#کودک_نوپا، در طول دومین سال زندگی، قدرت یادگیری با افزایش مهارت در استفاده از دست‌ها و مچ‌ها، هم‌زمان با گسترش مهارت‌های انجام کارهای حساس و دقیق، افزايش می‌یابد. او درحالی‌که #اسباب‌_بازی‌هایش را در ظرف می‌گذارد و یا از آن بیرون می‌آورد، در ضمن اینکه توپ‌ها و مکعب‌های خود را به این طرف و آن‌طرف می‌زند یا پرت می‌کند با ساختن برج‌هایی که سرپا می‌مانند یا فرو می‌ریزند خواص #فیزیکی دنیای خودش را کشف می‌کند. درک مفاهیمی نظیر: #خشن و #نرم، بزرگ و کوچک، پر و خالی را کودک با به کارگیری عضلات ظریفش و لمس کردن درمی‌یابد. او همچنین به‌تدریج با عقاید شما آشنا می‌شود. چنانچه او «نه»های زیادی بشنود یا دریابد از لمس کردن هر آنچه میل دارد منع شده است، ممکن است این احساس در او به‌ وجود آید که تلاش کنجکاوانه او مطبوع طبع و مورد پذیرش شما نیست. اگر با در اختیار قرار دادن اشیای #ایمن ولی تحریک‌کننده، او را به فعالیت‌های مختلف تشویق کنید تنها علاقه او را برای یادگیری تحریک کرده‌اید بلکه به‌عنوان یک #پاداش اضافی، درخواهید یافت زمان #بازی او افزایش یافته است و شما چند دقیقه وقت اضافی برای خود خواهید داشت! در طول این سال از عمر کودک، متوجه خواهید شد کودکتان در به‌کارگیری اشیای کوچک دارای مهارت بیشتری شده است. یکی از بهترین اسباب‌بازی‌ها برای کودک یک‌ساله، #مکعب‌های ۴ سانتی متری با رنگ‌های غیرسمی است. کودک یک‌ساله دارای قدرت دید و درک لازم برای قرار دادن یک مکعب روی مکعب دیگر است. او دهانش را به‌ عنوان یک #اندام_حسی به کار می‌برد. بنابراین بیشتر اسباب‌بازی‌ها و سایر اجسامی را که در اختیار دارد با دهانش مزه مزه می کند. والدین کودک یک‌ساله از اينکه کودکشان «همه چیز را به دهان می‌برد» ناراحت می‌شوند. اما اين کار عملی است که هر کودک عادی باید انجام بدهد. خالی کردن ظروف فعالیت عادی کودک است. هم‌زمان با رشد فکری کودکتان او شروع به چیدن مکعب‌ها و سایر اسباب‌بازی‌ها خواهد کرد که انعکاس دهنده افزايش مهارت‌های ادراکی اوست. او ممکن است مکعب‌ها را روی هم بچیند يا آن‌ها را به‌صورت نمادین به‌عنوان خانه یا قطعه‌ای از لوازم خانه برای یک عروسک به‌کار ببرد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

مادران و نوزادان سالم که از نظر پزشکی مانعی ندارند، باید بعد از #زایمان تا هنگام ترک #بیمارستان پیش هم بمانند. مادر بهترین #پرستار برای نوزاد است و کارکنان بیمارستان و پزشکان فقط کار مداوا و راهنمایی را به عهده دارند. ماندن نوزاد کنار مادر باعث می‌شود که ارتباط این زوج در امر #تغذیه، زودتر به هماهنگی برسد. مادر با شنیدن و مشاهده اولین نشانه‌های #گرسنگی در نوزاد، به این تقاضا جواب می‌دهد. اين امر در نوزاد اعتماد به وجود می‌آورد و او را تشویق می‌کند تا از علایم و محرک های فرعی به خوبی استفاده کند. مادر نیز با نشانه‌ها و درخواست های نوزاد بهتر آشنا می‌شود و از این که می‌تواند از نوزاد مراقبت نماید، در خود احساس رضایت و اعتماد به نفس می‌کند. چند روز پس از شروع تغذیه، #تفاهم و هماهنگی خوبی بین مادر و نوزاد به وجود می‌آید. #گریه کردن نوزاد یکی از رفتارهای تقویت پیوند است. در گریه نوزاد آهنگی وجود دارد که در شنونده، به ویژه مادر، احساس ویژه‌ای تولید می‌کند. با شنیدن صدای گریه نوزاد، #هورمون مولد #شیر ترشح می‌شود و #خون در #سینه مادر سریعتر جریان می‌یابد. همزمان با این واکنشها، یک میل درونی و انگیزه بیولوژیکی به مادر دستور می‌دهد که نوزاد را بردارد و در بغل خود بگیرد و او را شیر بدهد. بعد از یک یا دو روز، مادر می‌تواند حتی با مشاهده بعضی از رفتارهای نوزاد، پیش از آن که صدای گریه او بلند شود به گرسنگی و نیاز او پی ببرد و آن را برطرف نماید. از این برخورد و عکس‌العمل سریع مادر، نوزاد می‌فهمد که برای رفع نیاز خود به گریه کردن احتیاجی ندارد. #تغذیه_و_شیردهی #تغذیه_کودک #شیردهی "منبع : چهل نکته شیر دادن به نوزاد - انتشارات صابرین" : https://www.bamano.life/post/19788

طفلی که از کسب #تجربه‌ های جدید دوری می‌گزیند «دیرجوش» نامیده شده است. این توصیف بسیار مفید است. فرد باتجربه‌ای که در تماس با کودکان زیادی است توضیح می‌دهد: اگر به کودک #دیرجوش آمادگی و #حمایت کافی برای کسب تجربه‌های جدید داده شود او می‌تواند مانند هر کودک دیگری با #شادی و #موفقیت با موقعیت‌های جدید خو بگیرد. درهرصورت این واقعیت را نباید فراموش کرد که اگر #کودک_دیرجوش را به خاطر عدم واکنش سریع، تحت فشار قرار دهیم يا از او #انتقاد کنیم او احتمالا بیشتر به دامان پدر و مادر پناه خواهد برد و از #اجتماع کناره گیری خواهد کرد و شاید با #احتیاط و #ترس بیشتری عمل کند. چنانچه احساس کردید فرزندتان گاهی یا هميشه دیرجوش است؛ زمانی صرف کنید تا دریابید کسب چه نوع تجربه‌ای برای کودک مشکل‌ترین نوع تجربه است. بیشتر کودکان، اگر مکرراً در موقعیت معینی قرار داده شوند، به سرعت بیشتری احساس #آرامش خواهند کرد. چنانچه مکرراً در منزل دوستی به دیدن او بروید، کودک برای شروع بازی به وقت کمتری نیاز خواهد داشت. اغلب کودکان به گروه‌های کوچک، زودتر از گروه‌های بزرگ ملحق می‌شوند و اغلب با بزرگسالی که برای نشان دادن واکنش به آنان فشار وارد نمی‌آورد، بهتر #تعامل دارند. اگر پدر و مادر کودکان دیرجوش، درباره مکانی که خواهند رفت، افرادی که در آنجا حضور خواهند داشت و اتفاقاتی که در آنجا پیش خواهد آمد، با کودکان صحبت کنند، به آنان کمک کرده‌اند. کودک دیرجوش حتی در محل زندگی خودش برای ملاقات افراد و تجربه‌های جدید به آمادگی نیاز دارد. آنچه شاید مهم‌تر از بقيه موارد باشد این است که کودکی که از تجربه‌های جدید دوری می‌گزیند، نیازمند حمایت و درک والدین خود است. لازم است کودک احساس کند والدینش برای او ارزش قائلند و از بی‌رغبتی او #ناراحت و #شرمنده نیستند. اگر والدین احساس خوب و درستی نسبت به او داشته باشند، او نیز احساس خوبی نسبت به خود خواهد داشت و به‌تدریج اعتماد به‌ نفسی را که لازمه روبه‌رو شدن با تجربیات جدید است به‌دست خواهد آورد. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلیدهای رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

اگرچه #اولین_قدم فرزندتان از نظر احساسی برای شما اهمیت فراوانی دارد ولی زود به‌ راه افتادن يا تاخیر در آن اثری در موقعیت‌های آتی کودک ندارد. یک کودک سالم معمولاً بین سنین نه تا هفده‌ماهگی شروع به راه رفتن می‌کند. یک کودک دوازده‌ماهه معمولی «تاتی کردن» یعنی #قدم_برداشتن با کمک گرفتن از اشیائی مانند یک #میز کوتاه یا لبه یک #صندلی را می‌آموزد. اگر برای #راه_رفتن مجبور باشد دست‌هایش را بالا بگیرد شاید هنوز نتواند درحالی‌که دست‌های شما را گرفته است راه برود. قبل از برداشتن #اولین_گام لازم است کودک ایجاد #تعادل و پایداری روی بدن و پاهایش را بیاموزد. اغلب کودکان از این طریق می‌توانند وضعیت‌هایی را که بیشتر احساس #امنیت می‌کنند، بیابند. تا زمانی که کودکتان آمادگی لازم را برای راه رفتن به دست نیاورده هیچ گونه کمکی از دست شما برنمی‌آید. زمان راه افتادن کودک به رشد عوامل درونی او بستگی دارد و نه عوامل بیرونی. توجه کنید تا هنگامی که کودک آمادگی لازم را برای راه رفتن به‌دست نیاورده، او را مجبور به انجام چنین کاری نکنید، کاملاً او را از شکست در این تجربه برحذر بدارید. هیچ دلیلی وجود ندارد به والدینی که کودکشان دیر به راه می‌افتد گفته شود از #بغل کردن کودکشان خودداری کنند تا #تنبل بار نیاید. به‌ هر صورت پدر یا مادر می‌توانند از تلاش‌های کودک برای یادگیری راه رفتن به نحوی که #اعتماد_به‌_نفس مداومی به‌وجود بیاورند، #حمایت کنند. وقتی کودکتان سعی می‌کند سرپا بایستد، تاتی تاتی کند و راه برود، می‌توانید محیط امنی همراه با کشف، #تشویق و #دلگرمی #آرامش‌_بخش و واکنشی که بازتاب لذت او از این دستاوردش باشد در اختیار او قرار دهید. هنگامی که کودک بدون دست گرفتن به چیزی، به‌طور مستقل اولین گام‌های خود را برمی‌دارد؛ و تلوتلو خوران با پاهای گشاده و راه رفتن #اردک‌ وار تابلویی از راه رفتن کودک نوپا را به‌وجود می‌آورده شما درخشش شوق و ذوق را در صورت او مشاهده خواهید کرد. پس از مدتی شاهد دست و پنجه نرم کردن او برای برداشتن گام‌های محکمی که بیش‌ از حد تحمل و توان جسمانی اوست، خواهید بود. کودک یک‌ ساله تازه به‌راه افتاده، ممکن است به خوابیدن، خوردن یا بازی با اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش - اگر این کارها به منزله #اتلاف_زمان تمرین راه رفتن برای او باشد - بی میل شود. خلق او ممکن است شکننده و از تلاش برای مهارت یافتن در انجام کار خسته و آزرده شود. البته هم‌زمان با رشد مهارت‌ها، خلق و خوی او نیز بهبود خواهد یافت. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک " منبع: کلید های رفتار با کودک یک ساله - انتشارات صابرین " : https://www.bamano.life/post/20318

درست همان‌طور که بعضی نوزادان بسیار #فعال یا بسیار #آرام هستند، کودکان یک‌ساله نیز بسیار فعال یا بسیار آرام هستند. چون کودکان یک‌ساله روی‌هم‌رفته فعال هستند، ممکن است فکر کنید نحوه رفتار کودکتان در سال گذشته، چه اهمیتی دارد. اهمیت مسئله در این است که رفتار روزانه یک کودک طبیعتاً بسیار فعال، با رفتار کودک طبيعتاً آرام، متفاوت است. حتی اگرچه هر دو کودک ممکن است برای مدت کوتاهی به یک ترتیب از اشیاء و اجسام بالا بروند، بدوند و یا حرکت کنند کودک فعال‌تر به گذراندن زمان بیشتری برای بازی‌ های #پرانرژی نیاز دارد. کودک آرام‌تر قادر خواهد بود به فعالیت‌هایی که نیاز به نشستن دارند بپردازد. درصورتی‌ که کودک یک‌ساله‌تان فعال باشد، متوجه خواهید شد اگر فرصت‌های زیادی برای #تحرک داشتن در اختیار او قرار دهید، زندگی روزانه را بهتر می‌توانید کنترل کنید. هرگاه سعی کنید یک کودک فعال را آرام و بی‌حرکت در یک جا نگه دارید، با او وارد کشمکش شده‌اید. این کودک در منزل و نیز بیرون از منزل برای دویدن و بالا رفتن از اشیاء به فضای کافی نیاز دارد. اگر وسیله‌ای برای بالا رفتن و صعود در اختیار او قرار ندهید، از مبلمان منزل استفاده خواهد کرد بهتر است موقعیت‌های ناخوشایند برای کودک فعال، مانند خریدهای طولانی‌ مدت یا صرف #شام در #رستوران را که برای آرام ماندن او به همکاریش نیاز دارید، به حداقل برسانید. هنگامی که کودک فعالتان را بیرون می‌برید، قبل از بردن او به محلی که باید ساکت و آرام بنشیند، دقت کنید که زمانی برای فعالیت و استفاده از #ماهیچه‌ هایش در اختیار او قرار دهید! اگر کودک نمی‌تواند در یک محل آرام بنشیند، به‌جای وادار کردن او به رفتاری مطابق میلتان، بهتر است او را از آن موقعیت دور کنید. تحرک و فعالیت کودک، #بدرفتاری نیست. همراه با بزرگ شدن کودکتان خواهید توانست در نشان دادن واکنش‌های متفاوت در موقعیت‌های مختلف به او کمک کنید، اما کودک یک‌ساله برای نشان دادن آن نوع #خودکنترلی مورد انتظار شما، بسیار #بی‌_تجربه و خام است. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318

اگر کودکتان دارای خلق و خوی عموما مثبت است، حتماً می‌دانید چه اندازه #خوشبخت هستید. هنگامی که کودک اغلب اوقات #لبخند میزند یا با صدای بلند می‌خندد، تحمل اوقات سخت و غیرقابل اجتناب روزانه برای هر دوی شما بسیار آسان‌تر است. در هرصورت، به یاد داشته باشید کودکان عموماً #شاد، مانند کودکان بسیار #سازگار، ممکن است برچسب #بی_قید، #سهل‌_انگار و #راحت‌_طلب زده شود که «هيچ‌چیز، هیچ‌وقت او را ناراحت نمی‌کند». داشتن شخصیت خلقی مثبت در کنار آمدن با فراز و نشیب‌های زندگی، یک امتیاز است، اما شما باید نسبت به مسئله #حساسیت زیادی به خرج دهید و اوقاتی را که کودک ناراحت است ولی هنوز شادمانه عمل می‌کند، درک کنید. حتماً تاکنون متوجه شده‌اید درصورتی‌که کودک شما دارای خلق و خوی عموماً منفی است، گذراندن روزها با یکدیگر، مشکل است. اغلب والدینی که کودکانی با این خصوصیت خلقی دارند، اظهار می‌دارند تمام افراد خانواده، بسیار پرتنش با این خصوصیت خلقی کنار می‌آیند. اگر یک یا هر دوی والدین دارای خصوصیت خلقی عموما مثبت باشند، هنگامی که اتفاق ناخوشایندی در حال وقوع نباشد، درک #کودک_غمگین برایشان آسان نیست. والدین ممکن است احساس #تقصیر، #خستگی یا حتی #عصبانیت نمایند. سایر والدین ممکن است این خصوصیت منفی خلقی را مشابه خلق و خوی خود بدانند. اگر پدر پا مادر در مقابل انتقال این خصوصیت به کودکش، #احساس_مسئولیت نماید یا حالت تدافعی به خود بگیرد، لذت بردن والدین و کودک از یکدیگر ممکن است بسیار مشکل شود. #روانشناسی #رفتار_کودک #مدیریت_رفتار_کودک "منبع: کتاب کلید های رفتار با کودک یک ساله " : https://www.bamano.life/post/20318