#ف_صنیعی (مامان #فاطمه ۷ ساله، #معصومه‌زهرا ۴.۵ ساله و #رقیه ۲ ساله) #قسمت_سیزدهم گاهی چندان فرصت نمیکنم با بچه ها بازی کنم ولی همیشه یه زمانی رو براشون میذارم.😚 هرچند نظمی نداره. هر وقت فرصت کنم کتاب میخونیم، بازی می‌کنیم... قبل خواب حتماً براشون قصه میخونم. هر کدوم یه کتاب قصه انتخاب می‌کنن و من میخونم.😍 هیچ وقت براشون کتاب صوتی و برنامه های داستان گویی نگرفتم که نقش قصه گویی ام حفظ بشه.👌 بچه‌ها عضو کتابخونه هستن گاهی میبرمشون و از اونجا کتاب و بازی فکری امانت می‌گیرن. فضا برای بازی هم داره. حتی گاهی که برای پایان‌نامه میرم کتابخونه دانشکده، وقتی برمی‌گردم دوتایی با سر میرن تو کیسه کتابای من.😅 چون یکی از حوزه‌های پژوهشی ادبیات، ادبیات کودکه بخشی از کتابخونه دانشکده ما هم به این بخش اختصاص داره که دخترام حسابی مشتریش هستن.😉 بعضی وقتا پیش میاد، به خاطر کارهای دیگه، برای بچه‌ها کم وقت بذارم و عذاب وجدان بگیرم. مثلاً یه روزی که همه‌ش سرم تو کتاب و گوشی باشه برای نوشتن مطالب، اینجور مواقع سعی میکنم با توجه بیشتر جبرانش کنم؛😚 صداشون می کنم بچه ها بیاین بغلم😍 بیایین قصه! بیایین با هم کیک درست کنیم... در مورد کارهای خونه هم بگم؟😏 فعلا که راهی پیدا نکردم هم بچه ها رو تحت فشار نذارم و هم خونه همیشه مرتب باشه. و دیگه عادت کردم به اینکه همین الان جارو زده باشم و بلافاصله خونه پر بشه از خرد و ریز🤷🏻‍♀️ معمولا همیشه خرمنی عروسک و انواع و اقسام کتاب قصه رو زمین وجود داره و میگم طبیعیه دیگه جزء دکوراسیون خونه‌س😅 البته یه وقتایی به دختر بزرگترم میگم تا فلان وقت فرصت دارین وسایل تون رو جمع کنین یا تا وقتی جمع نکردین اجازه ندارین تلویزیون ببینین... ولی خب راستش اینم خیلی تاثیر خاصی نداره😅 چون میبینم همون اولین عروسکو که برداشتن بذارن قفسه، رفتن تو یه عالم دیگه! یه بازی ای شروع شده و دیگه کلا یادشون رفته قرار بوده جمع کنن😭😂 خودم وقت تمیزکاری روزانه خیلی عمیق بهش نمی‌پردازم. در یه حدی که ظاهر امر درست بشه و این خیلی هم زمان نمیبره. و اینکه نگاه آدما به تمیزی خونه متفاوته. مثلا گاهی خونه از نظر من مرتب و ایدئاله و همون موقع مثلاً مامانم میان و میگن اینجا چقدر ریخت و پاشه!! و این بخاطر اینه که مثلاً نیم ساعت قبلشو ندیده بودن که چه وضعی بوده😅 #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

#قسمت_دوم . #ز_فرقانی (مامان چهار فرزند ۱۲ ساله، ۷.۵ سال، ۵ ساله و ۳ ساله) . سال ۸۰ کنکور دادم ولی دولتی قبول نشدم. داشتم برای سال آینده می‌خوندم که اتفاقی توی آزمون بهمن ماه دانشگاه علمی کاربردی شرکت کردم و عمران کرمانشاه قبول شدم و رفتم!😊 . تمایل زیادی به دانشگاه رفتن داشتم و به سرعت به رشته‌م علاقه‌مند شدم. دانشگاه کرمانشاه کاردانی و دو ساله بود و این مدت رو با دوستم منزل یکی از اقوام خیلی دور بودیم و نذاشتن ما بریم خوابگاه. . خیلی به خانواده وابسته بودم و روحیه‌ی حساسی داشتم که دوری از خانواده رو برام سخت می‌کرد و این من رو به شدت ترسو کرد.🥺 البته قبلا هم ترس داشتم ولی غربت ترس‌هام رو بیشتر و عمیق‌تر کرد. تقریبا تمام ترم اول رو گریه کردم و تا فرصت پیدا می‌شد می‌رفتم شهرستان پیش خانواده. . پدرم نگرانی نداشتن یا بروز نمی‌دادن و این خیلی قوت قلب بود برام. ۲ تا از برادرام مخالف راه دور رفتنم بودن، اما پدرم در جوابشون می‌گفتن آدم اگر آدم باشه آمریکا هم بره آدمه! ولی اگر نباشه خونه‌ی پدر و مادرش هم هر کاری بخواد می‌کنه‌. این حرف بهم اعتماد به نفس داد و همیشه سعی می‌کردم بهتر از توی اونی که توی خونه‌م باشم.😉 . رشته‌ی عمران رو اتفاقی رفتم ولی بعدا که علاقه پیدا کردم خیلی توی درس‌ها جدی بودم و همیشه شاگرد برتر. حتی به بقیه درس می‌دادم. اون زمان دوست داشتم سرکار برم و فکر می‌کردم چون استعداد دارم باید استفاده کنم یا وقتی می‌دیدم که اعضای فامیل سرکار می‌رن دوست داشتم منم برم و خلاصه حسابی با پروژه‌های عمرانی دوست شده بودم. . برای لیسانس هم همون دانشگاه به خاطر معدل بالا من رو بدون آزمون خواستن، ولی به خاطر دوری راه برای کارشناسی راهی دانشگاه غیر انتفاعی آمل شدم.👌🏻 . توی دانشگاه بیشتر تو زمینه‌ی درسی فعالیت می‌کردم و عمده‌ی وقتم رو پروژه‌های عمرانی پر می‌کرد. برای همین هم تنها موردی که خارج از برنامه‌ی درسی انجام می‌دادم کلاس‌های شعر و شرکت توی جشنواره‌های شعر برای علاقه‌ی شخصیم بود. بیشتر شعرام هم تو فضاهای عاشقانه بود!😅 البته علاقه‌م به سیاست رو هم هم‌چنان با دنبال کردن جدی اخبار سیاسی پیگیری می‌کردم. . . یادمه ۱۰ سالم بود که برادرم ازدواج کردن، زن‌داداشم یه برادر ۱۳ ساله داشتن. با اینکه اون موقع معنای ازدواج رو خیلی نمی‌فهمیدم ولی ایشون رو بین بقیه پسرها متفاوت می‌دیدم و علقه‌ای بهشون داشتم.🙈 . . #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ن_زارعی (مامان سه دختر ۹ساله، ۴ساله و نه ماهه) شما هم تو این اوضاع اقتصادی فکر خرید لباس ذهنتونو درگیر می‌کنه یا من انقدر درگیرم؟😅 راستش ریشه‌ی این درگیری برمی‌گرده به زمان دانشجویی آقای همسر و تولد بچه‌ی دوم و گرونی و آبروداری.🤕😁 خدایا چیکار کنم؟🤔 اصلا دلم نمیاد که لباسای بی‌کیفیت پلاستیکی تنشون کنم. پس با اطمینان تمام، از پول عیدی، چشم روشنی یا پس انداز، لباس با کیفیت پنبه‌ای خریداری می‌شه اما مشکل اینه که از بس استفاده می‌شه کهنه و پوست لباس کنده می‌شه.🤭 🔸 اولین راه‌‌حلی که به ذهنم رسید، این بود که لباسا به ویژه لباس بچه کوچیکه رو که دم به دقیقه کثیف می‌شه (اگه چهار دست و پا هم بره که دیگه هیچی) تو خونه که خودمون هستیم وارونه می‌پوشوندم؛ و موقع مهمونی روی دیگه‌ی لباس رو؛ انگار که همین الان از مغازه خریده بودم.😎 🔸 بعد اگه آستین بلند بود برای بهار و تابستون، آستین و پاچه‌ها چیده می‌شه و لبه‌اش تور دوزی می‌شه تبدیل به یه دست لباس تابستونی می‌شه.🎽 (اگه ارزش نگه داشتن برای بچه‌های بعدی رو نداشته باشه) 🔸 اگه لباسه هنوز رمقی داشته باشه، نزدیک محرم با یه پیمونه پودر قهوه یا رنگ مشکی جوشونده می‌شه و با چند ربان و گل سینه خوشگل تبدیل به لباس محرمی می‌شه.🖤 🔸 از شلوارهای جین بگم؟ اونا رم بعد یه مدت، تبدیل به دامن می‌کنم.😅 به این صورت که از زیر فاق چیده می‌شه بعد درز وسط باز می‌شه و پایین دامن دوخته می‌شه. 🔸 تبدیل شلوار به شلوارک هم که متداوله.😁 🔸 آخر سر هم ضایعات لباس‌ها، به لباس عروسک‌ها و دستمال گردگیری و دستگیره تبدیل می‌شن.☺️ خلاصه که لباس تو خونه ما از بین نمی‌ره. فقط از شکلی به شکل دیگه در میاد.😅😅 #سبک_زندگی #خلاقیت #مادرانه #سبک_مادری #مادران_شریف_ایران_زمین

. #پ_بهروزی (مامان محمد ۴ سال و ۹ ماهه و علی ۲ سال و ۸ ماهه) طفلک دو سالش بیشتر نبود که خانواده‌ش دچار یه مشکل مالی شدن و حسابی کار و بارشون قاطی شده بود. این طفل معصوم‌ هم کاملاً در جریان قرار گرفته بود و خیلی عصبی بود. از پدر و مادرش شاکی بود و فکر می‌کرد اگه پول داشتن همه چی حل می‌شد! من‌ هنوز ازدواج نکرده بودم ولی از همون موقع تو ذهنم بود که نباید طوری رفتار کنیم که بچه‌ها فک کنن بی‌پولی عامل همه‌ی مشکلاته و پول تنها حلال گرفتاری‌ها! گذشت تا خودم مادر شدم. یه روز محمد ازم خواست چیزی براش بخرم که گرون بود. منم خواستم به بابای بچه‌ها لطف کرده باشم، گفتم مامان این که خیلی پولش زیاده، ما اونقدر پول نداریم. به بابا هم نگو که می‌خوای. بعدا پولمون بیشتر شد شاید بخریم. اون‌ تجربه رو فراموش کرده بودم و می‌خواستم که محمد از پدرش چنین چیزی رو درخواست نکنه! محمدآقا هم به محض ورود پدر گفتند که بابا من به شما نمی‌گم که فلان چیز رو برام بخری، چون گرونه و ما اونقدر پول نداریم‌.😐 پدر حواسش جمع‌تر از من بود. گفتن بابا کی گفته ما پول نداریم؟ پول همیشه هست ولی این وسیله به این دلیل و اون دلیل مناسب نیست. بهتر نیست به جاش یه چیز بهتر بگیریم؟! خلاصه با گل‌پسر توافق کردن که وسیله‌ی دیگه‌ای بخرن. من که سریع متوجه شدم چه سوتی‌ای دادم به خودم اومدم و دیگه در موارد مشابه رویکرد همسر رو پیش گرفتم. چند روز پیش پسر همسایه اومده بود خونه‌مون. می‌خواست یکی از ماشین‌های محمد رو ببره برای خودش. یه کم با هم چک و چونه زدن. محمد: خب به بابات بگو برات بخره از اینا. پسر همسایه: آخه ما پول نداریم. محمد: امممم خب باشه ماشینم مال تو. ما خیلییییی پول داریم دوباره یکی می‌خریم. من و آقای همسر:😐😂😎 پ ن: نگران نشید! بعدش محمد رو توجیه کردیم که این خبرا نیست.😁 هرچند خوبه که اسباب بازی هاشو به بچه های دیگه بده ولی لزوما دوباره همون وسیله رو براش نمیخریم. #روزنوشت_های_مادری #ما_خیلی_پولداریم😅 #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ف_اردکانی (مامان #محمد_احسان ۱۳، #محمد_حسین ۱۱/۵ ، #زهرا ۱۰، #زینب ۷/۵، #محمد_سعید ۳/۵ ساله) #قسمت_هشتم اوایل موافق بچه‌ی زیاد نبودم، بر عکس همسرم. بعد ازدواج بود که متوجه شدم ایشون بسیار عاشق بچه اند. قبلش بینمون مطرح نشده بود. اما برای رسیدن به خواسته‌‌شون عجله نمی‌کردن. در موقعیت‌های مختلف (با فاصله زمانی مناسب) فواید فرزند زیاد رو برام می‌گفتن. اونم مواقعی که حال روحی‌م خیلی خوب بود. اوایل جبهه می‌گرفتم و مخالف بودم. اما کم‌کم که سر فرصت به صحبت‌هاشون فکر می‌کردم، می‌دیدم که درست می‌گن. تا اینکه از ۱۴ تای ایشون و با چک و چونه و مذاکره رسیدیم به ۷ تا.😄 پس بارداری زینب رو با آغوش باز پذیرفتم. اون موقع بچه‌ها کمی بزرگتر شده و زینب کوچولو رو خیلی دوست داشتن. بعد از تولد زینب ۴ تا بچه‌ی قدونیم‌قد داشتم که بزرگترینشون ۵.۵ ساله بود. در کنار همه‌ی شیرینی‌ها و لذت‌های داشتن چند تا فسقلی تو خونه☺️ (بازی‌ها، خنده‌ها، سرود و قرآن خوندنای دسته‌جمعی که اولش همآهنگ شروع می‌شد و از ثانیه‌ی پنجم به بعد هرکس برای خودش می‌خوند😂 و...) گاهی ولی اوضاع انقدر به هم می‌پیچید که واقعا تحملش سخت می‌شد. من هم صبر و حوصله و آگاهی الان رو نداشتم. هنوز کتاب‌های تربیتی دینی مثل من‌دیگرما و... انقدر گسترده نبودن. گاهی عصبانی از بچه‌ها می‌شدم! گاهی از همسرم!😜 و بی‌خبر بودم از آینده که چه خواهد شد! شاید اگر اون موقع یک چشمه‌ی کوچیک از حال و روز الانم رو می‌دیدم که چندان هم دور نبود، تحمل اون سختی‌های زودگذر برام راحت‌تر می‌شد و انقدر اجرم رو آجر نمی‌کردم.😔 اخلاق بچه‌ها در نبود پدرشون، بسیار متفاوت با رفتارشون در حضور پدرشون بود.😳🙁 انگار با ورود پدر بهانه‌های تو دلشون فروکش می‌کرد و گل از گلشون می‌شکفت. گریه‌ها و بهانه‌ها ناگهان با چرخش ۱۸۰‌درجه‌ای تبدیل به لبخند و اون قیامت کبری در کسری از ثانیه تبدیل به بهشت برین می‌شد!! من بودم و قیافه‌ی درب و داغون و بچه‌های شاد و شنگول.😒 و منتظر می‌موندم که همسرم ازم بپرسن چه خبر؟! تا دلایل اون قیافه رو براشون توضیح بدم و اشکی از سر درماندگی چاشنی‌ش کنم و خودمو خالی کنم از سختی‌های نصف روز. بعد همسرم اول یه کم هم‌دردی کنن و بعد به شوخی بگن: اینا که آرومن بچه‌های به این خوبی! شوخی‌ای که کم‌کم رنگ جدی گرفت! بعد از مدتی همسرم تلویحا گفتن که نمی‌گم اذیت نمی‌کنن. اما تو هم تحملت کم شده، که اگر این‌طوریه و انقدر اذیت می‌کنن پس چرا جلوی من اینطوری نیستن؟!😏 حق داشتن ولی به خدا سپردم تا اینکه یک روز....😈 #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ط_اکبری (مامان #رضا ۶سال و ۴ماهه، #طاها ۵سال و ۲ماهه، #محمد ۲.۵ساله) . کم‌کم احساس ضعف تو پاهام کردم اما قنوتش همچنان ادامه داره! خدایا خاله بیتا... عمو... خاله شیرین... مامان جون... پرستارا... . قرار شده هر وقت دعاهاش تموم شد بلند صلوات بفرسته تا هم‌زمان بریم رکوع. محمد کوچولو میاد تو اتاق و با ماشینش از رو پای رضای دست به قنوت، رد می‌شه! پقی می‌زنه زیر خنده و سریع خودشو جمع و جور می‌کنه.😅 تو سجده هم می‌شینه رو سرش! بازم تلاش می‌کنه همچنان مودبانه به نمازش ادامه بده... نماز تموم شد. پهن زمین شد و بلند بلند خندید و کلی محمد رو قلقلک داد😁 بغلش کردم و بهش گفتم ایول مرد! چقدر بهش افتخار کردم❤️ چقدر به نمازش حسرت خوردم... چه خوب موهاش و لباسشو مرتب می‌کنه واسه نماز. همون رضا که چند دقیقه پیش تو خاک قل می‌خورد😆 چه زود گذشت... دیدن بزرگ شدن رضا تحمل سختی و اذیت‌های کوچیک‌ترا رو برام آسون‌تر می‌کنه، منو امیدوارتر می‌کنه، امیدوار به لطف و عنایت خدا که ان‌شاءالله در آینده هم بتونم بهشون افتخار کنم. . یادمه اون اوایل وقتی "مامانِ رضا" صدام می‌کردند بهم برمی‌خورد! مگه من خودم اسم و هویت ندارم؟! اما الآن از خدااامه یکی بیاد و بهم بگه "مامانِ رضا" 😍 . . پ.ن: برای اینکه نماز برای فرزند ملکه بشه بهتره از ۷ سالگی با رعایت اصول شروع کنیم. من و رضا به لطف خدا، مدتیه باهم نماز می‌خونیم.😊 . . #روزنوشت_های_مادری #مادران_شریف_ایران_زمین