در مورد #بد_غذایی ابتدا باید کودک از لحاظ #فیزیولوژی بررسی شود که به خاطر عدم تعادل #هورمون ها نباشد. اگر نبود #طبع کودک‌ را شناسایی کنیم که به چه غذاهایی تمایل دارد، غذاهای #سرد، #گرم، غذاهای انگشتی یا مایع و از طریق غذاهایی که دوست دارد مواد غذایی مفید دیگر را هم در غذایش بگنجانیم. یکی از علت های بدغذایی کودکان، خوردن #تنقلات است که بایستی حذف شود. یکی دیگر از علت های روانشناختی بد غذایی، اصرار بی جای والدین است. برای اصلاح الگو باید مدتی بی خیال غذا خوردن کودک شد و اجازه داد کودک برخی مواقع #گرسنه بماند، سپس به تدریج با پخت غذای مورد علاقه کودک و بازی های مختلف مانند اینکه خانه بسازیم و برویم داخل آن غذا بخوریم و #عروسک ها را هم بیاوریم و با هم غذا بخوریم و یا اسم #حیوانات مختلف را بگوییم و کودک نشان دهد که آن ها چطور غذا می خورند، غذا خوردن را برای کودک لذت بخش کنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

در این موارد نمی توان بدون در نظر گرفتن #تاریخچه اظهار نظر کرد. باید به طور کامل روابط خانوادگی آن ها، رابطه با بچه، رابطه با زوجین و #تجربیات_منفی استرس زای کودک بررسی شود، زیرا ممکن است این مطلب یک ویژگی شخصیتی باشد و یا از تجربه ای #استرس زا ناشی شده باشد و یا دلایل دیگری داشته باشد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

شروع به #تنهایی_خوابیدن کودکان در بازه سنی #تولد تا #هفت_سالگی، سن مشخصی ندارد. بسته به میزان #وابستگی کودکان و نیز دختر یا پسر بودنشان این مطلب متفاوت است. پدر ‌و مادر می توانند کودک را به این کار ترغیب کنند به اینگونه که اتاقش را جذاب کنند و یا مراسمی بگیرند و این #مستقل شدن را به بزرگ شدن او نسبت دهند. بهتر است این کار از حدود ۲-۳ سالگی به بعد اتفاق بیفتد و کودک برای خوابیدن در اتاق جدا ترغیب شود و در ابتدا پدر یا مادر در اتاقش بخوابند و بعد از اینکه کودک خوابید، آن جا را ترک کنند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

زمانیکه کودک موقعیت‌های این چنینی را برای پدر و مادر تعریف می‌کند که مثلا «دوستم مرا کتک زد یا مداد مرا برداشت من نتوانستم کاری بکنم.» ۳ حالت وجود دارد، اگر این آسیب جدی است، بدون اینکه کودک متوجه شود با مسئول #مهد یا #مدرسه تماس بگیرند و آنها را در جریان بگذارند تا این اتفاق دیگر تکرار نشود. اما اگر مسأله درباره حرف‌ها و کارهای معمولی است بهتر است والدین به جای اینکه مستقیم به او بگویند چه کار کند، تفکر او را فعال کنند و درباره راه‌های مختلف برخورد با این مشکل با او گفتگو کنند. مثلا به کودک بگویند: «وقتی او وسیله تو را برداشت چه کردی؟» ممکن است بگوید: «#گریه کردم.» می‌گوییم: «به نظرت چه کار دیگری می‌توانستی انجام دهی؟» ممکن است او پیشنهادی بدهد و ما هم راه‌های دیگر را مطرح می‌کنیم: «مثلا می‌توانستی به معلمت بگویی یا از او بپرسی چرا اینکار را می‌کند یا دستانش را بگیری که دیگر نتواند وسیله‌ات را بردارد یا مثلا به او محبت کنی و با مهربانی به او بگویی که دوست داری از تو اجازه بگیرد و... » والدین توجه داشته باشند که قرار نیست ما کودکان را #مظلوم بار بیاوریم و از طرفی هم نباید آنها را به سمت ظلم کردن سوق دهیم. آنها باید به این سمت بروند که با #تدبیر و دلیل از خودشان #دفاع کنند و نگذارند کسی آزارشان دهد. بنابراین درباره راه‌های مختلف با کودک صحبت مي‌کنيم. او راه‌های مختلف را امتحان می‌کند و به پدر و مادر نتیجه را می‌گوید. در این صورت نه تنها راه حلی برای مشکلش پیداکرده بلکه تفکرش فعال می‌شود و در زندگی در مواجهه با مسائل مختلف راه‌حل‌های مناسب را پیدا می‌کند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

#خلاقیت یعنی توان تفصیل بهتر و #کشف مسیرهای جدید و نو برای مسائلی که با آن مواجه می‌شویم. این توان به طور فطری در همه افراد وجود دارد و دوره اول فرصت خوبی برای #پرورش آن است. چند راه برای افزایش خلاقیت در کودکان پیشنهاد می‌شود: ۱. پرسش از کودک در مورد راه‌ حل‌ های مختلف. ۲. پرهیز از #رفاه کامل و موقعیت‌های خوشایند. ( بهتر است موقعیت‌های سخت و #مشکل_آفرین و نیز تفریحاتِ نیازمند به #صبر و پایداری را برای کودک ایجاد کرد.) ۳. ارتباط بیشتر با #طبیعت و مشاهده موجودات و #حیوانات. ۴. پرهیز از تجربه #استرس‌های مکرر و شدید مانند #دعوا و مشاجرات... ۵. مواجهات بیشتر و بهتر با اسباب‌بازی‌ها و محیط و استفاده از #اسباب‌بازی‌ هایی که کودک در آن فعال است نه منفعل. ۶. دادن #مسئولیت به کودکان و پذیرش اشتباهات آنها. ۷.‏ خواندن #کتاب‌ های متعدد و کتاب‌های مربوط به #فلسفه کودک. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

به صورت موردی می شود این کار را کرد. ولی تکرار آن و یا تاکید بر آن درست نیست و ممکن است موجب تثبیت کودک در بعد #خیال گردد. توجه به فعال بودن #قوه_تخیل در این سنین ما را به این مهم می رساند که می توان #بازی هایی طراحی کرد و یا بر روش هایی ارتباطی تاکید نمود که با استفاده از خیال موجب تأدیب #نطق کودک شود. بایستی توجه شود که #تخیلات و #تصویرسازی های والدین در بخشی از دوره اول رشد برای کودک واقعی تصور می شود. از این رو لازم است به وسیله ساختن شخصیت های خیالی برای #تهدید یا ترساندن کودک از چیزی یا انجام ندادن کاری، تخیلات #اضطراب آمیز برای او ایجاد ننموده و زمینه بروز #ترس های اختلال زا را در او ایجاد نکنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ