. #ز_منظمی  (مامان #علی آقای ۴سال و ۵ماهه و #فاطمه خانم ۳سال و ۳ماهه) دو ساله که بچه‌ها بخشی از شب‌های قدر رو همراه ما بیدار اند. البته طبق روال همیشگی سر شب می‌خوابند و نصف شب از مختصر صدای خونه و چراغ‌های روشن خودشون بیدار می‌شن. بیدار نشن هم با ناز و نوازش بیدارشدن می‌کنیم.😁 تو این دو سال سعی می‌کنم از چند روز قبل براشون خوراکی‌هایی که دوست دارن رو آماده کنم و البته قایم می‌کنم تا شب قدر.😉 خوراکی‌هایی مثل توت فرنگی و لواشک که خیلی دوست دارن و نسبتاً سالم هم هستن.🤩  وقتی بیدار می‌شن دعا خوندن ما رو می‌بینن، کنارش خوراکی می‌خورن و حسابی بازی می‌کنن آخرش هم قرآن سر می‌گیرن. و در نهایت بعد از سحر همه می‌خوابیم… البته که اگر بخوایم دعا و اعمالمون رو با تمرکز انجام بدیم باید قبل از بیدار شدنشون انجام داده باشیم.🙄 چون بعد بیدار شدن فسقلی‌ها دیگه تمرکز خیلی معنا نداره. یکی آب می‌خواد، یکی بازی می‌خواد، یکی سوال داره! یکی دلش بغل می‌خواد و… اگر بچه‌ها رو بیدار نکنیم شب قدر آروم‌تر و معنوی‌تری داریم اما وظیفه‌ی ما در قبال تربيت دینی بچه‌هامون ایجاب می‌کنه که تو همچین شب عزیزی اون‌ها رو هم تو فضای معنوی‌مون شریک کنیم. در عوض من یقین دارم خدا به جاش رزق و روزی معنوی خیلی بیشتری بهمون می‌ده.😍 این دوسال براشون تجربه‌ی دوست داشتنی و شیرینی بود. انقدر که بعد از آخرین شب قدر برای شب قدر سال بعد روز شماری می‌کنند مثلاً یک دفعه وسط زمستون یادشون می‌افته و سراغش رو می‌گیرند. _ مامان کی اون شبی می‌شه که نصف شب از خواب پا می‌شدیم و توت فرنگی می‌خوردیم؟!😁 امسال با قرآن‌هایی که تهیه کردن انگیزه‌ی بیشتری هم برای قرآن سر گرفتن شب‌های قدر دارن. حالا هر کدوم یه قرآن با رنگ دلخواهشون دارند و برای قرآن سر گرفتن شب قدر بیشتر از هر سال ذوق زده اند. تا بچه ها کوچک اند خیلی راحت می‌شه به چیزهایی که دوست داریم و لازم می‌دونیم علاقه‌مندشون کنیم و این مهر رو در دلشون بکاریم. هرچی بزرگتر بشن سخت‌تر می‌شه. از همین الان شروع کنیم.😍 پ.ن: و روش فاطمه «علیهاالسلام» این بود که هیچ فردی از خانواده‌ی خویش را نمی‌گذاشتند در آن شب (بیست و سوم) بخوابد و [مشکل خواب] آن‌ها را با کمی غذا و آمادگی در روز درمان می‌نمودند و می‌فرمودند: «محروم است کسی که از خیر [و برکت] آن شب محروم شود.» (بحارالانوار، ج ۹۴، ص ۱۰) #روزنوشت_های_مادری  #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ف_جباری (مامان زهرا ۲سال و ۱۰ماهه و هدی ۷ماهه) کنارش دراز کشیده بودم. داشت آخرین تلاش‌هاش رو برای نخوابیدن می‌کرد که بهش گفتم: مامان میای با هم حرف بزنیم؟😌 برگشت سمتم، نگاهش کردم و گفتم: ببخشید اگه بعضی وقتا مامان خوبی نیستم.😔 نگاهش رو ازم برداشت. کمی فکر کرد و گفت: شما هم ببخشید اگه من بعضی وقتا جیغ می‌زنم.😌 من که محو جمله‌ش بودم و جوابش رو نداده بودم، دوباره پرسید: می‌بخشی؟ بغلش کردم و گفتم بله مامانم می‌بخشم. این مکالمه رو همین‌جا پایان دادم و برای صدمین بار قصه‌ی غدیر و موسی کوچولو رو براش تعریف کردم و آروم به خواب رفت...😇 بلند شدم و رفتم توی کاغذهای رو در یخچالم (تو مجموعه پست‌های مربوط به برنامه‌ریزی کاغذها رو معرفی کرده بودم) نوشتم: ❗فکر کردن در مورد چالشم با زهرا❗ پ.ن۱: سلام... حالتون چطوره؟😊 عیدتون مبارک🙏🏻🌸 چند ماهیه سرعت زندگیم بالاست و در حال دویدنم که خودمو بهش برسونم،🏃‍♀️ اما از بعضی چیزا جا موندم که یکی از اون‌ها مادریه! پ.ن۲: چند وقته خلقیاتی رو توی دخترم می‌بینم که منو به‌جا یا بی‌جا😄 نگران کرده، خیلی فکر کردم، با همسرم مشورت کردم، صورت مسئله و راه‌حل‌ها رو آوردم روی کاغذ و این کار خیلی بهم کمک کرده، مثلا از خودم پرسیدم: چه رفتارهایی من رو اذیت کرده؟ واکنش من در لحظه به این رفتارها چی بوده؟ علل احتمالی چیاست؟ و سعی کردم به سوالام جواب بدم. در مجموع فعلاً به این نتیجه رسیدم که من در مرحله گذار هستم و باید تغییراتی ایجاد کنم؛ چند وقته به دلایل مختلف، مثل اثاث‌کشی به شهر دیگه و بزرگتر شدن فرزند دوم (هدی ۷ ماهه شده و دیگه نمی‌شه یه گوشه از خونه رهاش کرد)، کارهام خیلی فشرده و وقتم محدودتر شده. همچنان مثل قبل، وقت‌های خواب بچه‌ها به درس خوندن و فعالیت‌های کاریم تعلق داره و وقت‌های بیداری بچه‌ها به کارهای خونه و رسیدگی به بچه‌ها و همین باعث شده در طول روز وقت با کیفیتی رو با زهرا نگذرونم و دائم در تلاش باشم که از سر خودم بازش کنم تا بتونم کمی به پخت و پز و بذار بردار ها برسم، فعلا. ۱. کمی از کارهای خونه رو به وقت خواب بچه‌ها منتقل کردم که به تبعش کمی از خواب شبم رو کم کردم یا از درس و کارم جا موندم! ۲. حتما در روز یک یا دو بازی خوب با زهرا دارم، طوری که به بازیش دل بدم. به نظر میاد مسیری که دارم برای حل مسئله‌م طی می‌کنم بدک نیست، اما خب هنوز به نتیجه‌ی دلخواه و ثبات نرسیدم. شما این روزا با چه چالشی دست و پنجه نرم می‌کنین؟ در حال یافتن راه‌حل هستین یا نه؟🤷🏻‍♀️ #روزنوشت_های_مادری #مادران_شریف_ایران_زمین

. #پ_بهروزی (مامان محمد ۴سال و ۵ماهه و علی ۲سال و ۴ماهه) . سال پیش چند روزی با مادری هم‌نشین شدم که دائم یا بچه رو دعوا می‌کرد یا می‌زد! خیلی اذیت می‌شدم و سعی می‌کردم اونو متوجه عواقب رفتارش بکنم. خوشحال بودم فرصتی پیش اومده تا رفتار صبورانه‌ی😎 من با بچه‌ها رو از نزدیک ببینه، شاید تغییر کنه.😅 . مدتی گذشت و می‌خواستم علی رو از پوشک بگیرم. هرکاری می‌کردم بی‌خیال پوشک نمی‌شد!اتفاقی با دوستی هم‌صحبت شدم و حرف رسید به پوشک! گفت پسرم دیر از پوشک دراومد، چون من که مثل بعضیا نمی‌خواستم با کتک از پوشک بگیرمش!🤔 💢💢 به خودم اومدم! دیدم منی که اسطوره‌ی صبر بودم،😜 کلی کتاب خونده بودم، ته تکنیک‌های تربیتی رو درآورده بودم، کلی ادعا داشتم، حالا خیلی زود از کوره در می‌رم و داد می‌زنم! بی‌دلیل به خواسته‌هاشون می‌گم نععع! کوتاه هم نمیام به هیچ قیمت! . حتی تنبیه فیزیکی قبحی برام نداشت!🤔نه که نداشتا! توجیه می‌ساختم براش!😒 مثلا می‌گفتم: -اصلا مگه می‌شه دو تا پسر پشت هم داشته باشی و نزنیشون؟! . - من که همه‌ی راه‌ها رو برای از پوشک گرفتن بچه امتحان کردم، بذار چند بار دعوا کنم و ریز بزنمش شاید جواب بده.😔 . - منم آدمم، فشار روم زیاده، طبیعیه که هر دقیقه صدام بره بالا! با دو تا پسر! دست تنها، تو‌ غربت! . هنوز نفهمیده بودم دلیل تغییرم چیه و ذهنم بیشتر دنبال توجیه بود تا دلیل! تا اینکه دوستی سر راهم اومد که خیلی قربون صدقه‌ی بچه هاش می‌رفت! در قبال اشتباهاتشون آروم واکنش نشون می‌داد و منطقی برخورد می‌کرد و با خواسته‌هاشون همراه می‌شد. . دیدم کم‌کم دارم صبور می‌شم! لذت محبت کردن و آزادی دادن به بچه رو دوباره تجربه کردم. کمتر با بچه‌ها دچار تنش می‌شم. در عمل به *آنچه که می‌دونستم* موفق‌تر شدم!! . تازه فهمیدم چه بلایی به سرم اومده بود!! . . پ.ن۱: دیگه هیچ‌وقت از اشتباهاتی که در مسیر مادری مرتکب می‌شم جایی صحبت نمی‌کنم! شاید مادری بشنوه و ناخواسته تحت تاثیر حرف من همون اشتباه رو انجام بده! . پ.ن۲: خیلی حواسم هست با کیا نشست و برخاست دارم! چه تو دنیای مجازی و چه حقیقی! خصوصا تو معاشرت‌های صمیمی. چرا که اینجوری اثرگذاری ناخودآگاه اتفاق می‌افته! . پ.ن۳: شاید آدم ترجیح بده با کسی هم‌صحبت بشه که دچار عذاب وجدان نشه و بگه ایول همه مثل خودم هستن! . ولی واقعیت اینه که: می‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها از ره پنهان صلاح و کینه‌ها صحبت صالح تو را صالح کند صحبت طالح تو را طالح کند! . پ.ن۴: نظر شما چیه؟ تجربه‌ی مشابه داشتید؟ . . #مادران_شریف_ایران_زمین #روزنوشت_های_مادری

. وقتی می‌خوام نماز بخونم، محمد هم یه مهر برمی‌داره و میاد کنار من.😊 دستاشو می‌بره کنار صورتش، بلافاصله می‌ره سجده، بعد بلافاصله پا میشه. با دستای کوچیکش قنوت می‌گیره، و دوباره درازکش می‌شه رو زمین😍 . گاهی وقت‌ها هم روسری منو سرش می‌کنه. البته براش اندازه چادر می‌شه.😁 . بعد که نمازش تموم شد، یا وسط نمازش،😁 میاد زیر چادرم قایم می‌شه👶 چادرمو سرش می‌کنه... می‌پیچه به خودش... و خیلی طبیعی، اونو به یغما می‌بره.😆 خداروشکر همیشه یه سرویس حجاب دیگه هم، زیر چادر دارم، که دیگه اونو با چنگ و دندون حفظ می‌کنم. . دیروزم اومد زیر چادرم. همون‌جا یه کم بازی کرد. بعد دراز کشید و... ... خوابید😍😍😍 . چه حس خو‌بی داشت...💗 یه بچه‌ی معصوم، اونقد زیر چادرت احساس آرامش کنه... که خوابش ببره😌 . . گاهی وقتا تو نماز، وقتی دارم حمد و سوره می‌خونم، دلش #بغل می‌خواد.👶 منم همون‌جا، بغلش می‌کنم و با هم ادامه می‌دیم.😉 تا خود رکوع بغلم می‌مونه و برای رکوع و سجده زمینش می‌ذارم. گاهی به همین قانع می‌شه. گاهیم منتظر می‌مونه دوباره پاشم، و بازم بغل.🤗 (البته بعد از انتشار این پست، دوستان گفتن که بغل کردن بچه پوشکی، در نماز اشکال داره، و ما رفتیم استفتاء کردیم از سایت رهبری، و فهمیدیم بنابر احتیاط واجب، اگر یقین داریم پوشکش کثیفه، نباید بغلش کنیم.) . گاهیم شلوغ کاری‌هاش دیگه...😆 . داشتیم #نماز می‌خوندیم. وسط نماز رفت بیسکوئیت خورد.😂 ولی دلش نیومد تنهایی بخوره،😊 با درون‌مایه‌هایی از اجبار😅، به منم تعارف می‌کرد.😁 . . اگه یه وقتی هم، تو سجده، سوار گردنم بشه، که دیگه یاد خود نماز پیامبر می‌افتم. هعی... خدا رو چه دیدی؛ شاید به خاطر همین یه شباهت، خدا بقیه تفاوت‌های نمازمو ببخشه... . . پ.ن: بچه‌ها، همون‌طور که حرف زدن رو از ما یاد می‌گیرن، رفتارهای ما رو هم به عنوان #یک_رفتار_خوب ، یاد می‌گیرن. حتی قبل اینکه بتونن خوبی و بدی رو تشخیص بدن! . این هم یه تهدیده؛‼️ هم یه فرصت استثنائی✨ . #تهدید⚡️از این نظر که ممکنه رفتارهای بدمون رو یاد بگیرن. که همینم می‌تونه به یه #فرصت💡تبدیل بشه و ما به خاطر بچه‌هامونم که شده، رفتارهای بدمون رو کنار بذاریم. . و یه #فرصت🌟 استثنائیه. چون دیگه با این حساب، تربیت کردن بچه‌ها، اونقدری که فکر می‌کنیم، سخت نیست. مهم‌ترین بخشش اینه که #خودمون_خوب_باشیم😊 . دارم فکر می‌کنم چقدر باید خدا رو شکر کنم، که این راه رو مایه‌ی رشد اخلاقیم قرار داده. شاید اصلا یکی از #فلسفه‌های_تولد_انسان، همین باشه. . . #ه_محمدی #برق۹۱ #روزنوشت_های_مادری #مادران_شریف

. چندوقت پیش با گل پسرا رفته بودم مسجد😇👶👦 . . قبل نماز به محمدآقا گفتم «مامان مواظب داداش علی باش» محمدم سرش رو خم کرد و گفت باشه😌 . وسط نماز یه ‌‌دختربچه به علی آقا چوب شور تعارف کرد،محمد گفت:«علی کوچیکه» دختربچه بی اعتنا به حرف محمد چوب شور رو به علی داد😒😕 محمد دوباره گفت:«علی کوچیکه،نمیتونه بخوره»!!! . . هر دو از من دور بودند و من مشغول نماز،نگران‌شدم😨 . . چون علی به سختی قورت میده،و چند بار تا حالا حالت خفگی براش پیش اومده😥 . من خواستم نمازم رو بشکنم و چوب شور رو از علی بگیرم که دیدم محمد سریع چوب شور رو از داداش علي گرفت و‌خورد😝😁 و عاقل اندر سفیه به دختربچه نگاه کرد😳😒😒 . دلم‌غنج رفت برای این‌همه احساس مسئولیت پسر کوچولوی تقریبا سه ساله ی خودم نسبت به داداش علی ۸ماهش 😅😅 . . . پ.ن: درباره هشتگ های پست قبلم میخواستم توضیح بدم 😁 . ما همزمان با انتخاب نام،برای بچه ها لقب هم انتخاب کرديم😆 و گاهی با القابشون صداشون میکنیم، . محمد آقا یا همون نصیرالدین،و علی آقا که عمادالدین صداش ميکنيم😇😇👶👦 . . و مثلا هشتگ #ریاضی91 یعنی من ورودی سال 91 رشته ریاضی دانشگاه شریف بودم 😆 یکی از رفقا گفتن که اینطوری که نوشتید اصلا واضح نیست یعنی چی 😯 گفتم شفاف سازی کنم. . . . #پ_بهروزي #ریاضی91 #مرد_کوچک #مسئولیت_پذیری #نصیرالدین_محمد #عمادالدین_علی . #مادران_شریف #خاطره_نوشت

. #ز_منظمی #قسمت_اول ۲ ماهی می‌شه که از هلند برگشتیم... دو ماه پر از چالش‌های عجیب‌ وغریب ! (چالش‌های ما کی قراره تموم بشه؟!🤯)  ۲ ماه گذشته و ما هنوز نتونستیم تو خونه خودمون مستقر بشیم. یه کم این شهر و کنار این مامان و بابا، یه کم اون شهر و کنار اون مامان و باباییم. از هفته‌ی اول فهمیدم روزهای سختی رو باید بگذرونم... نظم زندگیم بهم خورده بود. خط زرد (یه مرحله قبل از خط قرمز😜) هایی که داشتم، یکی‌یکی رد می‌شد. قوانینی که توی خونه داشتیم، نقض می‌شد. از همون روز اول بچه‌ها بنا رو بر ناسازگاری گذاشتن و هر کدوم روزی ۱ ساعت برنامه‌ی ثابت گریه داشتن.🥴 حق هم داشتن... برنامه‌ی زندگیشون به هم خورده بود. دلشون برای خونه، اسباب‌بازی‌ها، روتین‌ها و خیلی چیزهای دیگه تنگ شده بود. نصف شب‌ها فاطمه بانو از خواب می‌پرید و نیم ساعت گریه می‌کرد و به هیچ وسیله‌ای ساکت نمی‌شد.😭 بچه‌ها حسابی بهانه‌گیری‌ می‌کردن... اونم وقتی نازشون زیادی خریدار داشت.🤨😣 تلویزیون دیدنی که عملاً قانون نداشت.☹ حرف‌ها و کارهای جدیدی که پسری یاد می‌گرفت.🙊 دخترکی که وابسته‌تر شده بود و لحظه‌ای ازم جدا نمی‌شد.🤪 ضربه‌ی آخر، بهم خوردن ساعت خوابشون بود که یعنی وقت‌های آزاد و متمرکز من هم از دست رفت. نه تنها کارهای درسی و مسئولیت‌های غیر از مادریم، نسبتاً تعطیل شده بود، بلکه وقتی برای تمدد اعصاب هم نداشتم.😤 ۲-۳ هفته‌ی اول واقعاً سخت گذشت…  حجم کارهای تلنبار شده اذیتم می‌کرد و اجازه‌ی تمرکز روی شرایط و همدلی با بچه‌ها رو هم ازم می‌گرفت. مدام در حال تلاش برای همراه کردن خانواده‌ها با سیستم تربیتی خودم بودم. سیستم تربیتی که فقط در خانواده‌ی هسته‌ای و بسته‌ی خودم قابل اجرا بود. و چون عملی نمی‌شد حسابی عصبی‌م کرده بود.  فکر می‌کردم دیگه بچه‌هام از دست رفتن.😅😥 گاهی حس می‌کردم دیگه تحمل این شرایط رو ندارم...😭 یه چند روزی شبیه افسرده‌ها شده بودم.😑 تا اینکه ندایی درونی گفت؛ پاشو پاشو خودتو جمع کن.😡 با این حال افسرده چیزی درست نمی‌شه. منم پاشدم خودمو جمع کردم.😁 🔴فردا شب منتظر قسمت دوم باشید...🔴 #روزنوشت_های_مادری #قسمت_اول #مادران_شریف_ایران_زمین