🎉 💡 پیشنهاد شماره هشت برای کوچکتر ها ‌ 🌸 * حالا نوبت کوچه هامونه* ‌ 🛣 می تونیم برای عید غدیر، کوچه ای که توش زندگی می کنیم رو تزیین کنیم. ‌ 🎊می تونیم از وسایل تزیینی که خونه داریم استفاده کنیم. ‌ ✂️می تونیم با کاغذ کشی و کاغذ رنگی، خودمون ریسه درست کنیم. ‌ 💡می تونیم با کمک بزرگتر ها، گلدون تو کوچه بذاریم و یا لامپ های رنگی وصل کنیم. ‌ ✅ اگه شما شروع کنین، بقیه ی بچه ها هم میان کمک و کوچه و خیابون هم برای روز جشن غدیر، آماده میشن. ‌ ✨قبول باشه ازتون✨ ‌ #جشن_بزرگ #عید_امیر #برکه_رنگین_کمونی #عید_غدیر #من_کنت_مولاه_فهذا_علی_مولاه #عید_ولایت #کودک #شیعه #عید_شیعیان

💡 هر بار در راه چیزهای متفاوتی را میبینیم. این بار یکی از کسانی را دیدیم که مراقب سلامت درختان شهر بود. دیدیم که درخت را رنگ میکند... پرسیدیم رنگ میکنید؟ گفت "خیر سم میزنم." پرسیدیم برای چه ؟ گفت "آفتشان سوسک های سیاه کوچک هستند." پرسیدیم چرا به همه نمیزنید ؟ ایشان گفت "فقط به درختان نارون میزنم" پس از آن در راه سعی میکردیم درختان نارون را از طریق برگ ها و شاخه ها و تنه هایشان تشخیص دهیم... #همه_جا_کلاس_درس_است #کلاس_دومی_ها #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران #حمزه_دوران #چمرانی_ها

💡 آیا چمران شعبه ی دیگری دارد؟ 👇 مدرسه‌ی صحرایی علّامه اقبال لاهوری مدرسه‌ی صحرایی، مدرسه‌ای بدون در و دیوار و سقف و پنجره است، که در هم‌سایگی امام‌زاده سه‌برادران جای گرفته. دانش‌آموزان این مدرسه، کودکان مهاجران پاکستانی هستند‌. هر هفته یکی‌دو روز این مدرسه فعّال می‌شود. مربّی‌ها می‌روند دنبال بچّه‌ها. آن‌ها را جمع و کارشان را آغاز می‌کنند. از بسترهای زندگی روزمرّه‌ی آن‌ها استفاده می‌کنند، تا خواندن، نوشتن و دانش‌ها و مهارت‌های گوناگون را به آن‌ها بیاموزند‌‌. دو نفر از بچه های پاکستانی مسئول ثبت نام شدند. بعد از ثبت‌نام، بچّه‌ها دو گروه شدند.‌ گروه اوّل یعنی بچّه‌های بزرگ‌تر درگیر پروژه‌ی درست‌کردن شربت شدند. آن‌ها برای درست‌کردن شربت به وسایلی نیاز داشتند‌. امّا در مدرسه‌ی صحرایی علّامه اقبال، وسایل را به‌آسانی دراختیار بچّه‌ها نمی‌گذاریم. آن‌ها برای به‌دست آوردن نیازهایشان باید مسیری را طی کنند. پیش از بیان مسیر رسیدن به وسایل، نکته‌ی مهم، ارتباط ادبستان حمزه‌ی دوران و مدرسه‌ی صحرایی است. دانش‌آموزان ادبستان( حسین صبری، علی حیدری و محمّد قطبی ) به‌عنوان مربّی( عمو ) در مدرسه‌ی صحرایی استخدام شدند‌. این مربّی‌ها، کلمات کلیدی و مهم را روی کاغذهای بلیت‌مانندی نوشتند، تا دانش‌آموزانِ مدرسه‌ی صحرایی ازروی نوشته‌های آن‌ها مشق کنند.‌ مسیر به‌دست‌آوردن وسایل همین است، که هرکس نام وسیله‌ای را که می‌خواهد روی بلیت سفیدی بنویسد و به مربّی‌های کوچک تحویل دهد. دانش‌آموزان مدرسه‌ی صحرایی در تلاش برای به‌دست‌آوردن موادّ شربت آموزش می‌بینند؛ مثلاً یاد می‌گیرند چه‌طور باید بنویسند شکر؛ چه‌طور باید بنویسند خاک‌شیر؛ چه‌طور باید بنویسند شربت. اگر شکل کلّی کلمه‌ها را یاد بگیرند، در مرحله‌ی بعد می‌آموزند که این کلّیت‌ها را به اجزایشان( حروف و نشانه‌های فارسی ) بشکنند. ‌ امّا تفاوت اصلی و مهمّ مدرسه‌ی صحرایی با مدرسه‌های دیگر: در مدرسه‌ی صحرایی فقط درس مهم نیست. مسئولیت‌پذیری هم مهم است. بچّه‌هایی که مسئولیت درست‌کردن شربت را به‌عهده گرفتند، پس از به‌دست‌آوردن وسایل، کارشان را شروع کردند. ‌ #یک_مدرسه_چمرانی #شعبه_چمران #مجتمع_آموزشى_شهيد_چمران #چمرانی_ها

💡 زنگ و ساعتی به اسم علوم نداشتیم اما تمامی مفاهیم ارائه شده در کتاب علوم کلاس دوم را در قالب پروژه ها با بچه ها کار کردیم. حالا که فصل مرور رسیده، هر کلاس دومی مربی یک فصل شد...با انجام آزمایش های علمی، یکی از فصل های کتاب علوم را برای دوستانش مرور می کند. #علوم #کلاس_دومی_ها #چمرانی_ها #حمزه_دوران #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران

🏴 ✍🏼 شنیدید که خیلی از روضه‌خون‌ها و مداح‌ها میگن که مادرمون ما رو با اشک روضه شیر داده و ما با صدای گریه‌های مادرمون در روضه رشد کردیم و از این‌جور شعرها؟ راستش منم همیشه تصورم از وجه مذهبی و آرمانی مادرانگی‌کردن‌هام این بود که با چنین شرایطی بچه‌هام بزرگ میشن و یه‌جورهایی برام خوشایند بود. پسرم شش ماهه بود و روضه‌ علی‌اصغر گوش می‌کردم. خب طبیعتا گریه امانم نمیداد و پسرم هم کنارم بود. یک لحظه ترس و وحشت رو از چشم‌هاش گرفتم. پسرک من با اون روحیه حساس و لطیفش هنوز هم که هنوزه طاقت گریه‌ منو نداره و از هرچی که بخواد منو ناراحت کنه، یه نفرتی در دلش پیدا می‌کنه. از همون موقع بود که شروع کردم به تغییر آرمان‌هام. از سال بعد، مربی یکی از مهدکودک‌های هیات شدم و تمام دهه محرم را می‌دویدیم و شعر می‌خوندیم و نقاشی می‌کردیم. نه بچه‌ها تو فضای تاریک هیات و وسط روضه‌های قتلگاهی بودند و نه ترس و ناراحتی از محرم و امام حسین تو دلشون اومد. ما شرایط هیات رفتن و روضه‌خوانی‌هامونو براساس معیارها و الگوهای تربیتی خونه‌مون تنظیم کردیم و حالا خیلی راضی‌تریم. و مهم‌تر از ما، رضایت بچه‌هاست که دیشب وقتی لباس‌های مشکی‌شونو دیدند برقی به چشماشون اومد که آخ‌جون بازم هیات! ‌ @hzeinabb شما هم از این خاطرات ناب حسینی دارید؟ #دلنوشته_مادرانه #سرباز_حسینم #محرم #کودک #هیئت

🌼 زندگی و بازی بچه های امروز، محدود شده به خونه های آپارتمانی، تبلت و تلویزیون...اگر هم بخوان کمی بدوند، نگرانی از همسایه ی بالایی و پایینی و کناری مانع بازی شان می شود. پارک هایی هم که سالی یکبار می روند با محدودیت است. ندو میفتی. دست نزن کثیفه. باز شلوارت پاره شد، تو کی میخوای از وسایلات نگه داری کنی... و همش هم گله و شکایت دارند که بچه ی من ترسوئه. نمیتونه از خودش دفاع کنه. عرضه ی کاری رو نداره. ولی واقعیت تلخ این است که ما ایم که بچه هایمان را اینگونه بار می آوریم. و فرصت هر گونه تجربه را از آنها میگیریم. خوب است کمی رفتارهایمان را مرور کنیم. ‌ پسرهای پیش دبستانی، به عشق کشف های تازه به اردو می روند و همه جا را زیر رو می کنند. کشف تازه شان یک ملخ بود! #پیش_دبستانی_ها #اردو #گردش_های_یک_چمرانی #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران