. خوابگاه دختران . 📝قسمت آخر . "ما دهه شصتیها چه کاره هستیم؟" . بالاخره ما دخترهای دهه شصتی، به #دانشگاه رسیدیم. بعضی ها در ابتدا یا میانه دانشگاه ازدواج کردند، و بعضی هم نه. در زمان ما خیلی رایج بود که به خاطر درس دختری ازدواج نکند یا ازدواجش را به تاخیر بیندازد. و البته خیلی مرسوم تر این بود که همزمان با درس خواندن بچه دار نشد چون قرار نبود نسل ما بچه های زیادی به دنیا بیاورد پس وقت به اندازه کافی داشتیم. ما نسلی بودیم که هم زمان کودکی خودمان و هم زمانی که قرار بود مادر شویم، جمله" فرزند کمتر زندگی بهتر" را روزی چند بار شنیده بودیم و کاملا ملکه ذهنمان شده بود. خیلی از ما بین ادامه تحصیل، ازدواج و بچه دار شدن معلق مانده بودیم. دانشگاه هم هیچ کمکی به مصمم تر شدن ما در هیچ مسیری نمی کرد و حتی ما را در برهه هایی سردرگم تر کرد. خودم در کلاسی از یکی از اساتید شنیدم که با جدیت هر چه تمام تر داشت میگفت بهترین سن برای ازدواج دخترها، ۳۵ و پسرها ۴۰ سالگی است. همان موقع از ذهنم گذشت که احتمالا دو تکه سنگ قرار است باهم ازدواج کنند. هیچ کدام ذره ای از موضعش کوتاه نخواهد آمد. و حالا به همه این سردرگمی ها اضافه کنید که بالاخره ما باید کار کنیم یا خانه دار باشیم. و این جمله که : درس خوندی که چی بشه بالاخره باید یه استفاده ای بکنی، هر روز در گوشمان زمزمه میشد. من خودم در برهه های مختلف چرخ های زیادی خوردم و تجربه های زیادتری کسب کردم تا بالاخره رسیدم به راه انداختن حسینیه کودک شهیدچمران.... . شما چقدر در گذر زندگی پیچ و تاب خوردید و چه تجربه هایی کسب کردید؟؟؟:) . #ما_که_هستیم #تاریخچه_چمرانی_ها #فرزند_کمتر_زندگی_بهتر #دختران_دهه_شصتی #دهه_شصت #دهه_شصتیها

🇮🇷 سلام بر نور ... که سایه ها را ساخت و ... همسایه ها را . اولین خاطره ام از انقلاب بر می گردد به راهپیمایی ای که با مادربزرگم رفتم. (خدا رحتمش کند) سوار یک اتوبوس قدیمی بنز شدیم. از در عقب وارد شدیم. همه با هم می گفتند و می خندیدند و شعار می دادند. من در همان عالم بچگی فکر می کردم همه ی این ها همسایه ی مادربزرگم هستند. مادربزرگم برایم یک عروسک گرفت، پر از نقل و یک بادکنک. در راهپیمایی کلی آشنا دیدیم. از آن به بعد همیشه فکر می کردم راهپیمایی جاییست که همسایه ها را می بینیم. همه خوشحالند. همه می آیند. چندسالیست که خدا توفیق داده با بهترین همسایه هایمان در چمران راهپیمایی می رویم. انشالله همیشه همسایه بمانیم. همیشه این راهپیمایی که مسیر همسایگی را برای ما هموار کرده است، پابرجا بماند. ‌ و فرزندانمان این مسیر را ادامه دهند، برای ساخت ایران آباد و پر امید؛ ان‌شاءالله... ‌ #من_یار_انقلابم #دهه_فجر #راهپیمایی #۲۲_بهمن #جشن_تولد_انقلاب #انقلاب_برای_کودکان #کودک #کودک_ایرانی #هویت_ملی #ایرانی #چمرانی_ها

شغل آینده بچه ها چیه؟ 😃 اول کپشن روبخونید⬇️ . این فیلم بخش کوتاهی از کلاس اجتماعی پسرهای کلاس چهارم چمرانی هست😊 . ماجرا از این قراره که.. عمو و بچه ها اول حسابی درباره ماهیت شغل گفت و گو کردند،گفتند که اصلا شغل چیه؟ چه مزایایی داره؟ اما بعد... 🤔 . کلی موشک های رنگی آماده کردند و روی بال هر موشک، شغل های مختلف رو نوشتند و از دوستاشون درباره اینکه شغلشون مفید هست یا نه پرسیدند🤩 . موشک ها، به سمت بچه ها ارسال میشد و هرکدوم جواب دوستشون رو روی بال دیگه موشک مینوشتند و راهنماییش میکردند که این شغل، چه خوبی ها و بدی هایی ممکنه برای جامعه داشته باشهــ.. 😊 . ✅این پست رو ذخیره کنید و برای معلم ها بفرستید تا کلاس اجتماعی رو برای بچه ها شیرین کنند😉 . #شغل_آینده #شغل#جامعه #اجتماعی #اجتماعی_چهارم_دبستان#آینده_شغلی #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #آموزش_پروژه_محور #آموزش_بازی_محور #چمران_فقط_یک_مدرسه_نیست

🎉 🎊 موکب مهدی یاران 🌸ویژه نیمه شعبان🌸 ‌ 🗓 چهارشنبه ۲۸ فروردین ⏰ ساعت ۱۴:۳۰ الی ۱۶:۳۰ ‌ 📍دختران: میدان خراسان. ابتدای خ خراسان‌. پ ۱۱. ادبستان دخترانه حمزه دوران. ‌ 📍پسران: میدان خراسان، جنب مجتمع تجاری خراسان. پ ۳۱. ادبستان پسرانه حمزه دوران. ‌ #نیمه_شعبان #چمرانی_ها #موکب #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران

. پیش دبستانی یه مقوله پیچیده ست که این روزها نظرات متفاوتی درباره ش وجود داره پس بذارید امشبمون رو با چند تا سوال شروع کنیم: ⁉️به نظرتون خوبه پیش دبستانی اجباری نباشه و بچه ها بتونند مستقیم برن کلاس اول؟ ⁉️یا باید پیش یک و دو رو بگذرونن و بعد برن مدرسه؟ ⁉️تو پیش دبستانی چقدر آموزش اهمیت داره? . بیاید واقع بینانه نگاه کنیم! بچه های امروز مثل بچه های قدیم هم بازی ندارن. ضمنا به خاطر احتیاط و ترس های خانواده و آگاهی های عجیبی که این روزها داده میشه، خیلی تعامل مناسب و درستی ندارند! خیلی از بچه ها هم تک فرزند هستن و روابط اجتماعی محدودی دارن! ما به عنوان جایی که اصلا فضای آموزشیِ زیر هفت سال برامون اولویت نداره، اعتقاد داریم که ارتباط با همسال باید از حداقل ۳ سالگی برای بچه ها اتفاق بیفته. این مرحله ی پیش دبستانی میتونه با برنامه های مادر و کودک شروع بشه، با دورهمی ها و برنامه هایی که مادرها در خونه برگزار میکنند ادامه پیدا کنه و به پیش دبستانی رسمی ختم بشه. . برنامه های پیش از دبستان از نظر ما به روند اجتماعی شدن بچه ها کمک میکنه و معتقدیم مرحله به مرحله طی کردنِ این مسیر اهمیت داره! . اینکه بچه ها مستقیم وارد کلاس اول بشن یعنی یکدفعه از خونه و مادرشون جدا بشن، با کلی بچه و آدم غریبه، طرف بشن و تازه فشار درس هم روشون باشه خیلی براشون اذیت کننده است.😓 . از طرفی برنامه های فشرده ی سال های پیش از دبستان و آموزش های فشرده برای بچه های کوچیک هم به همون میزان براشون اذیت کننده است و عوارضی در مدرسه به همراه داره. پس بیایم یه برنامه ی جمع و جور برای بچه هامون بچینیم، میتونیم از دوستان هم فکرمون هم کمک بگیریم و چند روز در هفته ساعت های محدودی با بچه ها بازی کنیم، پارک و جاهای تفریحی بریم، خمیر بازی و رنگ بازی کنیم، قصه بخونیم و کلی فعالیت هیجان انگیز دیگه انجام بدیم🤗 پ.ن: در جواب سوال همیشگی این رو باید بگیم که برنامه ی ما در حالت غیر کرونا یا کرونای سبک😊 برای بچه های ۴ ساله سه روز روزی ۴ ساعت در هفته، برای پیش ۱، سه روز در هفته روزی ۵ ساعت و برای پیش ۲ چهار روز در هفته روزی ۵ ساعت است! به زودی برنامه ی دقیق حسینیه کودک و مهد تعاملی اطلاع رسانی میشه🌱🙏🏻 #پیش_دبستانی#پیش_از_دبستان #پیش_دبستان#آمادگی#مدرسه #آمادگی_کلاس_اول#دبستان

☀ از آسمان ها روی زمین آمدیم، جایمان شد آغوش مادرهایمان... بزرگ شدیم کم کم راه افتادیم، دویدن یاد گرفتیم و پریدن. پنج ساله شدیم وارد حسینیه کودک شهید چمران شدیم و باز هم بازی کردیم... پیش دبستانی رفتیم.... یک سال دیگر هم گذشت شدیم کلاس اولی، دیگر فقط بازی نمی کردیم کارهای مهم دیگری هم بود که باید انجام میدادیم کتابهای زیادی را باید میخواندیم حتی کتابهای زیادی را هم باید می نوشتیم. بزرگ‌تر شدیم... و شدیم همین جمع هشت نفره بچه های کلاس دوم، بزرگ‌ترین بچه های ادبستان دخترانه حمزه دوران... چمیار شدیم گاهی به آشپزخانه رفتیم، گاهی خدمات و کتابخانه... بعضی از روزها هم باید با بچه های کوچکتر بازی می کردیم. یک شب که همه خوابیدیم خواب دیدیم بزرگ‌تر شده ایم ولی هنوز در چمران درس میخوانیم، کارهایمان هم بزرگ‌تر شده بود، یک روز در هفته مسئول پختن ناهار کل مدرسه بودیم، خرید مواد غذایی هم با خودمان بود. یک چرخ خیاطی بزرگ در کلاس داشتیم و برای بچه هایی که از ما کوچکتر بودند خیاطی می کردیم و لباس می دوختیم، کتابخانه بزرگی در کلاسمان بود که گاهی وقتها بعد از ظهر ها که همه رفته بودند در مدرسه می ماندیم و کتاب می خواندیم. شده بودیم معلم کوچکتر بچه های محله، بعضی از روزها را به پارک می رفتیم و به بچه ها درس می دادیم. کارهای هنری مان روز به روز بهتر می شد، کلاس ما شده بود شبیه کلاس هنرمندان انقدر که از سفال و مجسمه و نقاشی و کلاژهای مختلف در شده بود... باز هم بزرگ‌تر شدیم انقدر که در آغوش همه ما بچه هایمان بود..... تصمیم گرفتیم مدرسه ای بسازیم مثل ادبستان حمزه دوران تا بچه هایمان آنجا به اندازه ما کودکی کنند و به وقت بزرگ شدن آنقدر بزرگ شوند که از پس هر کاری بر بیایند... ‌ پ.ن: بخشی از نمایش نامه ی کلاس دومی ها در #جشن_تکلیف و بندگی شان #کلاس_دومی_ها #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران #نماز