؟ #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری_شاد #والد_آگاه #والدین_شاد #نرگس_کرمانی_مشاوره

بازی برد و باخت برای بچه ها مناسبه یا نه؟ شما چه بازی هایی با فرزندتان میکنید که به نظرتون خیلی دلچسب و مناسبه؟ #بازی_کودک #بازی_فکری #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری_شاد

چندین بار ازم پرسیده بودید که منتالیزیشن چیه؟ این تعریف اکادمیک از مادری با قابلیت ذهنی سازي با همه پیچیدگی هاش شاید بتونه کمی توصیف کنه که چه طور میتونیم تاثیر افکار و احساسات خودمون را در دیگران تماشا کنیم. این که از خودمون بیایم بیرون و از بیرون شروع کنیم به تماشا کردن خودمون. هیچ تا حالا فکر کردیم که وقتی ناراحتیم چه شکلی هستیم. چه طوری داریم با نگرانی رفتار میکنیم؟ عذاب وجدان هامون را در رابطه با فرزندمان چه طوری خودش را داره بروز میده؟ شاید توجه به این که کدوم یک از این روش ها را از روشی که والدینمون داشتند وام گرفتیم؟ و بدون اینکه حواسمون باشه داریم ادامه میدیم؟ اگه دلتون خواست جواب این سوال ها را در کامنت برام بنویسید تا با هم روش فکر کنیم. #منتالیزیشن #ذهنی_سازی #ظرفیت_تاملی #فرزندپروری_آگاهانه #مادر #خودکاوی #خودشناسی

اینکه من پس ذهنم دارم با چه نیتی کودکم را تشویق یا تنبیه میکنم، بهش محبت میکنم یا بهش سخت میگیرم، چه تاثیری تو هدفی که دارم میذاره؟ اصلا بچه ها از نیت پدر و مادر ها خبر دار میشوند؟ و سوال هایی شبیه این که قراره تو این گفتگو بهش بپردازیم. این لایو در پیج شکر پنیر سیو شده است. @shekarpaneer @kermaninarges_psych

پروفسور بونابو، استاد روانشناسی بالینی از دانشگاه کلمبیا در آمریکا در کتاب اخیر خود که سپتامبر ۲۰۲۱ منتشر شده به نام: "چگونه دانش جدید درباره تاب آوری، تصور ما نسبت به استرس پس از سانحه تغییر خواهد داد" به ما نشان می‌دهد که تحقیقات در مورد تاثیر واقعه یازده سپتامبر در نیویورک تصور دانشمندان روانشناسی را نسبت به تاب آوری و به دنبال آن عارضه استرس پس از سانحه تغییر داد. بلافاصله پس از وقوع حادثه، تیم های روانشناسی و مشاوره زیادی به منهتن اعزام شدند. هزینه زیادی در نظر گرفته شد که افرادی که به شدت ترسیده بودند بتوانند به مشاوره رایگان دسترسی پیدا کنند. نکته جالب توجه تحقیقات نشان می‌داد مردم نیویور‌ک حدودا سی درصد دچار استرس پس از سانحه بودند و مردم آمریکا در شهرهای دیگری که هزاران کیلومتر با نیویورک فاصله داست حتی خیلی بیشتر و حدود شصت درصد تحت فشار و استرس روانی قرار گرفته بودند. ولی نتیجه تحقیقات پس از یک سال، روانشناسان را شوکه کرد. استرس پس از سانحه در افراد گزارش شده به کمتر از یک درصد رسیده بود. و این درصد در افرادی که ساکن منهتن بودند حتی پایین تر بود. گویی محققان انتظار این همه تاب آوری را از جامعه نداشته اند. در واقع تحقیقات نشان داد پس از وقوع واقعه غیر منتظره و به شدت آسیب رسان گوش به زنگی، صحبت کردن و اشتغال ذهنی بی اختیار در مورد آن و حتی دیدن خواب های مرتبط، همه و همه علائم کاملا طبیعی هستند که به وسیله مغز برای جلوگیری از خطر احتمالی بعدی فعال می‌شوند و بعد از مدتی بر قراری امنیت، خود به خود به حالت طبیعی باز خواهند گشت. در واقع بازیابی سلامت روان خیلی زودتر از آنچه که ما فکر می‌کنیم رخ خواهد داد. در سال ۲۰۱۸ ، تعداد پنجاه و چهار پژوهش در زمینه آسیب شناسی بعد از حادثه نشان داد که سلامت روان به خودی خود بازیابی خواهد شد و دو نفر از هر سه نفر آسیب دیده به راحتی و بدون کمک حرفه ای می‌تواند به سلامت از آن عبور کنند. در واقع آنچه ما در روزهای ابتدایی حادثه می‌بینیم که حاکی از ناراحتی و ناآرامی شدید ناشی از اتفاق است همگی راهی هستند که افراد بهتر بتوانند اتفاق رخ داده را حضم کرده و از آن عبور کنند. از نظر جامعه شناختی شاید شاهد واکنش های مختلف افراد به حادثه کمتر یا بیشتر باشیم. ولی اکثریت افراد می‌توانند به سلامتی از آن عبور کنند. #تابآوری #تاب_آوری #کودکان_ش#والدگری_ذهن_آگاهانه #تابآوری #تاب_آوری #کودکان_شاد #والدگری #والدین_سمی #استرس_اضطراب_افسردگی #ptsd #از_شیر_گرفتن #تروما #اضطراب #از_پوشک_گرفتن #جراحی #شکستن_دست #فرزندپرو

حدودا نه یا ده سال پیش، دو تا بودند. دم ایستگاه اتوبوس سرکوچه ما ایستاده بودند، نه اون قدر بلند قد و تنومند ، نه خیلی نازک و بچه سال، در مورد سن درخت ها چیزی نمیدونم، ولی احتمالا شش سال داشتند، همسال و هم‌ جنس، پاییز بود و من هر روز که منتظر اتوبوس می‌ایستادیم خواسته یا ناخواسته نگاهم بهشون می‌افتاد. یکی پاییزی شده بود. با برگ های زرد و قرمز و نارنجی، ولی دومی چنان سبزی را در خودش حفظ کرده بود که گویی هیچ رنگی به جز سبز شایسته ستایش نیست. و من گمان میکردم عجب مقاومتی! ‏درخت اول رنگ به رنگ شد تمام زرد و قرمز تجلی کامل پاییز. دومی همچنان سبز باقی ماند، انگار که زیر بار پاییز نرفته باشد. سرمای زمستان اما قوی تر از آن بود که بخواهد تمام سال را دوام بیاورد! یک ماه نشد که برگ ها همان طور سبز ولی بی جون و بی رمق ریختند. و هر دو درخت بی برگ آماده زمستان شدند. آن یکی پاییز را به تمامی چشیده و با رنگ رنگ‌ برگ ها چشم رهگذران را نوازش کرده بود. و دومی با مقاومت در برابر فصل برگ ریز بدون هیچ تغییر رنگی از فصل عبور کرد. قصه این دو درخت در پاییز آن سال عبرت روزگار من شد‌، گاهی مقاومت در برابر تغییر و اصرار بر سبزی گذشته رنگارنگ پاییزمان را بی رمق می‌کند.