امروز در پی سرچ مطلبی رسیدم به موسسه ای که از طریق آزمون های روانپزشکی، نورو فیدبک، گفتار درمانی و بازی درمانی اختلالات دوران کودکی را بررسی و درمان می‌کنند. تا جایی که من متوجه شدم حتی متخصصین روانشناسی مرکز هم دید عصب شناسی به قضیه دارند. و احتمالا برای درمان کودکی با اختلال مثلا لکنت تیمی از درمانگران درگیر خواهند بود. همه اینها در حالی است که به نام ترین رواندرمانگران دنیا بر این عقیده اند که درمان کودک بدون توجه به رابطه ای که در آن به عنوان زوج مادر و کودک در جریان است بی معنی است. چگونه ماه‌ها و سالها در پی گفتار درمانی می‌رویم در حالیکه ریشه در عمق نا ایمنی حاصل از رابطه ما با کودکمان نهفته است. بدون شک این رابطه سالها قبل از تولد کودک ما شکل گرفته است. و زیر و بم و جزئیاتی که در آن جریان است از تعارضات ظاهری تا عمیق ترین احساسات ما در نتیجه ای که به عنوان اختلال رخ داده سهیم بوده اند. #کودک_پرخاشگر #کودک_لجباز #بد_غذایی #لکنت #اختلالات_یادگیری #بد_رفتاری #نافرمانی_کودک #اختلال_سلوک #بیش‌_فعالی #نقص_توجه #توجه_ تمرکز #فرزند_پروری #گفتار_درمانی #رفتار_درمانی #نوروفيدبک #شناختی_رفتاری

واقعیت اینه که مدل غذاخوردن و حتی دارو خوردن بچه ها میتونه در امتداد رابطه ای باشه که بین او و والدین برقراره ! باید چیزهایی این وسط وجود داشته باشند که بیارزه، اون مایع بد رنگ و بدمزه را راحت و بی دردسر قورت داد؟ اگر قبول داشته باشیم که با موجودی فهیم و دارای فکر و احساس طرفیم حتما یه مدل دیگه رفتار میکنیم. دارو دادن دقیقا جائیه که هم باید مهربان باشی هم مقتدر، هم عاقل، انگار او به همه اینا به اندازه هم نیاز داره، به مامانی که درکش میکنه و میتونه بهش اعتماد کنه که اگه میگه باید بخورم پس درست میگه. و مامانم میدونه که چه قدر بد مزه است. و مامانم فهمید من چه طور از پس این کار سخت بر اومدم. ممکنه بعضی وقتها ما بدون هیچ توجهی به احساس بد بچه ها فقط به صورت منطقی بهشون بگیم که باید دارو بخوره. و اون هیچ تصویری از مفید و ضروری بودن دارو نداره، همین طور که ما تصوری از ذهن او نداریم. و یا ممکنه اون قدر نگران اذیت شدنش باشیم و که او هم استرس را از ما بگیره و بره تو فضای دفاعی و بخواهد خودش را از خطر احتمالی حفظ کنه! "حتما خیلی چیز بدیه که مامان هم این همه مضطربه! پس منم باید از خودم مراقبت کنم." چون انگار مامان اون قدر قوی نیست که بشه بهش اعتماد کرد! #دارو_خوردن_بچه ها #مریضی_بچه #فرزندپروری_آگاهانه #فرزندپروری #ورژن_جدید_کرونا #آیکون #شادی #سلامتی

عمیق ترین دریافتی که از نظریه وینیکات (روانکاو مشهور در کار با نوزادان) داشتم این بود که در دوره های فرزند پروری به مادران نگید کی بچه را شیر بده. از شیر بگیر . غذا بده. از پوشک بگیر و... ماهیت نوزاد را به مادر نشون بدید و بعد نوزاد و مادر را در آرامش بگذارید تا خودشان با هم آشنا بشند و درون همدیگر را کشف کنند. و از نیرویی به نام عشق برای این جستجو کمک بگیرند.

به هیچ وجه منظورم این نبوده و نیست که ما حق داریم هر طور پیرو هيجاناتمون بود با بچه ها رفتار کنیم. عصبانی باشیم، بد اخلاق باشیم ویا روی سخن با اون والدینیه که هر چه در توان دارند، می‌ذارند آخر دست بیشتر از همه خودشان احساس نارضایتی می‌کنند! از این که نکنه هنوز استعداد بلقوه ای در بچم کشف نشده مونده باشه و من در قبال اون مسئولیتم را انجام نداده باشم. یا فلان روز که سرم شلوغ بود. یا فلان روز که گرفتار بودم و کم حوصله! به این جور والدین خوبه بگیم: بیا ، بشین ،تماشا کن. تو بهترین ستاره دنیای اون هستی! بدرخش... بدرخشید #والدین_موفق #کودک_شاد #والدین_آگاه #کمالگرایی #کمالگرایی مثبت #نرگس_کرمانی_مشاوره

ما مادران جدید. خصوصا هر چه قدر که بیشتر خونده و شنیده باشیم. احساس گناه عجیبی را با خود حمل میکنیم. انتظارات و انتقادات که معمولا به صورت نا امید کننده ای ادامه پیدا می‌کنند. وقتی که معتقدیم باید یه تعداد کار مشخص را به روش خاصی انجام بدیم و هیچ راه تخطي وجود نداره! خودمون را در ناامیدی و احساس گناه می‌اندازیم و شرمساری درونی ایجاد میکنیم! برچسب تو خوب نیستی را گاهی چه قدر ساده برای خودمون در نظر می‌گیریم. که برای دیگران تا این حد خشن نیستیم! و یا برعکس سخت گیرانه و بی رحمانه به صورت نظامی وار سعی در انجام همه وظایف محوله هستیم که برای خودمون تعیین کردیم! به نظر شما چه طور میتونیم این جریان آزار دهنده را از حرکت باز داریم؟ شما چه سخت گیری هایی برای خودتون دارید که فکر میکنید بی مورد باشه؟ #مادر # والدین_آگاه #سختگیری_والدین #انتقاد

چندین بار ازم پرسیده بودید که منتالیزیشن چیه؟ این تعریف اکادمیک از مادری با قابلیت ذهنی سازي با همه پیچیدگی هاش شاید بتونه کمی توصیف کنه که چه طور میتونیم تاثیر افکار و احساسات خودمون را در دیگران تماشا کنیم. این که از خودمون بیایم بیرون و از بیرون شروع کنیم به تماشا کردن خودمون. هیچ تا حالا فکر کردیم که وقتی ناراحتیم چه شکلی هستیم. چه طوری داریم با نگرانی رفتار میکنیم؟ عذاب وجدان هامون را در رابطه با فرزندمان چه طوری خودش را داره بروز میده؟ شاید توجه به این که کدوم یک از این روش ها را از روشی که والدینمون داشتند وام گرفتیم؟ و بدون اینکه حواسمون باشه داریم ادامه میدیم؟ اگه دلتون خواست جواب این سوال ها را در کامنت برام بنویسید تا با هم روش فکر کنیم. #منتالیزیشن #ذهنی_سازی #ظرفیت_تاملی #فرزندپروری_آگاهانه #مادر #خودکاوی #خودشناسی