. یک سری از اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌هام رو برای بچه‌م نگه داشته بودم تا روزی که به دنیا اومد بهش بدم.🤗 به جز اون‌ها کلا اسباب‌بازی خریدن براش رو دوست داشتیم! . اولین‌ چیزی که براش خریدیم یک جغجغه بود که یه مدت کوتاهی باهاش بازی می‌کرد😉 انگار برای من و پدرش جالب‌تر بود.🙊 . یک ساله که شد چند تا اسباب‌بازی متنوع و مناسب سنش به اسباب‌بازی‌هاش اضافه شد... ولی این اسباب‌بازی‌ها بیشتر من و پدرش رو سرگرم‌ می‌کرد تا دخترمونو🤔 فقط همون بار اول که دیدشون براش جالب بودن و بعدش دیگه علاقه‌ای بهشون نشون نداد😔 . رفتیم چنتا اسباب‌بازی دیگه خریدیم که با اونا سرگرم بشه، ولی باز هم همون روال قبل بود!😟 فقط همون اول براش جالب بودن.😐 . دختر همه‌ش می‌اومد دنبال من توی آشپزخونه و دوست داشت با وسایل اونجا بازی کنه🧂🍴⁦🍽️⁩ یا دنبال پدرش و به گوشی و لپ‌تاپ علاقه نشون می‌داد! 💻📱 . یه روز گشتم توی پیج بازی‌های خلاقانه کودک و یکی از بازی‌هایی که مناسب سنش بود رو انتخاب کردم و با هم انجام دادیم.😁 خیلی خوشش اومد و هربار که انجام می‌دادیم باز هم براش تازگی داشت و جالب بود.😊 . کلا خرید اسباب بازی برای بچه‌ها باید حساب شده باشه تا هم خونه رو پر نکنه، هم صرفه اقتصادی داشته باشه و هم بر اساس شناخت از نیازها و علاقه‌های بچه باشه.👌 . پ.ن مادران شریف: آدرس تعدادی از صفحات بازی‌های خلاقانه توی اینستاگرام رو براتون می‌نویسیم شاید به دردتون بخوره: . 🔸@hambazi.tv 🔸@negarestanebazi 🔸@hambaazi 🔸@babyplaytime 🔸️@koodak_khalagh20 🔸️@bazikoodakane . . #ف_فتاحیان #سبک_مادری #مادران_شریف_ایران_زمین

. #ف_اردکانی (مامان #محمد_احسان ۱۳، #محمد_حسین ۱۱/۵، #زهرا ۱۰، #زینب ۷/۵، #محمد_سعید ۳/۵ساله) #قسمت_اول بزرگ شده‌ی قم ام و وطن اصلی‌م رو هم قم می‌دونم. (اصالتا یزدی) متولد سال هزار و سیصد و شصت و خورده‌ای! خورده‌ای‌شو نمی‌گم چون لو می‌ره که سی و هفت سالمه.😁 به ما، دهه‌ی شصتی یا نسل سوخته هم می‌گن... چون نصفمون (زیر شصت و شش) زیر بمبارون و موشک بارونو توی تاریکی و احیانا زود، به دنیا اومدیم و کودکی‌مون توی شرایط جنگی و کمبود و کوپن و این‌ها گذشت. دوران مدرسمون هم توی شرایطی بود که از کشور تنها ویرانه‌ای باقی مونده بود و گاهی حتی گچ توی مدارس پیدا نمی‌شد.🥲 هنوز بعضی از معلم‌ها به سبک قدیم خط‌کش کف دست بچه‌ها می‌زدن و از سوسول بازی‌های این دوره زمونه خبری نبود. اوج خلاقیت تربیتی بعضی معلم‌ها این بود که شرترین بچه‌ی کلاس رو مبصر می‌کردن!😁 بله مانسل مقنعه چونه‌دار و نوار کاست و تلویزیون سیاه و سفید، سریال اوشین و پیکان و ژیانیم... اما هر چی‌ام امکاناتمون کم بود و به قول امروزی‌ها نسل سوخته بودیم اما از بعضی لحاظ، از بچه‌های این دوره زمونه وضعیت بهتری داشتیم. در واقع سوخته‌ی سوخته نبودیم، نیم‌سوز بودیم.😁 توی کل مملکت می‌گشتیم به تعداد انگشت دستمون آپارتمان پیدا نمی‌شد.. اصلا نمی‌دونستیم آپارتمان چیه (برعکس بچه‌های امروز😔) خیابون‌ها غلغله‌ی ماشین نبود و تک و توک توش پیکان و ژیان و فولکس قورباغه‌ای پیدا می‌شد. پس با خیال راحت، بعدازظهر همه می‌ریختیم تو کوچه و با هم لی‌لی و هفت سنگ بازی می‌کردیم. (بازم برعکس بچه‌های امروز😔). گوشی و تبلت و این‌ها نبود. تلویزیون سیاه سفیدی بود که روزی یک‌ساعت برنامه کودک پخش می‌کرد و خانوم خامنه و خانوم رضایی در کمال متانت باهامون حرف می‌زدن. و به نظرم تاثیرش از مجری‌های این دوره زمونه که انقدر ورجه وورجه و بپر بپر می‌کنن بیشتر بود.😂 و تمام روزهای هفته رو به این امید می‌گذروندیم‌ که ببینیم توپی که سوباسا اون هفته شوتیده بود، این جمعه می‌ره تو گل یا نه.😂 تابستونا توی باغ انار مادربزرگ توی شهرستان، گل بازی و خاک بازی می‌کردیم. سر ظهرم توی حوض، آب بازی😋! و حسابی برنزه می‌شدیم (سیاه سوخته نه ها!)😎 تازه! ما تولد پراید و سمند و تلفن ثابت و متحرک، اینترنت دایال‌‌آپ و از همه مهم‌تر شبکه سه رو با چشم خودمون دیدیم.😁 تازه‌تر! با پنج تومن ۲ ۳ تا نون می خریدیم.😅 به هیچ‌کس نگید! ولی اینترنت دایال‌آپ کارتی بود و تا مدت‌ها تصور می‌کردیم کارت اینترنت رو جایی توی کیس کامپیوتر فرو می‌کنن.😁 #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #قسمت_ششم #ف_هاشمیان (مادر ۶ فررند) برای بزرگ کردن بچه‌ها زحمت زیادی کشیدیم که نمی‌شه منکرش شد! ولی نوع نگاه من به این زحمت‌ها طوری بود که همه رو در راستای رسیدن به هدفم می‌دونستم. به همین خاطر روحم نشاط داشت، حتی اگر جسمم خسته می‌شد. لذت واقعی رو روحم تجربه می‌کرد و همین باعث می‌شد حالم خوب باشه. اگر هم جایی کم می‌آوردم، یادآوری هدفم از زندگی دوباره بهم نشاط می‌داد.💛 هر سختی ‌ای تحملش راحت می‌شه، وقتی باور داشته باشی خدا همه کارهٔ عالمه! و داره تو رو می‌بینه. مثلاً سختی شرایط اقتصادی! ما شرایط مالی‌مون از اول ازدواج خوب بود. ولی یه بازه‌ای دچار مشکل مالی جدی شدیم و چند سالی حسابی در تنگنا بودیم. این بحران هم با صبوری پشت سر گذاشتیم و خدا از جایی که توقع نداشتیم گشایش ایجاد کرد برامون. هنوز هم خونه از خودمون نداریم. خیلی از اطرافیانمون بابت مستاجر بودن ما، اونم با ۶ تا بچه خیلی غصه می‌خورن! ولی من اصلا بهش فکر هم نمی‌کنم!😉 رزق ما و بچه‌هامون تا الان خونه نبوده! ولی صاحبخونه‌های خیلی خوبی داشتیم! مثلاً وقتی که سر فرزند چهارمم باردار بودم،‌ طبقهٔ چهارم یه خونه که آسانسور هم نداشت،‌مستاجر بودیم. خود صاحب‌خونه بهمون پیشنهاد داد که بیایم طبقه اول که راحت‌تر باشیم! فرزند چهارم و پنجمم اون‌جا به‌دنیا اومدن.👌🏻 یا همین الان که سه ساله تو یه خونهٔ ۹۳ متری مستاجریم. صاحبخونه‌مون امام جماعت مسجدمونه. نه تنها مشکلی با تعداد فرزندانمون ندارن، بلکه خیلی هم همراهی می‌کنن. البته ما هم مراعات می‌کنیم که به خونه آسیبی نرسه، یا حتی‌المقدور ایجاد مزاحمت نکنیم برای همسایه‌ها.👌🏻 یا مثلاً سختی‌های بچه داری! مگه می‌شه بچه بی‌سروصدا یه گوشه بشینه؟ تو هر سنی بچه‌ها چالش‌های خاصی دارن. دوران نوزادی و کودکی یه جور، نوجوانی و جوانی هم طور دیگه. اینکه بپذیری این سختی‌ها طبیعت زندگی مادیه خیلی تو تحمل شرایط کمک می‌کنه. همسرم واقعا صبور هستند، و همیشه می‌گفتن خب بچه باید شیطنت کنه دیگه! بچه که یه جا بشینه مریضه! همین باعث شد من هم از شلوغ‌کاری بچه‌ها اذیت نشم. یا مثلاً یکی از پسرا تو نوجوانیش خیلی پیش می‌اومد که داد بزنه!😲 طوری که برای همسایه‌ها مزاحمت داشت! یک بار به مدیر ساختمون گفتم به خودش دوستانه تذکر بده! همین تذکر کافی بود تا دیگه داد نزنه! تا قبلش فکر نمی‌کرد صداش بیرون می‌ره! خلاصه که چالش تو هر زندگی‌ای هست، نوع نگاه ما به زندگیه که باعث می‌شه برخوردهای متفاوتی با مشکلات زندگی داشته باشیم. #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #پ_بهروزی (مامان محمد ۵.۵ ساله،علی ۳.۵ ساله) ما هم راهی شدیم...😍 از اولین باری که من هم قاطی زائرای اربعین بُر خوردم و رفتم تو مسیرِ عشق، یعنی سال ۹۳، تا الان یا خودم تو مسیر بودم...یا هرچی تلاش کردم، نشد... جاموندم و منتظر موندم به امید سال بعد و اربعین بعد. لابد می‌گید خب از این دو حال که خارج نیست! آدما یا می‌رن، یا جا می‌مونن! منم همین فکرو می‌کردم! ولی امسال حسی رو دارم تجربه می‌کنم که باور کردم گزینهٔ سومی هم هست. اینکه نری ولی جامونده نباشی! نری ولی یه حس درونی بهت بگه خیالت راحت تو هم تو مسیری! اما چون قراره یه مسافر جدید سوار کنی، با یه کم تأخیر می‌رسی! مثلاً یک‌سال تأخیر! ولی می‌ارزه! می‌ارزه که تاخیر داشته باشی، ولی به جاش یه سرباز اضافه‌تر با خودت ببری تو مسیر. شیرینیِ این حس برام کمتر از حال و هوای پیاده‌روی تو بهشت نجف تا کربلا نیست... راستش سال‌های قبل هم از قول آیت‌الله جوادی آملی شنیده بودم: «کسی که قلب و روحش رفته، جامانده نیست. جامانده کسی است که عشق و شور و طلب «زیارت اربعین» به ذهنش هم نرسیده و علاقه ندارد. اگر به هر دلیلی اشتیاق رفتن هست و شرایطش نیست، خیری بوده و ثواب نیت را برده‌اید، شاکر باشید و نگویید جامانده‌ایم.» خلاصه که آقاجان ما هم راه افتادیما، یه وقت فکر نکنید خسته شدیم یا از گرما ترسیدیم! شما امضا کنید سال بعد پنج تایی عرض ارادت می‌کنیم، ان‌شاءالله.😍 #الحمدلله #اربعین #کربلا #خانوادگی_قشنگتره...

. #قسمت_نهم . #ز_فرقانی (مامان چهار فرزند ۱۲ساله، ۷.۵ساله، ۵ساله و ۳ساله) . هر چی تعداد بچه‌ها بیشتر شد، انجام فعالیت‌های دیگه برای من آسون‌تر شد. بعد از فرزند چهارم علاوه بر کارهای باشگاه طنز، کلاس‌های شعر و نویسندگی رو هم شرکت کردم.😉 . مجردهای کلاس، از حجم تکالیف شکایت می‌کردن. ولی من فکر می‌کردم مغز آدم تو فشار، بهتر کار می کنه و ناخودآگاه بهتر می‌تونی مدیریت کنی و از این جهت مخالفتی نداشتم. البته برکت معنوی قدم بچه‌ها هم بود.🧡 . اکثر کارهای مجازی رو با گوشیم در طول روز کنار بچه‌ها انجام می‌دادم و اونا هم مشغول بازی بودن. کارهایی رو هم که نیاز به تمرکز داشت می‌ذاشتم برای بعد از خواب بچه‌ها، روزهای عادی حدود ۳ ساعت بعد از خواب شب بچه‌ها و بعد از نماز صبح بیدار می‌موندم و در طول روز اگه فرصت می‌شد کمی می‌خوابیدم که همون کلی سرحالم می‌کرد.👌🏻 . گاهی هم به خاطر محفل چند شب رو کامل بیدار می‌موندم، که با سردرد و اذیت همراه بود ولی هزینه‌ای بود که برای کارم که می‌دونستم ارزشمنده و بهش علاقه داشتم، می‌پرداختم.😇 روزهای محفل و جلسات کلاس همسرم یا برادرم که با ما زندگی می‌کرد، بچه‌ها رو نگه می‌داشتن و یا همه باهم می‌اومدن تو محفل شرکت می‌کردن. گاهی هم که کسی نبود پرستار می‌گرفتم. . برای کارهای خونه، سر بچه‌ی اول خیلی روی تمیزی و مرتب بودن خونه حساس بودم و خب از بیکاری هم بود که به جون خونه می‌افتادم،🙈 اما خداروشکر همسرم تو این زمینه حساسیتی نداشتن. حساسیت خودمم بعد بچه‌ی دوم بهتر شد. ولی کمردرد داشتم و نمی‌تونستم کار سنگین بکنم. برای همین هم به وقت نیاز برای کارهای خونه از کسی کمک می‌گرفتم و می‌گیریم. . . حدود ۳ سال و نیم به همین منوال گذشت، تا چند ماه پیش... روحیه‌م شکننده و حساس شده بود.😓 بی‌دلیل گریه می‌کردم و فشار کار رو روی خودم و زندگیم حس می‌کردم و کارهامم خیلی خوب پیش نمی‌رفت. . تا اینکه متوجه بارداری شدم و البته این بار با سری‌های قبلی از نظر روحی خیلی متفاوت بود. احتمالا پنجمین بچه‌م شاعر یا فیلسوف می‌شه!😅 . کار طنز مخصوصا طنز سیاسی اینطوریه که باید مرتب اخبار رو چک کنی و تلخی خبر رو بگیری و رسوب بدی درون خودت و بعد حرفت رو بریزی توی قالب طنز و تحویل مخاطب بدی. اما حالا چند وقته من حتی با شنیدن اخبار معمولی روز، به هم می‌ریزم و دکتر هشدار داده که سلامت بچه با این استرس‌ها ممکنه به خطر بیفته. . فعلا از محل کارم مرخصی گرفتم تا وضعیتم بهتر بشه.👌🏻 . . #تجربیات_تخصصی #مادران_شریف_ایران_زمین

. #بریده_کتاب . #کتاب_تفکر #آیت_الله_حائری_شیرازی صفحه ۸۹ . . چگونه قوه تفکر فرزندانمان را پرورش دهیم؟ پاسخ: از آن‌ها سوال کنید. بیشتر از آنکه آن‌ها از شما سوال کنند، شما از بچه‌هایتان سوال کنید. وقتی سوال کردید، مجبور می‌شوند فکر کنند. وقتی هم دارد فکر می‌کند و می‌آید از تو سوال کند، کمکش کن؛ اما همه جواب را نگو. با بخل به او اطلاع برسان و برای اطلاع دادن با سخاوت مباش. پدر و مادرهایی که در آموزش بخیل هستند، وقتی خیلی سوال می‌کنی یک کلمه کوچک می‌دهند. این بچه می‌گوید: من چرا منت بکشم و یک چیزی بپرسم؟ خودم آن‌قدر فکر می‌کنم تا بفهمم. بابایم آن‌قدر به من نق می‌زند که این را هم نمی‌فهمی. . آدم‌هایی که می‌خواهند بچه‌هایشان را رشد دهند، خیلی کارهایی که بچه می‌کند بزرگ نمی‌کنند که خیال کند همچین باد کرده؛ عادی می‌گیرند تا عجب پیدا نکند. . . #مادران_شریف_ایران_زمین