آموزش استفاده مناسب از #موبایل و #تبلت برای کودکان زیر ۷ سال لازم نیست. زیرا کودک درکی از خوبی و بدی ندارد و مطلقا نباید موبایل یا تبلتِ شخصی داشته باشد. البته ممکن است پدر و مادر #گوشی خود را برای #بازی به فرزند بدهند. در این سنین والدین باید شرایط را طوری فراهم کنند که کودک نتواند هر #کارتون و فیلمی را ببیند و هر بازی‌ای را انجام دهد بلکه بایستی با #نظارت زیاد، بازي محدود و مناسبی را بارگذاری کنند. همچنین اجازه ندهند کودک مسیر بارگذاری بازی را یاد بگیرد و نیز برای بازی زمان تعیین کنند. این مطلب خیلی مهم است که کودک بداند هر زمان و بی‌ قید و شرط نمی‌تواند از گوشی استفاده کند. سپس به تدریج در سنین بالای ۷ سال باید با کودک صحبت کرد که همه بازی‌ها خوب نیستند. بعضی بازی‌ها تو را آزار می‌دهند. عکس‌های خوبی ندارند و چون من تو را دوست دارم قبل از #نصب بازی آن را به من نشان بده تا خوب و بد آن را به تو بگویم. در هفت سال دوم بچه‌ها می‌پذیرند که ساعت محدودی بازی کنند و البته هر قدر زمان بچه‌ها با کارهای خوب و مفید دیگر پر بشود کمتر سراغ گوشی و تبلت می‌روند. مهم این است بچه‌ها وقت را به #بطالت نگذرانند و گزینه‌های مختلفی برای بازی داشته باشند. بنابراین کودکانمان را به سمت بازی با دوستان، #مطالعات خوب و #یادگیری #مهارت‌ها سوق دهیم. از طرفی ممکن است اینکه کودکان دیگر دارای موبایل و تبلت هستند یا حق بازی با آنها را دارند برای کودک مسأله شود. برای حل این موضوع بهتر است این محدودیت را به #فرهنگ خانواده و باید و نبایدهای خانواده نسبت نداد. زیرا به خاطر میل طبیعی کودکانه به در اختیار داشتن آنها و بازی‌هایی که سایر کودکان انجام می دهند، ممکن است حس کودک به کل فرهنگ و الزامات خانواده دچار آسیب شود و با لجبازی کودک مواجه شویم. لازم به توجه است که محدود ساختن کودک باید با رعایت همان کارها توسط #والدین همراه باشد و اگر کودک را از بازی با موبایل منع می‌کنند. والدین خود نیز آن را انجام ندهند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در این دوره اصل در #آموزش، میل و #رغبت کودک است. ممکن است مادر يا مربی آنقدر با مهارت باشد که علاقه کودک را نسبت به مسائلی برانگیزاند که حتی بزرگ‌ترها به آن علاقه ندارند. بنابراین مهم این است که کودک آن آموزش را دوست داشته باشد، به او خوش بگذرد و طولانی و خسته‌کننده نیز نباشد. کودکان از سن سه سالگی می‌توانند #شنا یاد بگیرند، البته به شرط آنکه علاقمند باشند و آموزش متناسب با سن و درک‌شان باشد، زمانش کوتاه باشد و مربی‌شان را دوست داشته باشند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

به صورت موردی می شود این کار را کرد. ولی تکرار آن و یا تاکید بر آن درست نیست و ممکن است موجب تثبیت کودک در بعد #خیال گردد. توجه به فعال بودن #قوه_تخیل در این سنین ما را به این مهم می رساند که می توان #بازی هایی طراحی کرد و یا بر روش هایی ارتباطی تاکید نمود که با استفاده از خیال موجب تأدیب #نطق کودک شود. بایستی توجه شود که #تخیلات و #تصویرسازی های والدین در بخشی از دوره اول رشد برای کودک واقعی تصور می شود. از این رو لازم است به وسیله ساختن شخصیت های خیالی برای #تهدید یا ترساندن کودک از چیزی یا انجام ندادن کاری، تخیلات #اضطراب آمیز برای او ایجاد ننموده و زمینه بروز #ترس های اختلال زا را در او ایجاد نکنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در این موارد نمی توان بدون در نظر گرفتن #تاریخچه اظهار نظر کرد. باید به طور کامل روابط خانوادگی آن ها، رابطه با بچه، رابطه با زوجین و #تجربیات_منفی استرس زای کودک بررسی شود، زیرا ممکن است این مطلب یک ویژگی شخصیتی باشد و یا از تجربه ای #استرس زا ناشی شده باشد و یا دلایل دیگری داشته باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

کودک به طور طبیعی میل به جنب و جوش و فعالیت و تجارب جدید و پر #هیجان دارد. در صورتی که والدین وقت و حوصله کافی نداشته باشند یا #همبازی‌ هایی برای کودک نباشد، کودک به صورت غلط این نیاز خود را با دیدن افراطی برنامه‌های #تلویزیون و نیز #تخیل آنچه نیاز دارد به واسطه این برنامه ها برطرف می نماید. بنابراین در پاسخ به این سوال می‌توان گفت: به نظر می‌آید زیاد تلویزیون دیدن به اين دلیل است که پدر و مادر برای فرزند خود برنامه‌ای ندارند. وقتی کودکی زیاد تلویزیون می‌بیند یعنی در خانه برنامه مفرح دیگری برای او وجود ندارد. اگر پدر و مادر وقت بگذارند و #بازی‌ های جذابی به کودک پيشنهاد دهند. کودک سراغ تلویزیون نمی‌رود و جذب بازی می‌شود. اگر بازی متناسب با سن و روحیه کودک باشد قطعا آن را بر تلویزیون ترجیح مي‌دهد. علت دیگر زیاد تلویزیون دیدن کودکان اینست که والدین رابطه #عاطفی خوبی با فرزند خود ندارند و این سبب می شود کودک سرگرم شدن با تلویزیون را به بودن با والدین ترجیح دهد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

نوع #انتظارات و همچنین #بازخواست کودک در دوره‌های مختلف رشد متفاوت است. اساسا در دوره اول رشد بازخواست شدید نداریم. اما #تغافل کردن نیز در هر جایی لزومی ندارد. کودک اگر کار اشتباه می‌کند باید او را متوجه کرد. مثلا اگر کسی را #گاز می‌گیرد اگر ما همواره تغافل کنیم متوجه اشتباه بودن کارش نمی‌شود و بدتر می‌شود. نوع انتظارات در این دوره عدم باید و نباید مستقیم و همراه با اکراه است، نه اینکه بچه را کلا #محدود نکنیم. بسیاری از اوقات لازم است نشان دهیم از چیزی #ناراحت هستیم یا از چیزی #خوشحال شده‌ایم. اين #هنر والدین است که چگونه برخورد کنند. مثلا در مورد کودکی که دیگران را گاز می‌گیرد، می‌توان در قالب قصه پیامدهای منفی کار را بیان کرد و مثلا قصه بچه‌ای را گفت که دیگران را #کتک می‌زد و اذیت می‌کرد و دیگر کسی با او دوست نمی‌شود. یا به طور عینی او را متوجه پیامد کارش کرده و می‌گوییم هر وقت کسی را گاز بگیری یکی از #اسباب‌_بازی‌ هایت را برمی‌دارم و يا تو را روی تختت می‌گذارم تا کمی فکر کنی. همچنین می‌شود از خودش پرسید دلش می‌خواهد کسی او را گاز بگیرد؟ لازم است این موضوع مورد توجه قرار بگیرد که در صورتی ناراحتی والدین موجب تکرار نشدن کار اشتباه توسط کودک خواهد شد که والدین همواره #شاد و با محبت باشند و وقتی ناراحت می‌شوند حالت ایشان برای کودک محسوس باشد و عدم تکرار آن کار برایش مهم گردد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ