. #ح_کرباسی (مامان #حسنا ۹ساله ، #محمدحسین و #محمدهادی ۵ساله و #زینب ۱ساله) #قسمت_اول سال ۶۶ در شهر قم، به عنوان سومین فرزند خانواده به دنیا اومدم. یه برادر و خواهر بزرگتر و دو تا خواهر کوچک‌تر دارم. پدرم روحانی اند. ایشون همیشه از تجملات فراری بودن و سطح زندگی‌مون مثل مردم عادی و حتی پایین‌تر از عموم مردم بود.👌🏻 مثلاً یادمه ترجیح می‌دادن خونه‌مون موکت باشه. چون اون موقع فرش خیلی خاص و گرون بود و اکثر مردم نداشتن. بعدها که من بزرگتر شدم و دیگه فرش یه چیز عادی شده بود و همه داشتن، ماهم فرش‌دار شدیم.😁 خانواده‌مون مذهبی بودن و پدرم توجه ویژه‌ای به تربیت ما می‌کردن. روش‌های جالبی هم داشتن و طوری بهمون تذکر می‌دادن که از دین زده نشیم و با علاقه و فکر به این مسیر وارد بشیم.☺️ یادمه زمانی که کوچیک بودم، یه مدت برادر و خواهر بزرگم تحت تاثیر دوستاشون و فضای اون موقع یه سری نوار ترانه گرفته بودن و گاهی دور از چشم پدر و مادر گوش می‌دادن. من و خواهر کوچیکم هم که چشم و گوش بسته بودیم و از درست و غلط کارها چیزی سر در نمی‌آوردیم، گوش می‌دادیم و فکر می‌کردیم کار درستیه.😁 پدرم ظاهراً خبر داشتن از این ماجرا ولی به روی خودشون نمی آوردن. تا اینکه یه بار داشتیم می‌رفتیم مسافرت. خودشون بدون اطلاع ما اون نوارها رو آوردن و توی ضبط ماشین گذاشتن و روشن کردن. برادر و خواهرم شرمنده و ناراحت شدن از اینکه پدر متوجه شده.😞 پدرم خیلی مهربون و مسلط شروع کردن به توضیح دادن که ببینید این شعراش معنی خاصی نداره و به درد نمی‌خوره و این حرفا... و دیگه بعد این ماجرا برادر و خواهرم و به دنبالشون ما دوتا کوچیکترا دیگه هیچ‌وقت سراغ اون نوارها نرفتیم.😉 الان که به اون خاطره فکر می‌کنم، می‌بینم که چقدر بچه‌ی بزرگتر و رفتارهاش می‌تونه روی بقیه‌ی بچه ها تاثیر بذاره. و اگر پدر و مادر حواسشون به تربیت بچه‌های بزرگتر باشه، کوچیکترا هم از اونا یاد می‌گیرن و خوب تربیت میشن.👌🏻 هفت ساله بودم که خانوادگی اومدیم تهران. اول و دوم ابتدایی مدرسه دولتی رفتم و بعدش تا آخر دبیرستان مدرسه شاهد بودم، چون پدرم هم فرهنگی بودن و هم سابقه‌ی جبهه داشتن. فضای مدرسه خیلی خوب بود و من دوستش داشتم و با برنامه‌ها و فضای مذهبی مدرسه ارتباط خوبی گرفتم و قبولش کردم. به سرود و تئاتر علاقه داشتم و گاهی توی این برنامه ها شرکت می‌کردم.😍 چون بیشتر از همه‌ی درسا ریاضی رو دوست داشتم، رفتم رشته‌ی ریاضی و سال ۸۵ کنکور دادم. #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #قسمت_سوم  . #م_کلاته (مامان #مرتضی ۵ سال و ۸ ماهه، #فاطمه ۳ سال و ۹ ماهه و #مجتبی ۱۱ ماهه) . . از اون ترم روند درس خوندن من تغییر کرد، غیرحضوری!😉 شب‌ها و عصرها رو اختصاص دادم به درس خوندن. گوش کردن فایل‌های صوتی دروس اوایل خیلی سخت بود. اما کم‌کم یاد گرفتم چکار کنم.☺️ صوت‌هایی که راحت‌تر بودند رو با سرعت دو برابر پخش می‌کردم و فرصتم رو برای صوت‌های سخت‌تر می‌ذاشتم. . تا روزهای آخر خرداد، اکثر امتحانام رو دادم. فقط چند تا از امتحانا موند برای بعد از به دنیا اومدن دختر نازم. 👧🏻 . ترم تابستون هم چند تا درس برداشتم و گذروندم. تابستون که رفتم امتحانم رو بدم، همسرم پسرم رو نگه داشت و من مجبور بودم دخترم رو با خودم ببرم.😌 چند ماه بیشتر نداشت و احتمالاً سر و صدایی ایجاد نمی‌کرد. کتاب رو سه دور خونده بودم و حفظ حفظ بودم.📔 . وقتی سر جلسه رفتم، با کمال تعجب، نذاشتند وارد جلسه بشم.😢😔 هر چقدر اصرار کردم که آرومه، خوابه، بذارید امتحانم رو بدم، قبول نکردند! دوستانم که سر امتحان بودند، می‌گفتند ما مشکلی نداریم و حواسمون پرت نمیشه اما مسؤول امتحان قبول نکرد. چون می‌گفتند ممکنه بازرس بیاد و اشکال بگیره.😔 خب من باید چکار می‌کردم؟ همین‌جور وقت امتحان داشت می‌گذشت و من حسرت می‌خوردم. گفتم حداقل تو یه کلاس خالی بذارید امتحان بدم، گفتن نمیشه! گفتم یه مراقب برام بذارید، بازم قبول نکردند‌‌‌! دخترم رو بردم مهد. اما کی بچه دو سه ماهه رو قبول می‌کنه؟😔 از ناراحتی نمی‌دونستم چکار کنم😔 من ۳ دور خونده بودم ولی…. . تا اینکه چند نفر امتحانشون رو دادند و یکی از طلبه‌ها که حتی من نمی‌شناختمشون، گفتند من نی‌نی رو نگه می‌دارم تا شما امتحانت رو بدی.😍 سریع دویدم سر امتحان... باز هم مسؤول امتحانات نمی‌خواست قبول کنه‌🙄می‌گفت دیر وارد جلسه میشی! گفتم من که همین‌جا جلو چشمتون بودم.😂👀 خلاصه که قبول کردند.😤  من سریع جوابا رو می‌نوشتم و چون خوب خونده بودم، امتحان دادنم یه ربع بیشتر طول نکشید. . دخترم حدوداً ۱ ساله بود که جمعی از بچه‌های دبیرستانمون که حالا همگی بچه داشتیم دور هم جمع شدیم و به فکر افتادیم یه مهد خونگی راه بندازیم. تقریباً هفته‌ای یک‌بار نوبتی تو خونه‌ی یه نفر جمع می‌شدیم و برای بچه‌ها بازی‌ها و برنامه‌های هدفمند داشتیم. . همین‌طور ترم‌ها می‌گذشت و اوضاع بهتر میشد. من شب‌ها درس می‌خوندم و در طول روز هم با بچه‌ها سرگرم بودم. مشغول گذروندن چند واحد آخر بودم که تصمیم گرفتیم کانون گرم خونواده‌مون رو با یه عضو جدید گرم‌تر کنیم.😉 . . #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ف_صنیعی (مامان #فاطمه ۷ساله، #معصومه‌زهرا ۴.۵ساله و #رقیه ۲ساله) #قسمت_سوم شب‌های سختی داشتم.😢 بی‌قراری‌های شبانه اونم تا ۳ ماه... اما از طرف دیگه، من وااااقعا بچه دوست داشتم. از بچگی همیشه دلم می‌خواست که نی‌نی تو خونه‌مون باشه ولی در حد آرزو موند! به همین خاطر تولد فاطمه برام خیلی هیجان‌انگیز بود.😍 دخترم که به‌دنیا اومد، دو ماه از ترم دانشگاهم باقی مونده بود. خوشبختانه تعداد کلاس‌هام کم بود و نیازی نبود بیشتر از دو ساعت بچه رو از خودم جدا کنم؛ و اون مدت رو هم پیش مامانم می‌ذاشتم. گه‌گاهی هم ‌نی‌نی‌مون دانشجو می‌شد و با هم می‌رفتیم دانشگاه.😁 استادها هم با من کنار اومدن و گذشت. ۶ ماهه‌ش بود که خونه‌ی کوچیکی رو که خریده بودیم، فروختیم و به لطف خدا خونه‌ی فعلی‌مون رو خریدیم. هر چند چون قرض داشتیم، ۱.۵ سال اون رو رهن دادیم و خودمون طبقه‌ پایین خونه‌ی پدر شوهرم ساکن شدیم. اون روزا ترم جدید دانشگاهم شروع شده بود و اوضاع برام سخت‌تر از نوزادیش شد.❗️ می‌گید چرا؟ خب دیگه منو می‌شناخت! و وقتایی که نبودم بهونه می‌گرفت.😢 دیگه کم‌کم ورق برگشت! از اون دانشجویی که هیچ کلاسی رو از دست نمی‌داد و جزوه هاش همیشه مرجع بود، تبدیل شدم به کلاس بپیچون! غیبت‌هام زیاد شد.😕 استادها هم چندان همکاری نمی‌کردن.😐 کم آوردم و به فکر انصراف افتادم. با خودم گفتم نکنه وقتی که برای درس می‌ذارم اجحاف در حق بچه‌‌م باشه. اما هم مادرم و هم همسرم بهم قوت قلب دادن که ادامه بدم.❤️ همسرم گفتن تو استعدادشو داری و با همه‌ی سختی‌ها، بازم می‌تونی ادامه بدی. درس خوندن و حضور توی اجتماع، باعث تقویت روحیه و انگیزه‌ت می‌شه.👌🏻 در آینده هم می‌تونی به جامعه خدمت کنی و مفید باشی.😉 دخترمون هم بعداً که بزرگ بشه، به مادرش افتخار می‌کنه که با وجود همه‌ی سختی‌ها، تلاش خودش رو کرده تا به هدفش برسه.🙂 ادامه دادم. اما دیگه نمره‌ها درخشان نبود و تو دانشگاه، نگاهی که قبلاً به من داشتن، دیگه نبود. می‌شنیدم که گاهی استادها می‌گفتن: اینکه دیگه باید بره بچه‌ش رو نگه داره. درس بخون نیست و از این، محقق در نمیاد.😐 این زمان‌ها خودم هم یکم مأیوس بودم و می‌گفتم تو هم دیگه دوره‌ت تموم شد. تمام تلاشمو می‌کردم تا دخترم کمتر اذیت شه. خلاصه این دوران رو، بعضی وقتا با جیم شدن و دیر رفتن و زود بیرون اومدن، گذروندم.🤪 الحمدالله کمک‌های مادرم هم بود و ایشونم خونه‌شون به دانشگاه نزدیک بود. #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ز_منظمی (مامان علی آقا ۳ساله و فاطمه خانم ۱ سال و ۱۰ ماهه) . امروز می‌خوام یه چیزی بهتون معرفی کنم که به وسیله‌ی اون می‌تونید خودتون و رفتارهاتون رو آنالیز کنید...🤔 یک آینه‌ی جادویی...👌🏻 . این آینه‌ی جادویی قابلیت نشون دادن بخشی از وجود شما رو داره که هیچ آینه‌ی دیگه‌ای این امکان رو نداره😎 ❗اگر می‌خواین از زوایای پنهان وجودتون با خبر بشید عجله کنید❗ . برای تهیه‌ی این آینه‌ی اسرارآمیز عدد ۵ را به شماره‌‌ی ۹۸۷۶۵۴۳۲۱ پیامک بزنید...😜 . . تازگیا فهمیدم... بچه‌ها بهترین آینه‌ی ما هستن...👌🏻 قسمتایی از وجودمون رو آینه نمی‌تونه نشون بده ولی بچه‌ها می‌تونن... قبلا هم اینو شنیده بودما... اما با تمام وجودم درکش نکرده بودم... که درک کردم😏 . گاهی با رفتار و حرف‌هاشون نقاط ضعف و قوتمون رو بهمون می‌فهمونن... گاهی هم خودمون تو چالش‌ها می‌فهمیم تو کدوم قسمتای وجودمون و توانایی‌هامون ضعیفیم... . پ.ن۱: چند وقته حرف زدن پسری کامل شده... توی روز چندین مرتبه کلمات و جملات خودم رو ازش می‌شنوم... گاهی میگه: اگه اینو بهم ندی می‌رم تو اتاق! تازگیا فهمیدم چقدر تهدید می‌کنم🤦🏻‍♀️ یا حتی چه‌طوری جواب همدیگه رو می‌دیم😅 جدیدا علی آقا در جواب هرکسی که صداش می‌زنه می‌گه: جاااانم😆 یا اینکه تو خونه چه خوب از همدیگه چیزی رو درخواست می‌کنیم...😊 (ما تو خونه قانون نوبتی بازی کردن داریم یعنی اغلب اسباب‌بازی‌ها باید نوبتی استفاده بشه) . بارها ازمون شنیدن که: کی این وسیله رو به خواهری یا داداشی می‌دی؟🤗 و تازگیا وقتی از کسی چیزی می‌خواد می‌گه می‌شه اینو به من بدین؟🤩 جالب‌ترین موردش وقتیه که علی آقا به خواهرش می‌گه: آجی کی اینو به من می‌دی؟🙃 خواهرش می‌گه: الآن دوباره گل پسر می‌پرسه: کی الآن می‌شه؟!🤔 و خواهری که هنوز درکی از زمان نداره می‌گه: بعدا🤣 . پ.ن۲: حتما خودتون می‌دونید که رو موارد مثبت تاکید بیشتری کردم و بقیه موارد منفی رو از قلم انداختم دیگه🙈 . . #مادران_شریف_ایران_زمین #روزنوشت_های_مادری

#ح_یزدان‌یار (مامان #علی ۱۰ساله، #زهرا ۷ساله ، #فاطمه و #زینب ۱.۵ساله) #قسمت_نهم زهرا تا سه سالگی موقع سرماخوردگی‌ها حالش خیلی بد می‌شد. طوری‌که چند بار پی‌آی‌سی‌یو بستری شد.😔 یک‌بار که بستری شده بود، دکترش متخصص بداخلاقی بود که به سوالاتم جواب نمی‌داد و نگرانی منو از حال دخترم درک نمی‌کرد و حتی یک‌بار باهاش درگیری لفظی پیدا کردم.🤦🏻‍♀️ تا اینکه از طریق یکی از آشنایان متوجه شدم از شاگردان پدرم بوده و وقتی خودم رو بهش معرفی کردم، از ویژگی‌های خوب اخلاقی پدرم بسیار تعریف کرد و از اون به بعد رفتارش با ما و کل بیماران بخش بهتر شد. باز هم اونجا عنایت پدرم رو با جون و دل احساس کردم.🧡 بیماری زهرا آسم کودکی تشخیص داده شد و معلوم شد که با بزرگتر شدنش بهتر می‌شه و باید قرنطینه باشه و تو خونه بمونه. شرایط کاری من هم معلوم نبود چطور بشه که کرونا اومد و من هم تونستم توی خونه کنار دخترم بمونم.‌ شروع کرونا برای ما هم مثل همه، تجربههٔ جدیدی بود. پر از ابهام، پر از ترس، پر از سوال... همسرم که مثل ما خونه‌نشین شده بودن، فرصت پیدا کردن رو پایان‌نامهٔ دکتراشون کار کنن. علیرضای کلاس اولی خونه‌نشین شد، زهرا هم که خونه‌نشین بود. این وسط سخت‌ترین شرایط برای مادرم بود. که قبلاً هر روز قبول زحمت کرده بودن و می‌اومدن خونهٔ ما که پیش زهرا باشن، اما حالا تنها شده بودن. روزها و حتی هفته‌ها می‌شد که همدیگه رو نمی‌دیدیم.😥 فکر کردن به تنهایی مادرم برام خیلی سخت بود. مدت نسبتاً زیادی بود که انتظار فرزند سوم رو می‌کشیدیم. تازه ماه‌های اول شروع کرونا بود و جو غالب ترس و قرنطینه و... بود که فهمیدیم نفر یا بهتره بگیم نفرات جدیدی قراره به خانواده‌مون اضافه بشن.😃 فهمیدن این خبر اونقدر برام خوشحال‌کننده بود که وقتی دکتر بهم گفت اشک شوق می‌ریختم. دکتر ازم پرسید بچهٔ اولته؟ گفتم نه. گفت مشکل نازایی داشتید؟ گفتم نه. خودشم تعجب کرده بود چرا من انقدر هیجان‌زده شدم.😂 همین که خدا بار دیگه منو لایق مادر شدن دیده بود اونم این بار دوبله✌🏻 برام شعف خاصی داشت. همیشه مثل خیلی‌های دیگه عاشق دوقلوها بودم و هر کس دوقلو داشت یه عالمه بهش تبریک می‌گفتم و با هیجان از رفتار و شخصیت و تفاوت‌هاشون می‌پرسیدم. مثلاً دوتا از دختر عموهام دوقلو داشتن که خیلی بهشون غبطه می‌خوردم. ولی هیچ‌وقت فکرش رو هم نمی‌کردم که منم یه روز مادر دوقلو خواهم شد.☺️ #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. ۱۰#ف_اردکانی (مامان #محمد_احسان ۱۳، #محمد_حسین ۱۱/۵، #زهرا ۱۰، #زینب ۷/۵، #محمد_سعید ۳/۵ ساله) #قسمت_دهم بعد از تولد زینب، دچار حالات روحی شبیه افسردگی شدم، که البته درصدی از اون به خاطر کار زیاد و ضعف جسمانی بود. وقتی برادرم متوجه حالات روحی من شدن بهم راهکار دادن که در کنار بچه‌داری، برای خودم هدفی تعیین و برای رسیدن بهش تلاش کنم‌. راهکاری که مورد استقبال و حمایت همسرم قرار گرفت. و قرار شد ناکامی خودم رو در کنکور چند سال پیش با شرکت مجدد در کنکور جبران کنم. کتاب‌ها رو تهیه و با انگیزه‌ی فراوان شروع به درس خوندن کردم. اما مسئله‌ای که خیلی عجیب بود، این بود که با گذشت چند سال از آخرین ترم دانشگاه حتی ساده‌ترین مسائل ریاضی و فیزیک و شیمی رو فراموش کرده بودم. خدایا جدول ضرب یادم رفته بود!😳 شیش هفت تا چند تا می‌شد؟!!! هشت هشت تا؟!!! تقسیم چکشی؟!🤦🏻‍♀️ ضرب چند رقم در چند رقم؟! وای خدا باورم نمی‌شد. انقدرررر خودم رو درگیر کار خونه و بچه‌داری کرده بودم که مغز و حافظه‌م به تنظیمات کارخانه برگشته بود.😁 ولی ناامید نشدم. یعنی سمج‌تر از این حرف‌ها بودم که بخوام دست بکشم. با واقع‌بینی یک بازه‌ی زمانی سه الی چهار ساله برای خودم تعریف و از صفر شروع کردم. برای شروع جدول ضربو حفظ کردم.😂👌🏻 شاید باورتون نشه ولی تقسیم چکشی و توان و رادیکال و... رو تو گوگل جستجو می‌کردم. وچون بچه‌ها کوچیک بودن و در حضورشون نمی‌تونستم درس بخونم، صبح زود ساعت ۳:۳۰ تا ۴ بیدار می‌شدم و اول توی حیاط کمی قدم می‌زدم تا خواب از سرم بپره.🙃 و چون خونه کوچیک بود و با روشن شدن چراغ چهار تا چشم اینجوری😳 جلوم ظاهر می‌شد، توی روشویی سرویس بهداشتی یا رختکن حمام درس می‌خوندم.😆 همون صبح زود درس‌های جدید رو می‌خوندم و در طول روز که بچه‌ها بیدار بودن در حین کارهای خونه، کتاب روی اپن باز بود و مرور می‌کردم. یا نکات مهم و چارت‌ها رو روی برگه‌هایی می‌نوشتم و بالای گاز یا سینک ظرفشویی یا در یخچال می‌چسبوندم که موقع آشپزی یا ظرف شستن مرور کنم. و البته از کمک برنامه‌های اندرویدی بی‌نهایت استفاده کردم و لذت بردم. آزمون‌های آزمایشی رو مرتب شرکت می‌کردم و تشویق‌های همسرم هنگامی که ناامیدی بهم غلبه می‌کرد، بهم انگیزه می‌داد. با اینکه هنوز درس‌ها رو کامل نخونده بودم، آزمایشی شرکت و رتبه ۲۰۱۵ رو کسب کردم. ولی قانع نبودم و مصمم بودم راهی رو که شروع کردم تا پایان ادامه بدم. چون هنوز از بازه‌ی زمانی تعریف شده یک‌سال دیگه مونده بود... همینطوری امیدوار پیش می‌رفتم که... #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین